குர்ஆனில் கூறப்பட்டவை அனைத்தும் நடைபெறுகின்றன

அற்புதங்களுக்கெல்லாம் அற்புதமாக அமைந்திருப்பது திருக்குர்ஆனே. நவீன விஞ்ஞானத்தோடு திருக்குர்ஆன் ஒத்துப்போகிறதா முரண்படுகிறதா என்பதை ஆராய்ந்தால்,

மகத்துவமிக்க திருக்குர்ஆன் ஓர் விஞ்ஞான நூலல்ல. அது ஒரு மெய்ஞ்ஞான நூல். அத்தாட்சிகளை உள்ளடக்கிய நூல். அதாவது திருக்குர்ஆனைப் பொறுத்தவரையில் ஒருவர் அதை எப்படி அணுகினாலும் சரியான காரண காரியங்களை வைத்து விளக்கங்களைப் பெற்ற பிறகு எந்தவொரு மனிதரும் திருக்குர்ஆனுடைய எந்தவொரு வசனமும் நவீன விஞ்ஞானக் கோட்பாட்டிற்கு முரண்படுவதாக நிரூபிக்க முடியாது.

திருக்குர்ஆன் விண்ணியலைப் பற்றித் தெளிவாக விளங்குகிறது. விஞ்ஞானிகள், விண்ணியல் வல்லுனர்கள் இந்த பூமியும், பிரபஞ்சமும் எப்படிப் படைக்கப்பட்டது என்பதை விளக்க முயற்சித்தனர்.

அதைப் பெரும் வெடிப்பு என்றும், ஆரம்பத்தில் ஒரேயொரு நட்சத்திரம் இருந்ததாகவும், அதுவே பெரும் வெடிப்பினால் பிளவுபட்டு விலகியதாகவும், அதுவே தனித்தனி நட்சத்திரங்ளும், நட்சத்திரக் கூட்டமும், சூரியனும் இந்த பூமியும் பிறக்கக் காரணம் என்றார்கள். இந்தத் தகவலை ஒரு சிப்பிக்குள் அடக்கியிருக்கிறது திருக்குர்ஆன்.

‘நிச்சயமாக வானங்களும் பூமியும் முதலில் இணைந்திருந்தன என்பதையும், இவற்றை நாமே பிரித்தோம் என்பதையும் பார்க்கவில்லையா?’ (சூறா அல் அன்பியா அத் 21 : வச 30) இந்தத் தகவல் நமக்கு அண்மைக் காலத்தில் தான் தெரிய வந்து. குர்ஆன் இதை 14 நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னே சொல்லிவிட்டது.

‘இன்னும் அவனே இரவையும் பகலையும்; சூரியனையும் சந்திரனையும் படைத்தான்; வானத்தில் தத்தமக்குரிய வட்டவரைக்குள் ஒவ்வொன்றும் நீந்துகின்றன’ (சூறா அல் அன்பியா அத் 21 : வச 33) இந்த வசனத்தை நவீன விஞ்ஞானம் உறுதி செய்கிறது.

விண்ணில் உள்ளவற்றைக் குறிப்பிடுகையில் அவை தன் சொந்த அச்சில் சுழல்கிறது எனலாம். ஆகவே குர்ஆன், சந்திரனும் சூரியனும் சுற்றுவதாகவும் தனது சொந்த அச்சில் சுழல்வதாகவும் சொல்கிறது.

நீர் சுழற்சி பற்றியும் திருக்குர்ஆன் மிகவும் விபரமாகப் பேசுகிறது. திருக்குர்ஆன் சொல்கிறது. ‘திரும்பத் திரும்பப் பொழியும் மழையை உடைய வானத்தின் மீது சத்தியமாக (சூறா அத்தாரிக் அத் 86 : வச 11) அதாவது நீராவி மாற்றம். பூமியின் மேல் தட்டான ஓஸோன் படலம் நீரை மட்டும் மழையாகத் திருப்பித் தருவதில்லை. அவை மனிதனுக்கு மிக இன்றியாமையாதது என்று அறிவோம்.

அது தண்ணீரை மட்டும் அனுப்பவில்லை என்பது இன்று நமக்குத்தெரிய வந்துள்ளது. வானம் இங்கிருந்து வாங்கிய ஒளியை ஒளி அலைகளைத் திருப்பித் தருகின்றது. அதே போன்று சில தீய கதிர்களும் பூமியை நோக்கி வருவது தடுக்கப்படுகிறது.

உதாரணமாக சூரிய ஒளியோடு வருகின்ற புற ஊதாக் கதிர்களால் சூரிய ஒளி அயன மண்டலத்தால் உறிஞ்சப்படுகின்றது. இது நடைபெறவில்லையெனில் பூமியில் உயிர் வாழ்வது முடியாமல் ஆகிவிடும். ஆகவே அல்லாஹ் ‘ரஜ்ஜுஸ்ஸமா’ திருப்பித்தரும் வானம் என்று சொல்கிறான்.

