Latest topics
» சிறுகதை – கொலுசு!by rammalar Today at 14:08
» மனைவிக்குப் பயந்து தவத்தில் அமர்ந்தான்...! -ஹைகூ
by rammalar Today at 13:59
» புதுக்கவிதைகள் - ரசித்தவை (தொடர் பதிவு)
by rammalar Today at 8:44
» பொன்மொழிகள்
by rammalar Yesterday at 14:44
» ஆன்மிக சிந்தனை
by rammalar Yesterday at 14:35
» கோடை காலத்திற்கேற்ற ஆடை....
by rammalar Yesterday at 14:30
» அப்துல்கலாம் பொன்மொழிகள்:
by rammalar Mon 7 Oct 2024 - 8:32
» நீதிக்கதை- புத்திசாலி சேவல்
by rammalar Mon 7 Oct 2024 - 5:43
» வீணை வாசிக்கறது ரொம்ப ஈஸி!
by rammalar Mon 7 Oct 2024 - 4:44
» பல்சுவை களஞ்சியம்- இணையத்தில் ரசித்தவை- அக்-6
by rammalar Sun 6 Oct 2024 - 20:22
» பல்சுவை களஞ்சியம்- இணையத்தில் ரசித்தவை- அக்-4
by rammalar Fri 4 Oct 2024 - 19:17
» ஒட்டியும் ஒட்டாமலும் போல்…
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:28
» திணிப்பு
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:26
» பின்னிருக்கை!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:26
» ஞாபகங்கள் தீ மூட்டும்!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:25
» காதலால் படும் அவதி!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:24
» செம்மொழி
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:23
» முகம் பார்க்கும் மண்- புதுக்கவிதை
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:19
» புன்னகைக்கத் தெரியாதவன் - புதுக்கவிதை
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:18
» பல்சுவை -ரசித்தவை!-அக்டோபர் 3
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:16
» புன்னகை!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:12
» வெயிற்கேற்ற நிழல் உண்டு – திரைக்கவிதை
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:09
» உண்ணாவிரதத்தில் தொண்டர்கள் கூட்டம் ஓவரா இருக்கே!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:06
» இளநீர் தரும் நன்மைகள்
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:05
» உடல் நலப் பிரச்சனைகளுக்கு வால்நட்
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 19:04
» கடவுளை நம்பினோர் கைவிடப்படமாட்டர் !!!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 18:59
» பல்சுவை -ரசித்தவை!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 18:58
» இது ஏ1 போலீஸ் ஸ்டேஷன்…!!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 18:57
» கவிதைச்சோலை - அகிம்சை காந்திகள்!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 3:58
» நம்மிடமே இருக்கு மருந்து - கருப்பு கொண்டைக் கடலை சுண்டல்!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 3:54
» தினை சர்க்கரைப் பொங்கல்!- நவராத்திரி ஸ்பெஷல் சமையல்!
by rammalar Thu 3 Oct 2024 - 3:52
» அறிவோம் அபிராமி அந்தாதியை பாடல்-18
by rammalar Wed 2 Oct 2024 - 19:35
» பல்சுவை
by rammalar Wed 2 Oct 2024 - 19:32
» சுதா கொங்கரா வெளியிட்ட ’திருருக்காரியே’ இன்டீ விடியோ
by rammalar Tue 1 Oct 2024 - 13:50
» பூரியா, அப்பளமா..?!
