தமிழ் இலக்கிய வரலாறு பற்றி சில…

தமிழ் இலக்கிய வரலாறு பற்றி சில….(படித்ததில் பிடித்தது.)

இந்திய நாடு முழுதும் மிகப் பழைய காலத்தில் ஒரு மொழி பேசப்பட்டு வந்தது. அதைப் பழந்திராவிட மொழி (proto Dravidian) என்று கூறுவர்.

வட கிழக்குக் கணவாய் வழியாகத் துரானியரும், வட மேற்குக் கணவாய் வழியாக ஆரியரும் வந்து வட இந்தியாவில் இருந்த மக்களோடு கலந்து ஒன்றானார்கள். அப்போதும் இந்தப் பழந்திராவிட மொழி பல வகையான மாறுதடைந்தது.

பிராகிருதம் பாளி முதலிய மொழிகள் தோன்றின. ஆனாலும் சில பகுதிகளில் பழைய திராவிட மொழியின் திரிபுகள் பேசப்பட்டு வந்தன. அந்த மொழிகளைப் பேசிய மக்கள் மற்றவர்களோடு கலக்காமல் தனித்து வாழ்ந்த காரணத்தால் நெடுங்காலமாக அவை திராவிட மொழிகளாகவே

அங்கங்கே நின்று விட்டன. இப்படிப் பல வகை மொழிகள் இன்றும் உள்ளன.
இந்தியாவின் வட மேற்கே பலுசிஸ்தானத்தில் ஒரு சாரார் பேசும் மொழி பிரகூய்(Brahui ). இந்த மொழியில் திராவிட மொழிக் கூறுகள் மிகவாக உள்ளன. இரட்(இரண்டு) முசிட்(மூன்று) முதலான எண் பெயர்களும், மூன்று இடப் பெயர்கள்(personal pronouns) வாக்கிய அமைப்பு (syntax ) வேறு சில இயல்புகளும் பிரகூய் மொழியில் இன்னும் தமிழ் போல இருப்பதைக் கண்டு பல அறிஞர் வியப்படைகின்றனர்.

வட இந்திய மொழிகள் பலவற்றிற்கும், தென்னிந்திய திராவிட மொழிகளுக்கும் வாக்கிய அமைப்பு முறையில்(syntax) இன்று வரை ஒற்றுமை இருந்த வருவதற்குக் காரணம், மிகப் பழைய கால ஒருமைப்பாடேயாகும ஆரியர்கள் பலுசிஸ்தான் வழியாக வந்து இந்தியாவில் குடிபுகுந்த பிறகும் பிரகூய் மொழி தனித்தே இருந்து வந்தது.

பிராகிருதம் பாலியின் செல்வாக்கு அதிகரிக்க, ஆட்சி வேறுபாடு, மலை ஆறுகளின் எல்லை வரையறைகளால் பழைய திராவிட மொழிப் பேச்சு வழக்கு இடத்துக்கிடம் மாறுபட்டது, வேற்றுமை வளர்ந்தது. இதனால் தெற்கே இருந்தவர் பேசிய மொழி தமிழ் என வேறுபட்டது. திருப்பதி மலைக்கு வடக்கே வாழ்ந்த மக்கள் பேசிய மொழி தெலுங்கு என வந்தது. மைசூர்ப் பகுதி மக்கள் பேசிய திராவிட மொழி கன்னடம் என்றானது. தென் மேற்கே கேரளத்தார் இருந்த இடத்து மொழி மலையாளம் என வளர்ந்தது.

இந்த நான்கு திராவிடமொழிகளுக்குள் இன்னும் தெளிவான ஒற்றுமைக் கூறுகள் உண்டு. ஏறக்குறைய ஐந்தாயிரம் சொற்களும், இன்னும் இலக்கணக் கூறுகள் பலவும் ஒன்றாக உள்ளன. இவை நான்கு மொழிகளுக்குள் நெடுங்காலமாக இலக்கிய வளர்ச்சி பெற்று வளர்ந்த மொழி தமிழ். இந்த மொழிகளைக் குறிக்கும் திராவிடம் எனும் சொல் பிற்காலத்திலேயே ஏற்பட்டது. இது தமிழ் என்ற சொல்லின் திரிபே ஆகும்.

தமிழ் – தமிள – த்ரமிள – த்ரமிட – திரபிட –திரவிட இப்படித் திரிந்துபட்டது ஆகும்.
திராவிடர் வட மேற்குக் கணவாய் முதல் வங்காளம் வரை பரவி பழந்திராவிட மொழி பேசினார்கள். ஒரு காலத்தில் கன்னடத்தைக் கருநாட்டுத் தமிழ் என்றும், துளுமொழியைத் துளு நாட்டுத் தமிழ் என்றும், மலையாளத்தை மலை நாட்டுத் தமிழ் என்றும் சிலர் குறிப்பிட்டதுண்டு. ஆனால் இன்று திராவிடம் என்பது அந்த மொழிகள் தனித் தனியாகப் பிரிவதற்க முன் இருந்த பழைய நிலையைக் குறிப்பதற்கும், இவை ஒரு இனம் என்று கூறி அவ்வினத்தைக் குறிப்பதற்குமுரிய சொல்லாகப் பயன் படுகிறது.

நன்றி வேதாவின் வலை..