நீல நிறக் கடலொன்றின் ஓயாத அலைகள்

by **rammalar** Fri 25 Jan 2013 - 6:53

-

கனிந்த பொழுதொன்றில்

நம் இருவரிடம்

அந்தப் பூனைக்குட்டி வந்து சேர்ந்தது

-

மிருதுவான அதன் ரோமம்

கன்னம் உரச கிறங்கினேன்

சோகம் கவிழும் அதன் குரல்

கனவிலும் கேட்பதாய் சிலாகித்தாய்

குறித்த நேரத்துக்கு உணவு என்பதில்

அது எப்போதும் சமரசம்

செய்து கொள்வதில்லை

-

நீரோடையென நகர்ந்த நம்

பொழுதுகளை

ஒரு குடுவைக்குள் அடைத்துத்

தனதாக்கியது

அது

-

நீ செஞ்சில் புரளும் தாடியுடன்

அலைந்தாய்

நான் என் பெயரையே

மறந்து விட்டேன்

-

நம் இரவை எரித்து ஒளி ஏற்றி

பூனை உறங்கும் வரை விழித்திருந்தோம்

தாள முடியாச் சுமை கூடிய நாள் ஒன்றில்

அதைக்காட்டில் விட்டு விட

நடக்கத் தொடங்கினோம்

-

மெல்லிய அதன் ரோமக் கதகதப்பில்

என் உள்ளங்கையை அறிவதாய்க்

கூறினாய்

சோகம் கவிழும் அதன் குரல்

உன் தாயை நினைவூட்டுவதாய்க்

கூறினேன்.

-

மேகம் தூரலைத் தொடங்கியது

பூனை நனைந்து விடாமல் பொத்தியபடி

வீடு நோக்கி விரையத்

தொடங்கியிருந்தோம்.

-

===================================

>செ.சுஜாதா, பெங்களூர்

நன்றி: கல்கி 27-1-13