by rammalar Tue 1 Oct 2024 - 7:42
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
2 posters
Page 1 of 2
Page 1 of 2 • 1, 2
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
என்னுடைய பசி இந்தியாவின் பசி
------------------
காந்திஜி வங்காளத்திலுள்ள சோதேபூரில் தங்கியிருந்தார். பலதரப்பட்ட மக்கள் இடைவிடாது அங்கு வந்து சந்தித்து அடிகளின் இயக்கத்திற்கு நன்கொடை வழங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். சில சமயம் விடுதலை இயக்கத்தைப் பற்றியும், சிற்சில சமயம் தீண்டாமை ஒழிப்பு சம்பந்தமாகவும் மற்றும் சில நேரங்களில் கதர்ப்பிரச்சாரம் சம்பந்தமாகவும் பேச்சுக்கள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன. அன்று கல்கத்தாவிலுள்ள பாகீரத்கனோடியா குடும்பத்திலுள்ள சில பெண்மணிகள் அவரைத் தரிசிக்க வந்திருந்தார்கள். முதலில் அவர்கள் காந்திஜிக்கு வணக்கம் செலுத்தினார்கள். பின், கொஞ்சம் பணத்தை கையில் எடுத்து அவருடைய காலடியில் சமர்ப்பித்தார்கள். காந்திஜி அப்பணத்தின் மேல் தன் பார்வையைச் செலுத்தி விட்டு ”இவ்வளவுதானா” என்றார்.
அனைவருக்கும் நன்கு அறிமுகமான சமூகத்தொண்டர் திரு. சீதாராம் ஸக்கஸேரியா, அந்தச் சமயம் அங்கேயே பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்தார். காந்திஜி கூறிய வார்த்தைகளைக் கேட்டு ”பாபு, நன்றாகப் பாருங்களேன். இவ்வளவு ரூபாய் குறைவாகவா தோன்றுகிறது? உங்களுடைய பசி அடங்குவதில்லையே!” எனக்கூறினார்.
உண்மையிலேயே அதில் போதுமான பணம் இருந்தது. ஆனால் காந்திஜி உடனே ‘நீ சரியாகவே சொன்னாய். என்னுடைய பசி எப்படி அடங்கும்? எனது பசி இந்தியாவின் பசி ஆயிற்றே” என்று பெருமிதத்துடன் கூறினார்.
---
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
நன்றி ; முகநூல் ( காந்தியம் )
------------------
காந்திஜி வங்காளத்திலுள்ள சோதேபூரில் தங்கியிருந்தார். பலதரப்பட்ட மக்கள் இடைவிடாது அங்கு வந்து சந்தித்து அடிகளின் இயக்கத்திற்கு நன்கொடை வழங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். சில சமயம் விடுதலை இயக்கத்தைப் பற்றியும், சிற்சில சமயம் தீண்டாமை ஒழிப்பு சம்பந்தமாகவும் மற்றும் சில நேரங்களில் கதர்ப்பிரச்சாரம் சம்பந்தமாகவும் பேச்சுக்கள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன. அன்று கல்கத்தாவிலுள்ள பாகீரத்கனோடியா குடும்பத்திலுள்ள சில பெண்மணிகள் அவரைத் தரிசிக்க வந்திருந்தார்கள். முதலில் அவர்கள் காந்திஜிக்கு வணக்கம் செலுத்தினார்கள். பின், கொஞ்சம் பணத்தை கையில் எடுத்து அவருடைய காலடியில் சமர்ப்பித்தார்கள். காந்திஜி அப்பணத்தின் மேல் தன் பார்வையைச் செலுத்தி விட்டு ”இவ்வளவுதானா” என்றார்.
அனைவருக்கும் நன்கு அறிமுகமான சமூகத்தொண்டர் திரு. சீதாராம் ஸக்கஸேரியா, அந்தச் சமயம் அங்கேயே பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்தார். காந்திஜி கூறிய வார்த்தைகளைக் கேட்டு ”பாபு, நன்றாகப் பாருங்களேன். இவ்வளவு ரூபாய் குறைவாகவா தோன்றுகிறது? உங்களுடைய பசி அடங்குவதில்லையே!” எனக்கூறினார்.
உண்மையிலேயே அதில் போதுமான பணம் இருந்தது. ஆனால் காந்திஜி உடனே ‘நீ சரியாகவே சொன்னாய். என்னுடைய பசி எப்படி அடங்கும்? எனது பசி இந்தியாவின் பசி ஆயிற்றே” என்று பெருமிதத்துடன் கூறினார்.
---
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
நன்றி ; முகநூல் ( காந்தியம் )
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
2. கடமை மறந்தால்….
