என்னை நான் எப்போது நேசிப்பேன்....

நான் என்னுள்ளே
என்னைக் கேட்கும் ஒரு கேள்வி
என்னை எனக்குப் பிடிக்குமா


மற்றவருக்குப் பிடிப்பதும்
பிடிக்காது போதலும்
என்னைப் பொருத்தமட்டில்
ஒரு பொருட்டே அல்ல


என் பிள்ளைப் பருவம் தொட்டு
நான் பயணித்த பாதை நெடுக
என்னை நான் தான் முதலில்
உற்று நோக்கினேன்


எனது வளர்ச்சியும் வீழ்ச்சியும்
நான் பற்றியதும் பறிபோனதும்
என் மகிழ்ச்சியும் மன ஒடுக்கமும்
என் கவர்ச்சியும் சகியாத் தன்மையும்


சீட்டுக்கட்டு கொண்டு சேர்த்த
கோபுரமாய் நான்


சிறகுகள், வால், அலகு,
கீறிக் கிழிக்க கோரைப் பல்லுடன்
நழுவி ஓட என் உடலம் மூடிய
வளுவளுக்கும் செதில்களுமாய்
வீரியத்துடன் விரைந்து
வெற்றிடமாய் உறைந்து போன
மனித உருவில் நான்


என் கோரைப்பற்களின்
பயன்பாட்டில் என்னை நான்
வெறுத்ததும்


வால் கொஞ்சம் ஆடியபோது
வாழ்வும் சற்று திசை மாறியதும்...


சூறாவளியாய் சூழ்ந்து பகை
சுழற்றிடத் துணிந்த கணத்தில்
வளுவளுக்கும் செதில்களுடன்
வசதியாய் தப்பித்தொலைந்ததும்


கொஞ்சம் உணர ஆரம்பித்தபோது
கையில் மண்வெட்டியுடன்
புதைகுழி தோண்டுகிறேன் நான்...


வெட்டப்பட்ட மண்ணின்
அளவு கொண்டோ
விரிந்து நிற்கும் குழியின்
நீள ஆழம கண்டோ
நான் புதையப் போவதில்லை
என்னைப் புதைக்க
நானே என்னை அமிழ்த்துவேன்...


நான் நானாக.... என்றுமே
என்னைக் காட்டவில்லை
நான் என்னுடையவனாக
இருக்க முடியாத போது
என்னை நான்
எப்போது நேசிப்பேன்....

சிந்திக்கத்தூண்டும் வரிகள் தன்னைத்தானுணரும்போது தனக்கென ஒரு பாதையினை வகுத்துக்கொள்ளமுடியும் அருமையண்ணா நன்றிகள்

சகோதரர் அப்துல்லாஹ் அவர்களின் கவிதையின் ஒவ்வொரு வரிகளும் அருமை அந்த முழுமையான கவிதையின் கருத்துக்களில் ஒவ்வொருவரும் புகுந்துகொண்டு அவர்களை அவர்களே காணலாம் பாராட்டுக்கள் சகோதரரே

நன்றி தம்பி ஹாஷிம் மற்றும் சகோதரி ஜாஸ்மின்...உங்களின் அருமையான பின்னுட்டத்திற்கு

வெட்டப்பட்ட மண்ணின்
அளவு கொண்டோ
விரிந்து நிற்கும் குழியின்
நீள ஆழம கண்டோ
நான் புதையப் போவதில்லை
என்னைப் புதைக்க
நானே என்னை அமிழ்த்துவேன்...


நான் நானாக.... என்றுமே
என்னைக் காட்டவில்லை
நான் என்னுடையவனாக
இருக்க முடியாத போது
என்னை நான்
எப்போது நேசிப்பேன்....

கற்பனைக்கேட்டாததும்
சிந்திக்கத்தூண்டும் வரிகளும்
மிகவும் அருமையாக தந்துள்ளீர்கள்
நான் நானாக.... என்றுமே
என்னைக் காட்டவில்லை
நான் என்னுடையவனாக
இருக்க முடியாத போது
என்னை நான்
எப்போது நேசிப்பேன்.

என்னை மிகவும் கவர்ந்த கவிதை வரிகள்

''உன்னை விரும்பு உனக்கு நீ நேர்மையாக இரு''
இது எனக்கு பிடித்த நான் கடைபிடிக்கிற இறுதிவரை கடைபிடிக்கவேண்டிய வாசகம்

கவிதை தந்த பெருந்தொகைக்கு என் நன்றிகள்

என் பிள்ளைப் பருவம் தொட்டு
நான் பயணித்த பாதை நெடுக
என்னை நான் தான் முதலில்
உற்று நோக்கினேன்


எனது வளர்ச்சியும் வீழ்ச்சியும்
நான் பற்றியதும் பறிபோனதும்
என் மகிழ்ச்சியும் மன ஒடுக்கமும்
என் கவர்ச்சியும் சகியாத் தன்மையும்

பிறரைப்பற்றி அறிவதற்க்கு முதல் தன்னைப்பற்றி அறிந்து கொள்ள வேண்டும் சிறப்பான கவிதை சார் :!@!:

முனாஸ் சுலைமான் wrote:

என் பிள்ளைப் பருவம் தொட்டு
நான் பயணித்த பாதை நெடுக
என்னை நான் தான் முதலில்
உற்று நோக்கினேன்


எனது வளர்ச்சியும் வீழ்ச்சியும்
நான் பற்றியதும் பறிபோனதும்
என் மகிழ்ச்சியும் மன ஒடுக்கமும்
என் கவர்ச்சியும் சகியாத் தன்மையும்

பிறரைப்பற்றி அறிவதற்க்கு முதல் தன்னைப்பற்றி அறிந்து கொள்ள வேண்டும் சிறப்பான கவிதை சார் :!@!:

வாசித்து யோசிக்கத் தந்தமைக்கு நன்றி சுலைமான்....

நான் நானாக எனை நோக்கும்
நாழும் வரும் நாழும் எப்பொ...???

வாவ்...அற்புதமாக உள்ளது.

முத்திரை பதித்த வரிகள்
நான் நானாக.... என்றுமே
என்னைக் காட்டவில்லை
நான் என்னுடையவனாக
இருக்க முடியாத போது
என்னை நான்
எப்போது நேசிப்பேன்....

நேசிப்பின் வரிகள்
நேசிக்க சொன்னது
வாசித்த போது
யோசிக்க சொனனது
என்னை நீ முதலில் நேசி
பின் வாசி என்று...
எனது மனம் என்னை பார்த்து
சொனனது
பாரட்டுக்கள் தோழரே

நல்ல கவிதை
:!+: :!+:
:!@!: