சிறுகதை எண்.2 - விழலுக்கு இறைத்த நீர்

தூக்கம் வராமல் படுக்கையில் புரண்டு கொண்டிருந்தார் நாகராஜ். அவருக்கு இப்பல்லாம் இரவில் தூக்கம் வருவதில்லை. படுத்ததும் அயர்ந்து தூங்க ஆரம்பிப்பவர் திடீரென விழித்துக் கொள்வார். அப்புறம் தூக்கம் அவ்வளவுதான். எப்பவும் கொஞ்ச நேரமாச்சும் தூங்குவார். இன்று தூக்கம் வரவேயில்லை... அதுக்கும் காரணம் இருந்தது... இரவு வாசலில் உக்கார்ந்து சாமிநாதனுடன் வெற்றிலை போட்டபடி பேசிக்கொண்டிருப்பது அவரது வாடிக்கை. இன்றும் பல விஷயங்களைப் பேசினார்கள்... சிரித்தார்கள்...
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ஒவ்வொரு பெற்றோருக்கும் "தன் பிள்ளைகள் நன்கு படிக்க வேண்டும். வாழ்க்கையில் நன்கு முன்னேற்றம் அடைந்து, நல்ல துணையை மணந்து பிள்ளைச் செல்வங்களை அடைந்து சீரும் சிறப்புமாக வாழ வேண்டும்" என்ற எண்ணம் எப்போதும் இருக்கும். இவை அனைத்தையும் தங்கள் பிள்ளைகள் அடையும்வரை பெற்றவர்கள் எதையும் பிள்ளைகளிடம் எதிர்பார்க்க மாட்டார்கள். ஆனால் அதன் பிறகு அவர்களிடம் வரும் எதிர்பார்ப்பு தான் "பாசம்". வாழ்வில் நல்ல நிலையை அடைந்து சிறப்பான வாழ்க்கை வாழும் தன் பிள்ளையிடம் பெற்றோர் எதிர்பார்ப்பது பணமோ, பொருளோ இல்லை. "கனிவான பேச்சு" "அன்பான பார்வை" "பிள்ளைகளின் அருகாமை". இந்த எதிர்பார்ப்புகள் எல்லா பெற்றோரிடமும் இருக்கும். ஆனால் அது ஒரு ஏக்கமாகவே இருக்கும். வெளிக்காட்டிக் கொள்ள மாட்டார்கள். பெரும்பான்மையான பிள்ளைகள் அதை புரிந்துக் கொள்வதில்லை.

மேற்படி இந்த கருத்தை தாங்கிய "விழழுக்கு இறைத்த நீர்" சிறுகதை, இதயத்தை தொட்டு கண்களை சிறிதே கலங்கவைத்ததோடு மட்டுமல்லாமல்... சூழ்நிலைக் காரணமாக பெற்றோரை விட்டு தூரமாக வாழும் என்னை மிகவும் பாதித்தது. தினமும் தொலைபேசி மற்றும் ஸ்கைப் மூலம் பேசினாலும், மாதாமாதம் பணம் அனுப்பினாலும், வருடத்திற்கு ஒருமுறை "ஒருமாதம்" விடுப்பில் சென்று அவர்களோடு கழித்தாலும்... அவர்களின் எதிர்பார்ப்பை முழுவதுமாக பூர்த்தி செய்துள்ளோமா என்ற கவலையை ஏற்படுத்தியது.

வயதான பெற்றோரின் ஆசைகளையும், எதிர்பார்ப்புகளையும் அவர்களுக்கு பிள்ளைகளின் மீதுள்ள பாசத்தையும் மிக அற்புதமாக வெளிப்படுத்திய கதை ஆசிரியருக்கு இதயம் கனிந்த வாழ்த்துக்கள், பாராட்டுக்கள், நன்றிகள்.

மிகச் சிறப்பான கதை...
கதை ஆசிரியருக்கு வாழ்த்துக்கள்.

மிகவும் அருமையான கதை என்னையும் இந்தக் கதை இழுத்து உலுக்கி நீயும் வெளியுர்ல தொழில் செய்கிறாய் உன் தாயை நல்ல முறையில் பார்த்துக்கொள்கிறாயா ?

அல்லது அவர்கள் பாசத்திற்கு ஏங்கும் அளவிற்கு தொடர்பில்லாமல் இருக்கிறாயா என்ற சிந்தனை வந்தது இறைவன் பொருந்திக்கொள்ளட்டும் இது வரை அந்த ஏக்கத்திற்கு நான் இடம் கொடுக்க வில்லை சிறப்பாக என் தாயை நான் கவனித்து வருகிறேன் இன்னும் என் மூச்சி உள்ள வரை கவனிப்பேன் அவர்கள் மனம் குளிர நடந்து வருகிறேன் மீண்டும் இறைவனுக்கு நன்றி

இன்றய சூழல் நிறையப்பேருடய வாழ்க்கை இந்தத் தாய் தகப்பனின் நிலையில்தான் உள்ளது கதை நிதர்சனம்

கதாசிரியருக்கு எனது நன்றிகளும் பாராட்டுக்களும்

இன்றைய நவீன உலகை இயக்கம் ---- """கருவி பணம் """...
அது எல்லோரையும் கூறு போட்டு விற்கிறது ...
பாசங்களை அடமானமாக எடுத்துக்கொண்டு பணத்தை தருகிறது ..