-----------
டிரான்ஸ்வாலின் தலைநகரமான பிரிடோரியாவில் சத்தியாக்கிரகப் போராட்டம் முடிந்து, அரசாங்கத்துடன் சமரசப் பேச்சு வார்த்தை நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. முதலில் இருசாராரும் விதி முறைகளைப்பற்றி விவாதித்தனர். அதன் பின் முதற்குறிப்பு ஒன்று தயாரிக்கப்பட்டது. இறுதிக்குறிப்பு ஒன்று தயார் செய்யவேண்டியது தான் இப்பொழுது பாக்கி. இதற்கிடையில் போனிக் ஆசிரமத்திலிருந்து காந்திஜீக்கு, ”கஸ்தூரிபாய் உடல் நலம் மிகவும் குன்றிவிட்டிருக்கிறது. அவருடைய நிலைமை மோசம் அடைந்துவிட்டது. உடனே வாருங்கள்” என்று தந்தி கிடைத்தது.
காந்திஜி அந்தத் தந்தியைத் தீனபந்து ஆண்டுரூஸ் அவர்களிடம் கொடுத்துவிட்டார். அவர் அதைப் படித்துவிட்டு ”நாம் இங்கிருந்து உடனே போயாகவேண்டும்” எனக் கூறினார்.
”இது எப்படி முடியும்? இங்கு சமரச வார்த்தைகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன. 24 மணி நேரத்தில் தஸ்தாவேசுகளின் பரிமாற்றம் ஆகக்கூடும் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது. என்ன காரணம் இருந்தாலும் சரி, இந்நிலையில் எனக்கு இங்கிருந்து செல்ல அதிகாரம் கிடையாது. எல்லோரின் நன்மையை உத்தேசித்து உருவாகும் இந்த சமரச உடன்படிக்கையில் ஒருவருக்காக முடிவு ஏற்படும்படி செய்யும் இந்தப் பாபத்தொழிலைச் செய்ய நான் தயாராக இல்லை. என்னுடைய கடமையை மறந்து ஒருவேளை ஒருநாள் முன்னதாக நான் அங்கு போனாலும் அவள் பிழைத்து எழுந்து விடுவாள் என்ற நம்பிக்கை என்ன இருக்கிறது? எந்தக் காரியத்தைக் கையில் எடுத்திருக்கிறேனோ அதை முடித்த பிறகு தான் நான் இங்கிருந்து செல்ல முடியும்” என்று காந்திஜி பதிலுரைத்தார்.
காந்திஜீயின் திடமான முடிவை எண்ணி ஆண்ட்ரூஸ் மிகவும் வருத்தம் அடைந்தார். அவர் உடனே ஜெனரல் ஸ்மட்ஸ் அவர்களுடன் தொலைபேசியில் பேசினார். ”நாங்கள் ஓர் தர்மசங்கடமான நிலையில் இருக்கிறோம். திருமதி காந்தி உடம்பு சௌகரியமில்லாமல் இருப்பதாக பினிக்ஸிலிருந்து தந்தி வந்திருக்கிறது. காந்திஜி உடனே வரவேண்டும் என்றும் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.”
ஜெனரல் ஸ்மட்ஸ் பதிலளித்தார்: ”காந்திஜீ சந்தோஷமாகச் செல்ல்லாம். நம்முடைய உடன்படிக்கை நிச்சயமானது தான்”
காந்திஜீயின் முடிவு பற்றி ஜெனரல் ஸ்மட்ஸ் அவர்களிடம் விவாதிக்கொண்டே ஆண்ட்ரூஸ் ‘மாலை நேரமதான் இருந்தாலும் காந்திஜீ தயார் செய்திருக்கும் குறிப்பைத்தங்களிடம் கொண்டு வருகிறேன். தாங்கள் தங்கள் குறிப்பைத் தயார் செய்து வைத்துக்கொள்வீர்களானால் நலமாக இருக்கும் என்றார்.
