செவலைப்பசு

Nisha wrote:கடைசியில் காணாமல் போன செவலைப்பசு கிடைத்து விட்டதா?

வீட்டு பிராணிகளையும் தங்களில் ஒருவராய் பார்க்கும் மக்களுக்கு அது தொலைந்தாலோ  இறந்தாலோ  தூக்க வீட்டு சோகம்  என்பதை  உணர வைக்கும் எழுத்து. படிக்கும் நொடியில் மனசு கனத்து போய்.. செவலைபசு கிடைத்தது என  கடசியில் முடிந்ததும்  மனப்பாரம் இறங்கியது போல் இருந்தது. 

கால நடை மேய்ச்சல்,  விளைச்சல் காலம்,ஜோசியம், நம்பிக்கை என கிராமிய வாழ்க்கை கண் முன் விரிந்தது. 


 நன்று குமார்! இன்னும் எழுதுங்கள்!

பானுஷபானா wrote:NALLA KATHAI KUMAR
ENGA PAATTI VEETTUL IRUKUM POTHU ORU KOLIKUNJU SETHTHU POCHU ENAKKU ORU VAARAM VARAIKKUM SAAPPIDAVE THONALA . AZHUTHUKITE IRUNTHEN

நண்பன் wrote:நேற்றே இதை நான் படித்து விட்டேன் கஸ்டப்பட்டுத்தான் படித்தேன் அவ்வளவு தலை வலி கருத்திட முடியாமல் போனதற்கு வருந்துகிறேன்

கடைசி வரை செவலைப்பசு கிடைக்காத என ஏங்க வைத்தது இறுதியில் ம்மா என குரல் கொடுத்ததிலிருந்து அடுத்து என்ன என ஏங்கித்தான் போனேன் ஒரு வழியாக செவலைப் பசு கிடைத்து விட்டது அது வரை சந்தோசம்
இன்னும் எழுதுங்கள்
நன்றியுடன் நண்பன்

Nisha wrote:கடைசியில் காணாமல் போன செவலைப்பசு கிடைத்து விட்டதா?

வீட்டு பிராணிகளையும் தங்களில் ஒருவராய் பார்க்கும் மக்களுக்கு அது தொலைந்தாலோ  இறந்தாலோ  தூக்க வீட்டு சோகம்  என்பதை  உணர வைக்கும் எழுத்து. படிக்கும் நொடியில் மனசு கனத்து போய்.. செவலைபசு கிடைத்தது என  கடசியில் முடிந்ததும்  மனப்பாரம் இறங்கியது போல் இருந்தது. 

கால நடை மேய்ச்சல்,  விளைச்சல் காலம்,ஜோசியம், நம்பிக்கை என கிராமிய வாழ்க்கை கண் முன் விரிந்தது. 


 நன்று குமார்! இன்னும் எழுதுங்கள்!

நண்பன் wrote:நேற்றே இதை நான் படித்து விட்டேன் கஸ்டப்பட்டுத்தான் படித்தேன் அவ்வளவு தலை வலி கருத்திட முடியாமல் போனதற்கு வருந்துகிறேன்

கடைசி வரை செவலைப்பசு கிடைக்காத என ஏங்க வைத்தது இறுதியில் ம்மா என குரல் கொடுத்ததிலிருந்து அடுத்து என்ன என ஏங்கித்தான் போனேன் ஒரு வழியாக செவலைப் பசு கிடைத்து விட்டது அது வரை சந்தோசம்
இன்னும் எழுதுங்கள்
நன்றியுடன் நண்பன்

Nisha wrote:

நண்பன் wrote:நேற்றே இதை நான் படித்து விட்டேன் கஸ்டப்பட்டுத்தான் படித்தேன் அவ்வளவு தலை வலி கருத்திட முடியாமல் போனதற்கு வருந்துகிறேன்

கடைசி வரை செவலைப்பசு கிடைக்காத என ஏங்க வைத்தது இறுதியில் ம்மா என குரல் கொடுத்ததிலிருந்து அடுத்து என்ன என ஏங்கித்தான் போனேன் ஒரு வழியாக செவலைப் பசு கிடைத்து விட்டது அது வரை சந்தோசம்
இன்னும் எழுதுங்கள்
நன்றியுடன் நண்பன்

கஷ்டப்பட்டு முடியாமல் படிக்கணுமா தும்பி ?

முடியும் போது படித்து கருத்துங்கள்!

*சம்ஸ் wrote:கிராமத்து வாழ்கை... பசுமைகளைப் போர்த்தி உறவுகளோடு விளையாடும் உன்னத இடம்.அதில் ஆடு, மாடு,கோழி, நாய் என்பன சுவரசியத்தை ஏட்படுத்தும் ஒரு விடயம். என்னையும் சுவரசியப்படுத்தியது. எனக்கு நாய் வளர்க்க ஆசை அதனால் நான் சின்னவயதில் இருக்கும போது ஒரு குட்டி நாயை எடுத்து வந்து கட்டிவிட்டு தூங்க சென்று விட்டேன் அன்று இரவு சரியான மழை  நாய்குட்டி கத்த ஆரம்பித்தது எனது அம்மாவிற்கு நாய் பூனை என்றால் பிடிக்கவே பிடிக்காது! அப்படி இருக்க இதுவும் கத்தியது வெளியில் வந்து பாருக்கும் போது அந்த நாய்குட்டி மழையில் நனைந்த வண்ணம் கத்திக்கொண்டு இருந்தது என் அம்மா என்னை எழுப்பி இதை யார் எடுத்து வந்தது என்று கேட்க்க நான் தான் என்று சொன்னேன் கத்திறது உனக்கு கேட்கிறதா?ஆமா  அதை எங்கே எடுத்தாயே அங்கே கொண்டு விட்டு விட்டு  வா என்று என்னை விரட்டியது ஞாபகம் வருகிறது.


அதை மறைத்து வைத்து நானும் எனது அக்காவும் வளர்த்து வந்தோம் ஒரு நாள் திடிரென இறந்து விட்டது அன்று நாங்கள் ரென்டு பேரும் அழுது அழுது சாப்பிடவும் இல்லை.

ஆசை அன்பு காட்டும் எதுவாக இருந்தாளும் நம்மை விட்டு பிரிந்தால் மனசு கவலைப்படும் அந்த கவலையுடன் கதை நகர்ந்தது கடைசில் கதை முடித்த விதம் அருமை வாழ்த்துக்கள்.