‘நிச்சயமாக அல்லாஹ் மேகத்தை மெதுவாக இழுத்துப்பின்னர் அவற்றை ஒன்றாக இணையச் செய்து பின் அதை ஒன்றின் மீது ஒன்று சேர்த்து அடர்த்தியாக்குகிறான். அப்பால் அதன் நடுவிலிருந்து மழை வெளியாவதைப் பார்க்கிaர்.’ (சூறா அந்நூர் அத். 24 : வச 43) இன்னும் பல இடங்களில் திருக்குர்ஆனானது நீர் சுழற்சி பற்றி விரிவாக விளக்கம் தருகிறது.

மண்ணியல் சம்பந்தமாக மண்ணியல் விற்பன்னர்கள் ‘பூமியின் குறுக்கு வாக்கு அரைவட்டத் தூரம் 3750 மைல்கள் உள்ளே செல்வதாக’ சொல்கிறார்கள். ஆழத்தில் இருக்கின்ற தட்டுகள் சூடாகவும் வெறும் நிலையிலும் இருக்கும். அங்கு உயிர் வாழ்வது முடியாது. மேலும் நாம் உயிர் வாழும் பூமியின் மேற்பகுதி உறுதியாக நிற்பதற்கு மலைத் தொடர்களே காரணம்.

திருக்குர்ஆன் சொல்கிறது ‘நாம் இப்பூமியை விரிப்பாக ஆக்கவில்லையா? இன்னும் மலைகளை முளைகளாக ஆக்கவில்லையா?’ (சூறா அந்நபா அத் 78 : வச. 6, 7) நவீன மண்ணியல் மலைகளுக்கு ஆழமான வேர்கள் இருப்பதாக 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் தான் கண்டுபிடித்தது.

மேலும் ஒத்த மலையின் ஒரு சிறிய பகுதியைத் தான் நாம் பூமியின் மேற்பகுதியில் பார்க்கிறோம். எஞ்சிய பெரும் பகுதி பூமியினுள்ளே ஆழத்தில் உள்ளது. திருக்குர்ஆன் சொல்கிறது ‘மலைகளை நாம் பூமியின் மேல் உறுதியாக நிறுத்தி வைத்திருக்கிறோம்’ (சூறா அந்நாஜிஆத் அத். 79 : வச 32) இன்று முன்னேற்றம் கண்டுள்ள நவீன மண்ணியல் விஞ்ஞானத்தில் மண்ணியலாளர்கள் நமக்கு மலைகள் பூமியை உறுதியாக நிறுத்துவதாகச் சொல்கிறார்கள்.

திருக்குர்ஆன் ஆக்காலகட்டத்தில் இருந்த அறபு மக்களுக்கும், முஸ்லிம்களுக்கும், மட்டுமன்றி முழு மனித இனத்துக்காகவும் அருளப்பட்டது.

யுக முடிவு நாள் வரைக்கும் வழி காட்டுவதற்கு வந்ததே புனித மறையாம் அல்குர்ஆன். திருக்குர்ஆன் பகர்கிறது, ‘மனிதர்களுக்கு (முழுமையான) வழிகாட்டியாகவும், தெளிவான சான்றுகளைக் கொண்டதாகவும் (நன்மை – தீமைகளைப்) பிரித்தறிவிப்பதுமான அல்குர்ஆன் இறக்கியருளப் பெற்றது’ (சூறா அல் பகறா அத். 2 : வச 185) ஆகவே திருக்குர்ஆனைப் பொறுத்தவரையில் அதன் அர்த்தத்தை அந்தக் காலத்துக்கு மட்டுமே என்று வரையறுக்க முடியாது அது எல்லாக காலங்களுக்கும் பொருந்தக் கூடியதாக இருக்கின்றது.

‘நிச்சயமாக நாம் மனிதரைக் களி மண்ணிலிருந்து படைத்தோம்’ ‘பின்னர் நாம் அவனை ஒரு பாதுகாப்பான இடத்தில் இந்திரியத் துளியாக்கி வைத்தோம்.’ ‘பின்னர் அந்த இந்திரியத் துளியை ‘அலக்’ என்ற நிலையில் ஆக்கினோம் : பின்னர் அந்த அலக்கை ஒரு தசைப்பிண்மாக்கினோம்; பின்னர் அத்தசைப்பிண்டத்தை எலும்புகளாகவும் ஆக்கினோம் : பின்னர் அவ்வெலும்புகளுக்கு மாமிசத்தை +லிவித்தோம். பின் நாம் அதனை மனிதனாகச் செய்தோம். இவ்வாறு படைத்தவனான அல்லாஹ் மிகப்பெரும் பாக்கியமுடையவன். மிக அழகான படைப்பாளன்.’ (சூறா முஃமினுன் அத் 23 : வச 12 – 14)