”மிகவும் நேரமாகிவிடுமே! நான் இன்னும் முக்கியமான காரியங்கள் கவனிக்கவேண்டியிருக்கிறது. இருந்தாலும் தாங்கள் காந்திஜீயின் குறிப்பை எடுத்துக் கொண்டுவாருங்கள் நானும் என்குறிப்பை தயார் செய்யச் சொல்லிவிடுகிறேன்” என்று ஜனரல்ஸ்மட்ஸ் கூறினார்.
திட்டப்படி காரியங்கள் அனைத்தும் நடைப்பெற்றன. ஜெனரல் ஸ்மட்ஸின் குறிப்பை எடுத்துக்கொண்டு ஆண்ட்ரூஸ் திரும்பும்போடு இருவு பத்து மணி அடித்துக்கொண்டிருந்தது. வேலை முடிந்த பிறகுதான் காந்திஜீ பினிக்ஸூக்கு புறப்பட்டார்.
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
நன்றி ; முகநூல் ( காந்தியம் )
-----------
டிரான்ஸ்வாலின் தலைநகரமான பிரிடோரியாவில் சத்தியாக்கிரகப் போராட்டம் முடிந்து, அரசாங்கத்துடன் சமரசப் பேச்சு வார்த்தை நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. முதலில் இருசாராரும் விதி முறைகளைப்பற்றி விவாதித்தனர். அதன் பின் முதற்குறிப்பு ஒன்று தயாரிக்கப்பட்டது. இறுதிக்குறிப்பு ஒன்று தயார் செய்யவேண்டியது தான் இப்பொழுது பாக்கி. இதற்கிடையில் போனிக் ஆசிரமத்திலிருந்து காந்திஜீக்கு, ”கஸ்தூரிபாய் உடல் நலம் மிகவும் குன்றிவிட்டிருக்கிறது. அவருடைய நிலைமை மோசம் அடைந்துவிட்டது. உடனே வாருங்கள்” என்று தந்தி கிடைத்தது.
காந்திஜி அந்தத் தந்தியைத் தீனபந்து ஆண்டுரூஸ் அவர்களிடம் கொடுத்துவிட்டார். அவர் அதைப் படித்துவிட்டு ”நாம் இங்கிருந்து உடனே போயாகவேண்டும்” எனக் கூறினார்.
”இது எப்படி முடியும்? இங்கு சமரச வார்த்தைகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன. 24 மணி நேரத்தில் தஸ்தாவேசுகளின் பரிமாற்றம் ஆகக்கூடும் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது. என்ன காரணம் இருந்தாலும் சரி, இந்நிலையில் எனக்கு இங்கிருந்து செல்ல அதிகாரம் கிடையாது. எல்லோரின் நன்மையை உத்தேசித்து உருவாகும் இந்த சமரச உடன்படிக்கையில் ஒருவருக்காக முடிவு ஏற்படும்படி செய்யும் இந்தப் பாபத்தொழிலைச் செய்ய நான் தயாராக இல்லை. என்னுடைய கடமையை மறந்து ஒருவேளை ஒருநாள் முன்னதாக நான் அங்கு போனாலும் அவள் பிழைத்து எழுந்து விடுவாள் என்ற நம்பிக்கை என்ன இருக்கிறது? எந்தக் காரியத்தைக் கையில் எடுத்திருக்கிறேனோ அதை முடித்த பிறகு தான் நான் இங்கிருந்து செல்ல முடியும்” என்று காந்திஜி பதிலுரைத்தார்.
காந்திஜீயின் திடமான முடிவை எண்ணி ஆண்ட்ரூஸ் மிகவும் வருத்தம் அடைந்தார். அவர் உடனே ஜெனரல் ஸ்மட்ஸ் அவர்களுடன் தொலைபேசியில் பேசினார். ”நாங்கள் ஓர் தர்மசங்கடமான நிலையில் இருக்கிறோம். திருமதி காந்தி உடம்பு சௌகரியமில்லாமல் இருப்பதாக பினிக்ஸிலிருந்து தந்தி வந்திருக்கிறது. காந்திஜி உடனே வரவேண்டும் என்றும் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.”