பணம் வேண்டுமா ...?

உறவை பிரிந்து 
உணர்வை பிரிந்து ... 
சிலவேளை மனதை இழந்து ...
பணத்தை பெறவேண்டியுள்ளது ...

இந்த உண்மையை கதையின் " தந்தை" உணர்வார் ....
பாவம் " தாய்" அன்பையே  உலகமாக  இணைப்பார் ...

உலகை புரிந்தால் உணர்வுகளை இழக்க வேண்டும் என்று உணர்ந்தார் ;தந்தை :



மிகச் சிறப்பான கதை...
கதை ஆசிரியருக்கு வாழ்த்துக்கள்.

உண்மையில் இன்று அனேகமானவர்கள் செய்யும் தப்பு தாயின் பாசத்தை புரிவதில்லை அவர்களின் தேவை என்னவென்று உணவர்வதில்லை அதை எப்படி நிபர்த்தி செய்லாம் என்று முயற்சி செய்யாமலே பல பிரச்சினைகள் நடக்கிறது அப்படியான பிரச்சினைகள் வராமல் இருக்க அல்லாஹ் அனைவருக்கும் உதவி புரியட்டும்.

கதை இன்றைய காலத்திக்கேற்ப அமைந்திருக்கிறது சிறப்பான எடுத்துக் காட்டும் நல்ல கருத்தையும் உள்ளடக்கி இருக்கிறது.

மிகச் சிறப்பான கதை...
கதை ஆசிரியருக்கு என் வாழ்த்துக்கள்.

நெகுழ வைத்த கதை குழந்தைகளைப் பெற்றெடுத்து படிக்கவைத்து உயரிய அந்தஷ்த்துவரை உயர்த்திப்பார்த்தவர்கள் கடைசிக் காலத்தில் அவர்கள் தாங்கமாட்டார்களா என்று ஏங்கும் ஒவ்வொரு தாய்தந்தையின் ஏக்கம் எங்கிருந்தாலும் நல்லாயிருக்கட்டும் என்று நினைக்கும் இயல்பான பெற்ற பாசம் முழுமையானதாய் உணர்ந்தேன் அருமையான கதை பாராட்டுகள்

பாசத்தை கொரியர்லயா அனுப்பச் சொல்ல முடியும்... அவனுகளுக்காத் தெரிஞ்சி ஒருநா பாசத்தை மூட்டை கட்டிக்கிட்டு வருவானுங்க...' என்று மனைவியின் தலையை ஆறுதலாய்த் தடவினார். 'பயலுக மேல உங்களுக்கு உண்மையாவே வருத்தமில்லையாங்க' என்ற கேள்விக்கு சிரிப்பை பதிலாக்கிவிட்டு எழுந்தவர் அவளுக்குத் தெரியாமல் கலங்கிய கண்ணைத் துடைத்துக் கொண்டு படியிறங்க, அவரைப் பார்த்த கருத்தப்பசு 'ம்ம்மா' என்று பாசமாய் அழைக்க, வாசலில் நின்ற நாய் வாலாட்டிபடி அவருக்கு முன்னே 'வ்வ்...வ்...வீ...வ்' எனக் குழைந்து நின்றது.

ஓடி ஓடி உழைத்து பத்திரமாய் பொத்தி பொத்தி வளர்த்து கடைசியில் மிஞ்சுவது  இவ்வளவும் தான். 

 மனசுக்குள் மனசோடு பேசும் கதை. கதையின்  போக்கு எழுத்தின் வீரியம் வைத்து இக்கதையின் கதாசிரியரை  இவர் தான் என உகிக்க முடிகின்றது. 

பெரும்பாலான  வயோதிப பெற்றோர்களின் ஏக்கம், எதிர்பார்ப்பு, தனிமை, எள்ளல், கிண்டல் அத்தனையையும் கதைக்குள் கொண்டு வந்து நாம் அந்த பொற்றோராய் ஆகிடகூடாதே எனும் முன் அந்த பிள்ளைகளாயும்  வாழக்கூடாது என  யோசிக்க வைக்கும் கதை! அருமை. 

கதைப்போட்டியில் கலந்து கொண்டதுக்கும் கதையை பகிர்ந்தமைக்கும் மனமார்ந்த நன்றிகள்.

தலைப்பை "பசுவுக்கு பால் கொடுக்க மட்டும் தான் தெரியும்" என்று வைத்திருந்தால் சரியாய் பொருந்தியிருக்கும்.

தலைப்பு கதையில் இயல்பான அழகிய கருவை தின்றுவிடுகிறது. மற்றபடி கதை மிக மிக அருமை. கதையின் அமைப்பும் வரிகளின் வார்த்தைகளின் ஜாலமும் நம் கண்முன் படம் ஓடுவதை போன்றே கதையாசிரியர் எழுதியுள்ளார்.

பாராட்டுக்கள்

மிக அருமையான கதை