இருட்டு முனங்கல்கள்

விண்ணில்
நிலவின் மரணம்
துக்கத்தில் விண்மீன்கள்

மங்கிய
வெட்டங்களையும் இரக்கமின்றி
தின்று விழுங்கிக்கொண்டிருந்தது
கருத்த வாவு

ஊரையே
தன் கருத்த போர்வைக்குள்
விரித்து மூடிப்போட்டு இருந்தது
இரவு

மரங்கள்
இல்லாத சிமெண்டு தெருவிற்குள்
வெட்கைக்கு பயந்து நுழையாமல்
ரோட்டோரமா சுத்திக்கொண்டு
காற்று

சாலையில்
வேகமாக ஓடும் வாகனங்கள்
சற்றென ஓடி ஒளிந்துகொள்கிறது
வெளிச்சம்

வீதியோர
கடைகளில் மங்கல் வெட்டம்
சத்தமாய் அழுதுகொண்டிருந்தது
சில மோட்டார்கள்

அவ்வப்போது
எரியும் தெருவிளக்கும்
நித்த மின்வெட்டால் செயலிழந்து
அட்டக்கெசமாய் வீதி

யாரது ..?
சப்தங்களில் வினா எழுப்பி
அடையாளங்களை பரிமாறக் கொண்டார்கள்
விளிச்சத்தை கையில் சுமக்காமல்
வீதில் நடப்பவர்கள்

ஏழை
வீட்டு வாசப்படியில்
கண்ணீர் சிந்தியபடி அழுதுகொண்டிருந்தது
மெழுகுவத்தி

அடுத்த
தெருவிலுள்ள துபாய்காரன் வீட்டில்
பல்லை இழித்துக்கொண்டிருந்தது
சார்ச் லைட்

ஊரின்
புதுப் பணக்காரர்களின் வீடுகளில்
விலைகொடுத்து அடைத்து வைத்திருக்கிறார்கள்
இன்வெட்டார் வெளிச்சத்தை

நிம்மதியாய் உறங்குகிறது
வீட்டு உபகரண இயந்த்திரங்கள்
புலம்பிக் கொண்டு வேலைசெய்யும்
இல்லத்தரசிகள்

நல்ல அம்மாவசை
இன்னைக்காவது கரண்டை விடலாம்
இப்படி கொடுமை செய்றாங்களே புலம்பியபடி
வீதியில் யாரோ

கேபிளுக்கு
பணமே கொடுக்கக்கூடாது
சீரியலை நல்லாப்பாத்து எத்தனை நாளாச்சு
வாசப்படியில் சில பெண்கள்

அந்த
ஆட்ச்சிதான் சரி இல்லை
இந்த ஆட்ச்சியும் இப்படி ஆயிடுச்சே
மூணாவது அணி வந்தால்தான்
தலைவிதி மாறும்

அதர்மத்தை
தட்டிக் கேட்க துப்பில்லாதவர்கள்
சத்தம்போட்டு பேசிக்கொண்டு இருந்தார்கள்
டீக் கடையில்

இருக்கிறவன்
இருக்கிறதை வச்சு சமாளிக்கிறான்
இல்லாதவன் வீட்டில் தினமும்
அம்மாவசை

இருட்டை
துரத்தி அடிக்க
மக்கள் மனங்களில் வேண்டும்
எழுச்சி வெளிச்சம்

அற்புதம்! அற்புதம்! வேறென்ன சொல்ல முடியும்? மிகச் சிறப்பான கவிதை! பாராட்டுகள் கவிஞரே!

அருமையான கவிதை பாராட்டுகள்

அந்த
ஆட்ச்சிதான் சரி இல்லை
இந்த ஆட்ச்சியும் இப்படி ஆயிடுச்சே
மூணாவது அணி வந்தால்தான்
தலைவிதி மாறும்

அதர்மத்தை
தட்டிக் கேட்க துப்பில்லாதவர்கள்
சத்தம்போட்டு பேசிக்கொண்டு இருந்தார்கள்
டீக் கடையில்

அருமை தோழரே பாரட்டுக்கள் தொடருங்கள்