ஜெனரல் ஸ்மட்ஸ் பதிலளித்தார்: ”காந்திஜீ சந்தோஷமாகச் செல்ல்லாம். நம்முடைய உடன்படிக்கை நிச்சயமானது தான்”
காந்திஜீயின் முடிவு பற்றி ஜெனரல் ஸ்மட்ஸ் அவர்களிடம் விவாதிக்கொண்டே ஆண்ட்ரூஸ் ‘மாலை நேரமதான் இருந்தாலும் காந்திஜீ தயார் செய்திருக்கும் குறிப்பைத்தங்களிடம் கொண்டு வருகிறேன். தாங்கள் தங்கள் குறிப்பைத் தயார் செய்து வைத்துக்கொள்வீர்களானால் நலமாக இருக்கும் என்றார்.
”மிகவும் நேரமாகிவிடுமே! நான் இன்னும் முக்கியமான காரியங்கள் கவனிக்கவேண்டியிருக்கிறது. இருந்தாலும் தாங்கள் காந்திஜீயின் குறிப்பை எடுத்துக் கொண்டுவாருங்கள் நானும் என்குறிப்பை தயார் செய்யச் சொல்லிவிடுகிறேன்” என்று ஜனரல்ஸ்மட்ஸ் கூறினார்.
திட்டப்படி காரியங்கள் அனைத்தும் நடைப்பெற்றன. ஜெனரல் ஸ்மட்ஸின் குறிப்பை எடுத்துக்கொண்டு ஆண்ட்ரூஸ் திரும்பும்போடு இருவு பத்து மணி அடித்துக்கொண்டிருந்தது. வேலை முடிந்த பிறகுதான் காந்திஜீ பினிக்ஸூக்கு புறப்பட்டார்.
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
நன்றி ; முகநூல் ( காந்தியம் )
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
3. நீ என்னை நன்றாக பார்க்க முடிகிறதா?
வருஷம் 1934, ஒரிஸா யாத்திரை, ஒரு நாள் மாலை காந்திஜி தம் கூட்டத்தினருடன் யாத்திரை தொடங்கியிருந்தார். வழிநெடுக உற்சாகம் மிகுந்து காணப்படும் கிராமவாசிகள் வரிசை வரிசையாக நின்றுக்கொண்டு காந்திஜியின் வரவை ஆர்வத்துடன் எதிர்ப்பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். ஒரு இடத்தில் மிகப்பெரிய கூட்டம். ஜனங்கள் தெரு முழுவதும் பரவி இருந்தார்கள். இதன் மத்தியில் குழிவிழுந்தகண்களும், மங்கலான பார்வையும், தலை நரைத்தும் இருந்த ஓர் கிழவி அங்குமிங்கும் ஓடிக்கொண்டே ”எங்கே அவர்? நான் அவரைக் கட்டாயம் பார்த்தே ஆக வேண்டும்” என்று கூறிக்கொண்டிருந்தாள்.
கிழவி உற்சாகமாகவும் திடநம்பிக்கையுடனும் இருந்த போதிலும் சந்தர்ப்பச்சூழ்நிலையால் காந்திஜீயை தரிசிக்கும் வாய்ப்புக் கிட்டாமல் போய்விடுமோ என்ற நிலை ஏற்பட்டது. ஆனால் காந்திஜி அந்த ஏமாற்றத்திற்கு இடம் கொடுக்காமல் கிழவியைப் பார்த்துவிட்டார். அவர் உடனே நின்று அவளைக் கூப்பிட்டார். மிக ஆர்வத்துடன் அவள் காந்திஜியின் பக்கத்தில் வந்து தன் மங்கலான பார்வையை அவர்மீது செலுத்தினாள்.. காந்திஜீ கலகலவென்று சிரித்து ‘எப்படியிருக்கிறாய்!’ என வினவினார். மேலும் அவள் முதுகைத் தடவிக்கொடுத்துக் கொண்டே ”நீ என்னை நன்றாகப் பார்க்க முடிகிறதா?” எனக்கேட்டார்.