திருக்குர்ஆனின் இம்மூன்று வசனங்களும் கருவாக்கக் கட்டங்களை தெளிவாக விளங்குகின்து. இங்கு குறிப்பிடப்பட்டுள்ள ‘அலகா’ எனும் சொல்லிற்கு 3 அர்த்தங்கள் இருக்கின்றன. ஒன்று தொத்திக் கொண்டிருக்கும் ஒரு பொருள். அதாவது துவக்கத்தில் கரு கருவரைச் சுவரில் ஒட்டிக்கொண்டு தொடர்ந்து அப்படியே இருக்கின்றது. இரண்டாவது அட்டை போன்றது. அதாவது அந்தக் கரு துவக்க நிலைகளில் அட்டைப் போல் தான் இருக்கின்றது. அதுமட்டுமல்லாது தாயிடம் இருந்து இரத்தத்தை உறிஞ்சி அட்டையைப் போலவே இயங்குகின்றது. மூன்றாவது இரத்தக் கட்டி.

முன்னேறியுள்ள கருவியல் விஞ்ஞானத்தில் கருவனாது அட்டை போன்று காட்சியளிப்பது மட்டுமல்லாமல் இரத்தக் கட்டியாகவும் காட்சியளிப்பதாகக் கூறுகிறது. ஏனென்றால் ஆரம்பக் கட்டத்தில் கருவின் 3வது வாரத்தில் இரத்த நாளங்களுக்குள் இரத்தம் உறைந்து விடுகிறது. மேலும் இரத்த ஓட்டம் இருப்பதில்லை.

அது பிறகு தான் இடம்பெறுகிறது ஆகவே இந்தக் கட்டத்தில் கட்டியின் வடிவத்தில் தான் கரு இருக்கும். திருக்குர்ஆனில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள இந்தக் கருவாக்கக் கட்டங்கள் தோற்றத்தின் அடிப்படையிலேயே சொல்லப்பட்டிருகின்றன. 7வது வாரத்தின் முடிவில் தான் அந்தக் கரு மனித தோற்றத்தைப் பெறுகிறது. அதன் பிறகு அலும்புகள் உருவாகின்றன. இன்றைய கருவியல் 42 ஆவது நாட்களின் பின்னர் எலும்புகள் உருவாகி விட்டதாகச் சொல்கிறது. இது சூர்ஆனுக்கு ஒத்ததாக இருக்கின்றது.

இதற்கு முன்னர் மருத்துவர்கள் மூளையிலிருந்து உருவாகின்ற உணர்வே ‘வலி’ என்று நம்பி வந்தார்கள். இன்று தெரிய வந்துள்ளது மூளையைத் தவிர தோலில் உள்ள வலி உணர்வுகள் வலியை உணரக் காரணமாக இருக்கின்றன. அதை நாம் வலி உணர்வுகள் என்று அழைக்கிறோம். திருக்குர்ஆன் சொல்கிறது.

‘யார் நம் வேத வசனங்களை நிராகரிக்கிறார்களோ, அவர்களை நாம் நிச்சயமாக நரகத்தில் புகுத்தி விடுவோம்; அவர்கள் தோல்கள் கருகிவிடும் போதெல்லாம் அவையல்ல (வேறு) தோல்களை, அவர்கள் வேதனையை (பூரணமாக) அனுபவிப்பதற்கென அவர்களுக்கு நாம் மாற்றிக் கொண்டே இருப்போம்’ (சூறா அன்னிஸாவு அத் 4 : வச – 56) தோலுக்கு வலியை உணரக் கூடிய சக்தி இருக்கிறது என்பதற்கு அடையாளமாக இது சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. இதைத்தான் குர்ஆன் வலி உணர்வுகள் என்கின்றது.

எனவே உடன்பாட்டு முறையில் அல்லது முரண்பாட்டு முறையில் குர்ஆனை அணுகினாலும் அறிவு பூர்வமாகப் பார்த்தால் குர்ஆனின் ஒரு வசனம் கூட முரண்பாடாகவோ, நிரூபிக்கப்பட்ட விஞ்ஞானத்துக்கு எதிரானதாகவோ இருக்காது. இன்றைய நவீன விஞ்ஞானம் அண்மைக் காலத்தில் தான் அனைத்து விதமான விஞ்ஞானக் கோட்பாடுகளையும் கண்டுபிடித்தது.
கண்டு பிடித்துக்கொண்டிருக்கின்றது. ஆனால் இறைவனால் மாபெரும் அருளாக, முழு மனித சமூகத்திற்கும் வழிகாட்டியாக இறக்கியருளப்பெற்ற திருக்குர்ஆனில் 1400 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே அவை அனைத்தும் கூறப்பட்டுவிட்டன. ஆகவே திருக்குர்ஆன் தான் அற்புதங்களுக்கெல்லாம் மாபெரும் அற்புதமாக விளங்குகின்ற மெய்ஞ்ஞான நூல் என்றால் அது மிகையாகாது...

.....