இதனால்...நான்

பூக்களைப்பறிப்போர்
புல்மீது நடப்போர்.

கிறுக்கலில்லா
வெள்ளைச்சுவர்.
நுனி கடிக்கா
வெல்லக்கட்டி.

மழலைக்கு
ஊசியிடும்
மருத்துவன்..

டயப்பர்
வைத்த
சிறுகுண்டி.
பிள்ளை வைத்துத்
தள்ளும் வண்டி.

புடலைக்கு
கல் கட்டாத
புறத்தோட்டம்.

குளம்
நனைக்கா
குதிக்கால்கள்.

கேள்வி கேட்கும்
பள்ளிக்கூடம்.

புகையில்லா
புகைவண்டி..
புரியாத
கவிதை சொல்லி..

சிரிக்காத
அறிவாளி..
சிந்திக்கா
முழு மூடன்..

தோல்வியில்லா
ஓர்
வெற்றி..

இருக்கையில்லாப்
பேருந்து..
இருகை கொண்டு
வாங்கும்
பிச்சை.

ஆடறுக்கும்
கத்தி..
ஆலை கொண்டு
போகும்
கரும்பு..

மாடேற்றிச்செல்லும்
லாரி..
சூடின்றிப்போன
தேனீர்.

மேட்டுப்பாதை
சைக்கிள் பயணம்.

பன்னீர்ப்பூ
மரமில்லா
தெருவின் சாலை..

நீர் தெளித்துக்
கோலமிடா
சிறுவாசல்..

திண்ணையில்லா
பெரியவீடு..
எண்ணையில்லா
ஒர் விளக்கு.

நாயொன்று
துரத்தாத
நள்ளிரவுத்தேடல்.

விலக்கமுடியா
ஓர் பார்வை..
விடியலில்
விலகும்
போர்வை.

கனவினிலும்
வந்து கொல்லும்
ஒரு வார்த்தை..

அழுது முடியா
சோகம்..
எழுதி முடியா
கவிதை.

பட்டாம் பூச்சி
துரத்தா
விழிகள்..

பொன்வண்டு
சிறைசெய்யும்
தீப்பெட்டி..

நிலவில்லா வானம்..
நிலையில்லா
குடிகாரன்..

கவிதை சொல்லா
காதல்..

காதலில்லா
பருவம்.

காதோடு
பேசாத
ரகசியங்கள்.
கண்பார்த்துச்
சொல்லாத
வார்த்தை.

இளைத்ததாய்
சொல்லாத
அம்மா...

பிழையொன்றும்
பொறுக்காத
நட்பு..

நினைவிலுண்டு,
வரியில்லை..
இன்னுமுண்டு
எதிரிகள்.

உண்மையிது..

எப்போதும்
இவைகளுடன்..

ஒட்டுமில்லை.
உறவுமில்லை.



http://naanselva.blogspot.com/?m=0

//காதோடு 
பேசாத 
ரகசியங்கள்.
கண்பார்த்துச் 
சொல்லாத 
வார்த்தை.

இளைத்ததாய்
சொல்லாத 
அம்மா...//


அத்தனையும் அருமையான வரிகள் தொடருங்கள் அண்ணா 

யதார்த்தமான கவிதை ....சாதாரணமாக நடப்பதை கவிதை உருவில் கொண்டு வருவது இயலாத காரியம் .... உண்மையில் ரொம்ப அருமை செல்வகுமார்

அருமையாக உள்ளது அத்தனையும் சூப்பர் உண்மை

எப்போதும்
இவைகளுடன்..

ஒட்டுமில்லை.
உறவுமில்லை.

அட! அப்படியா? நம்பிட்டேன் சார்! 
நிஜத்தினை நிஜமென சொன்ன வரிகள் நிஜமே!