கிழவியின் ஆனந்தத்திற்கு எல்லையே இல்லாமற்போய்விட்டது. கலக்க முற்ற நிலையில் அவள் தன் கைகளை காந்திஜீயின் கழுத்திலும் தலையை அவர் மார்பிலும் வைத்து தன்னையே மறந்த நிலையில் காணப்பட்டாள்.
மெதுவாக காந்திஜீ அவள் பிடியிலிருந்து விடுவித்துக் கொண்டார். அவளும் கனவுலகத்திலிருந்து சுய உணர்ச்சிக்கு வந்து அக்கூட்டத்தில் ஐக்கியமாகிவிட்டாள். ஆனால் அவளுடைய சுருங்கிப்போன முகத்தில் இன்னும் இன்னொளி படர்ந்திருந்தது.
வருஷம் 1934, ஒரிஸா யாத்திரை, ஒரு நாள் மாலை காந்திஜி தம் கூட்டத்தினருடன் யாத்திரை தொடங்கியிருந்தார். வழிநெடுக உற்சாகம் மிகுந்து காணப்படும் கிராமவாசிகள் வரிசை வரிசையாக நின்றுக்கொண்டு காந்திஜியின் வரவை ஆர்வத்துடன் எதிர்ப்பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். ஒரு இடத்தில் மிகப்பெரிய கூட்டம். ஜனங்கள் தெரு முழுவதும் பரவி இருந்தார்கள். இதன் மத்தியில் குழிவிழுந்தகண்களும், மங்கலான பார்வையும், தலை நரைத்தும் இருந்த ஓர் கிழவி அங்குமிங்கும் ஓடிக்கொண்டே ”எங்கே அவர்? நான் அவரைக் கட்டாயம் பார்த்தே ஆக வேண்டும்” என்று கூறிக்கொண்டிருந்தாள்.
கிழவி உற்சாகமாகவும் திடநம்பிக்கையுடனும் இருந்த போதிலும் சந்தர்ப்பச்சூழ்நிலையால் காந்திஜீயை தரிசிக்கும் வாய்ப்புக் கிட்டாமல் போய்விடுமோ என்ற நிலை ஏற்பட்டது. ஆனால் காந்திஜி அந்த ஏமாற்றத்திற்கு இடம் கொடுக்காமல் கிழவியைப் பார்த்துவிட்டார். அவர் உடனே நின்று அவளைக் கூப்பிட்டார். மிக ஆர்வத்துடன் அவள் காந்திஜியின் பக்கத்தில் வந்து தன் மங்கலான பார்வையை அவர்மீது செலுத்தினாள்.. காந்திஜீ கலகலவென்று சிரித்து ‘எப்படியிருக்கிறாய்!’ என வினவினார். மேலும் அவள் முதுகைத் தடவிக்கொடுத்துக் கொண்டே ”நீ என்னை நன்றாகப் பார்க்க முடிகிறதா?” எனக்கேட்டார்.
கிழவியின் ஆனந்தத்திற்கு எல்லையே இல்லாமற்போய்விட்டது. கலக்க முற்ற நிலையில் அவள் தன் கைகளை காந்திஜீயின் கழுத்திலும் தலையை அவர் மார்பிலும் வைத்து தன்னையே மறந்த நிலையில் காணப்பட்டாள்.
மெதுவாக காந்திஜீ அவள் பிடியிலிருந்து விடுவித்துக் கொண்டார். அவளும் கனவுலகத்திலிருந்து சுய உணர்ச்சிக்கு வந்து அக்கூட்டத்தில் ஐக்கியமாகிவிட்டாள். ஆனால் அவளுடைய சுருங்கிப்போன முகத்தில் இன்னும் இன்னொளி படர்ந்திருந்தது.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
4. தங்க நகைகள் உன்னை அலங்கரிப்பதில்லை
பீகார் பூகம்பத்தின்போது காந்திஜி முஜப்பூர் சென்று அங்கு புகழ் பெற்ற மகாராஜா திரு. மகேஷ்பிரவித்சிங் அவர்களின் வீட்டில் தங்கியிருந்தார்.
