தற்குறிப்பேற்ற அணி

உங்களிடம்
ஒன்று
சொல்லிப்போவதற்காக
வந்திருக்கிறேன்.

என் காலடித்தடங்கள்
எங்கேனும்
தெரிய
வாய்ப்பில்லை.

கல்லடித்தடங்கள்
நிரம்பிய
சாத்தான் நான்

வறுமை தின்ற
நாட்களின்
எஞ்சிய
வேளைகளில்
நான்
கனவுகள்
வேட்டையாடித்
திரிந்தேன்.

ஒரு பனித்துளி
விரயமாவதை
வியர்வை
வழிய
ரசித்திருந்தேன்.

கூட்டுக்குள்
நானிருந்த
நாள்களில்
புழுவொன்று
பட்டாம்பூச்சியாய்
பரிணமித்ததில்
பரவசமானவன்
நான்.

கண்ணடிகள்
சொல்லடிகள்
முகத்திலும்
முதுகிலும்
துப்பிய
அப்பிய
அசிங்கங்கள்.

தூக்கிச்சுமக்கிறேன்
மூட்டையென
உணர்வுகளை.

ரத்தமும் சதையும்
உள்ள மனிதர்களில்
நானும் ஒருவன்.

உணர்வெனும்
உப்பு மட்டும்
ஒருகல் தூக்கலாய்

திகட்டத்திகட்ட
காதல் செய்கிறேன்
என்னை.

உருகும்
தார்ச்சாலையில்
ஒற்றைச்செருப்புடன்
பொதி சுமப்பவன்
நான்.

மொழியின்
தீண்டலில்
சில வரிகள் செய்கிறேன்.

உறங்கா வேளைகளில்
வார்த்தைகள்
கொண்டு
அடுக்குகிறேன்
என்
வாழ்க்கையை.

என்னை
கவிஞன்
என்று
கர்வப்படுத்திப்
போகாதீர்கள்.
நான்
வார்த்தைகளின்
கஞ்சன்.

என்
எழுத்துக்கள்
என்
விரல்வழிப்
பிரசவங்கள்.

கவருமாயின்
கரம் குலுக்குங்கள்.
புரியவில்லை
எனில்
ஒரு புன்னகையோடு
போய்விடுங்கள்.

இல்லை
இது
கவிதைதானென்றால்.

சொல்லிவிட்டுப்போங்கள்.




ஒரு மீள்பதிவு தான்...

பொதுவாய் மீள்பதிவுகள் நான் இடுவதில்லை...

இதை சுய அறிமுகமாவும் அறியலாம் என்பதால்..

மன்னிக்கவும்..
இனி ஒருபோதும் மீள்பதிவுகள் வாராது..


http://naanselva.blogspot.in/2015/10/blog-post_27.html?m=1

வரிகள் ஒவ்வொன்றும் வலிகளாகத் தெரிகிறது எனக்கு 
ஏன் இப்படி இவைகள் உங்கள் சுய அறிமுகமென்பதாகவும் சொல்லி விட்டீர்கள் நிச்சயமாக இவைகள் வெறும் கற்பனையாக இருக்காது மனதில் ரணமாக உள்ளது மகிழ்வாக தொடருங்கள் 
மீள்பதிவுகள் ஏற்றுக்கொள்ளப்படும் தொடருங்கள்
மாறா அன்புடன் நண்பன்

அருமையான கவிதை....
என்னை கவிஞன் என்று கர்வப்படுத்திப் போகாதீர்கள் நான் வார்த்தைகளின் கஞ்சன்...

அப்படிப்போடு....
உண்மையை உரக்கச் சொன்ன வரிகள்...
தற்குறிப்பேற்ற அணி அருமை.