..விடியலை தேடி..

எல்லோரது இலக்கும் ஒன்றுதான் எனப் பரவலான பேச்சுக்கள். பல‌ எலிகள் சேர்ந்து புற்றுக்கு மண் வெட்டின கதையும் எங்களுக்கு தெரியாமல் இல்லை. எங்கள் இனத்துக்கான சாபக்கேடு ஒற்றுமை இன்மைதான். நாங்கள் தேற மாட்டம். கடந்த காலம் உடைந்த பானை. எதிர் காலம் மதில் மேல் பூனை. நிகழ் காலம் கைமேல் வீணையாய் நாதம் மீட்டதை நழுவ விட்டுவிட்டுப் புதுப் பயன‌ம் ஆரம்பம். ஆளுக்காள் புது யாப்பும், புதுக் குளப்பமும்.

இலட்சியம் இல்லாத வாழக்கை, எண்ணையில்லாத விளக்கு என்று பெரியவர்கள் சொல்லக் கேள்வி. நாங்கள் அவற்றையெல்லாம் அலட்சியம் செய்தபடி அலைகின்றோம். தாங்க முடியவில்லை. நான் சொல்ல வாற விடயத்தில் எண்ணப் பிழையிருந்தால் செதுக்கிட உளியோடு வாருங்கள். விதைக்க மறந்தவனுக்கு அறுவடைக் கனவு எதற்கு?

கடமை வாக்கியத்தில் வார்த்தைகளாய் இருப்பவன் மட்டுமே உரிமை உதடுகளில் உச்சரிக்கப் படுவான். நாங்கள் தலை நிமிர்ந்து நடந்தால்த்தான் அந்த நீல வானமும் குடை பிடிக்கும். தலையைக் குனிந்தால் கைக் குட்டையும் எட்டாத வானமாகி விடும் என்று நான் படித்து சுவைத்த வரிகளை இரை மீட்டுப் பார்க்கிறேன்.

நாங்கள் பச்சை, நீங்கள் நீலம், அவை ஊதா, பின்னாலே வருபவைதான் கறுப்பு. இப்பிடித் தாராள மனத்தோடு கன்னைக் கட்டி நிற்கிறோம். இன்னும் நிறங்கள் நீளுமோ எனக் கேட்டால் இப்போது எப்படி நான்கு முளைத்தது என்று பதிலைச் சொல்லிச் சமாளிக்கின்றோம். உண்மையின் பிரகாரம் உடைவுதான் எங்களின் பொதுவுடமையாய் தெரிகிற‌து. கண்டங்களும் கண்ட படி உடைந்துதான் உருவாகி இருக்கும். அப்பிடி உடைந்து இருந்தாலும் இப்ப ஒன்றாய் நிற்கிறதையும் அவதானிக்கின்றோம் தானே

என்ன புரிய வில்லையா? இப்படித்தான் ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு பொழுதும் செல்கிறது.....விடியலை தேடி....

மனித இயல்பு இது... எதைத் தேடுகிறோம் என்று தெரியாமல் தேடிக்கொண்டே இருப்பது...(நீங்களும்.. நானும் அடக்கம்)

நாங்கள் தலை நிமிர்ந்து நடந்தால்த்தான் அந்த நீல வானமும் குடை பிடிக்கும். தலையைக் குனிந்தால் கைக் குட்டையும் எட்டாத வானமாகி விடும் அருமையான வரிகள் ரவி

பகிர்வுக்கு நன்றி

நன்றி....உங்களின் விமரிசனங்கள் நெஞ்சை தொடுகிறது....

mravi wrote:நன்றி....உங்களின் விமரிசனங்கள் நெஞ்சை தொடுகிறது....

@. @.

யாதுமானவள் wrote:மனித இயல்பு இது... எதைத் தேடுகிறோம் என்று தெரியாமல் தேடிக்கொண்டே இருப்பது...(நீங்களும்.. நானும் அடக்கம்)

நாங்கள் தலை நிமிர்ந்து நடந்தால்த்தான் அந்த நீல வானமும் குடை பிடிக்கும். தலையைக் குனிந்தால் கைக் குட்டையும் எட்டாத வானமாகி விடும் அருமையான வரிகள் ரவி

பகிர்வுக்கு நன்றி

@. @.