குளித்தப்பின் சாப்பிடும் நேரம் வந்தது. திரு. சிங் அவர்களின் மகள் எல்லாச்சாமான்களையும் மளமள வென்று கொண்டு வந்து பரப்பிக்கொண்டிருந்தாள். ”உன்னுடைய தாயாரை அனுப்பு” என்று காந்திஜி அந்தச் சிறுமியைப் பார்த்து கூறினார்.
வெள்ளாட்டுப்பால் எடுத்துக்கொண்டு திரு.சிங் அவர்களின் மனைவி வந்தாள். கையில் வளையல்களும் மோதிமும், கழுத்தில் தங்க அணிகலன்களும் இருந்தன. பாலை எடுத்துக் கொண்டே காந்திஜி ”இந்தத் தங்க நகைகள் உன்னை அலங்கரிப்பதில்லை. தங்க நகைகள் இல்லாமலேயே நீ மிகவும் நன்றாக இருக்கிறாய். இவைகளை என்னிட் கொடுத்துவடு. கஷ்ட்டபடும் மக்களுக்கு இதனைகொண்டு உதவி செய்கிறேன்” எனக்கூறினார்.
திரு.சிங் அவர்களின் மனைவி எல்லா அணிகலன்களையும் உடனே கழற்றி காந்திஜிக்கு முன் சமர்ப்பித்தாள். காந்திஜி கலகலவென்று சிரித்தார். நகை வாங்கிக்கொண்டு ”இதோ, பார்! நான் உன்னை நகைகளின் மீதே வெறுப்படையச் செய்துவட்டேனே! என்று திருமதி சிங்கிடம் கூறினார்.
”தாங்கள் எங்கள் வீட்டில் வருந்தாளியாக இருந்ததே நாங்கள் செய்த பாக்கியம். நகைகளைத் தங்களிடம் கொடுத்தப்பின் நான் மிக சந்தோஷமாக இருக்கிறேன்” என திருமதி சிங் கூறினாள்.
மூன்று மணிக்கு காந்திஜி ரயிலடிக்குச் செல்லவேண்டும்.நேரம் செல்ல செல்ல கூட்டம் மிகுந்து விட்டது. ரயிலடிவரை எங்கு பார்த்தாலும் ஜத்திரள். இந்தக்கூட்டத்தினிடையில் திரு.சிங் அவர்களின் குடுப்பத்தினர் காந்திஜீயிடமிருந்து விடுபட்டனர். ஆனால் வண்டியில் உட்கார்ந்தவுடன் தம் சிநேகிதர்களிடம் ”அடேய், மஹேஷ்பாபுவைத்தான் கூப்பிடுங்களேன். நான் அவருடைய மனைவிக்கு என்னுடைய நன்றியைத் தெரிவிக்க விரும்புகிறேன். மிக்க அன்புடன் அவள் என்னை உபசரித்திருக்கிறாள்” என்று காந்திஜி கூறினார்.
திரு. சிங்கின் மகளை முதுகில் அன்புடன் தட்டிக்கொடுத்து விட்டும், திருமதி சிங்கிற்குத் தம் ஆசிர்வாத்த்தைத் தெரிவித்த பிறகும் தான் காந்திஜி அவ்விடமிருந்து புறப்பட்டார்.
பீகார் பூகம்பத்தின்போது காந்திஜி முஜப்பூர் சென்று அங்கு புகழ் பெற்ற மகாராஜா திரு. மகேஷ்பிரவித்சிங் அவர்களின் வீட்டில் தங்கியிருந்தார்.
குளித்தப்பின் சாப்பிடும் நேரம் வந்தது. திரு. சிங் அவர்களின் மகள் எல்லாச்சாமான்களையும் மளமள வென்று கொண்டு வந்து பரப்பிக்கொண்டிருந்தாள். ”உன்னுடைய தாயாரை அனுப்பு” என்று காந்திஜி அந்தச் சிறுமியைப் பார்த்து கூறினார்.
வெள்ளாட்டுப்பால் எடுத்துக்கொண்டு திரு.சிங் அவர்களின் மனைவி வந்தாள். கையில் வளையல்களும் மோதிமும், கழுத்தில் தங்க அணிகலன்களும் இருந்தன. பாலை எடுத்துக் கொண்டே காந்திஜி ”இந்தத் தங்க நகைகள் உன்னை அலங்கரிப்பதில்லை. தங்க நகைகள் இல்லாமலேயே நீ மிகவும் நன்றாக இருக்கிறாய். இவைகளை என்னிட் கொடுத்துவடு. கஷ்ட்டபடும் மக்களுக்கு இதனைகொண்டு உதவி செய்கிறேன்” எனக்கூறினார்.
திரு.சிங் அவர்களின் மனைவி எல்லா அணிகலன்களையும் உடனே கழற்றி காந்திஜிக்கு முன் சமர்ப்பித்தாள். காந்திஜி கலகலவென்று சிரித்தார். நகை வாங்கிக்கொண்டு ”இதோ, பார்! நான் உன்னை நகைகளின் மீதே வெறுப்படையச் செய்துவட்டேனே! என்று திருமதி சிங்கிடம் கூறினார்.
”தாங்கள் எங்கள் வீட்டில் வருந்தாளியாக இருந்ததே நாங்கள் செய்த பாக்கியம். நகைகளைத் தங்களிடம் கொடுத்தப்பின் நான் மிக சந்தோஷமாக இருக்கிறேன்” என திருமதி சிங் கூறினாள்.
மூன்று மணிக்கு காந்திஜி ரயிலடிக்குச் செல்லவேண்டும்.நேரம் செல்ல செல்ல கூட்டம் மிகுந்து விட்டது. ரயிலடிவரை எங்கு பார்த்தாலும் ஜத்திரள். இந்தக்கூட்டத்தினிடையில் திரு.சிங் அவர்களின் குடுப்பத்தினர் காந்திஜீயிடமிருந்து விடுபட்டனர். ஆனால் வண்டியில் உட்கார்ந்தவுடன் தம் சிநேகிதர்களிடம் ”அடேய், மஹேஷ்பாபுவைத்தான் கூப்பிடுங்களேன். நான் அவருடைய மனைவிக்கு என்னுடைய நன்றியைத் தெரிவிக்க விரும்புகிறேன். மிக்க அன்புடன் அவள் என்னை உபசரித்திருக்கிறாள்” என்று காந்திஜி கூறினார்.
திரு. சிங்கின் மகளை முதுகில் அன்புடன் தட்டிக்கொடுத்து விட்டும், திருமதி சிங்கிற்குத் தம் ஆசிர்வாத்த்தைத் தெரிவித்த பிறகும் தான் காந்திஜி அவ்விடமிருந்து புறப்பட்டார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
4. தங்க நகைகள் உன்னை அலங்கரிப்பதில்லை
பீகார் பூகம்பத்தின்போது காந்திஜி முஜப்பூர் சென்று அங்கு புகழ் பெற்ற மகாராஜா திரு. மகேஷ்பிரவித்சிங் அவர்களின் வீட்டில் தங்கியிருந்தார்.
குளித்தப்பின் சாப்பிடும் நேரம் வந்தது. திரு. சிங் அவர்களின் மகள் எல்லாச்சாமான்களையும் மளமள வென்று கொண்டு வந்து பரப்பிக்கொண்டிருந்தாள். ”உன்னுடைய தாயாரை அனுப்பு” என்று காந்திஜி அந்தச் சிறுமியைப் பார்த்து கூறினார்.
வெள்ளாட்டுப்பால் எடுத்துக்கொண்டு திரு.சிங் அவர்களின் மனைவி வந்தாள். கையில் வளையல்களும் மோதிமும், கழுத்தில் தங்க அணிகலன்களும் இருந்தன. பாலை எடுத்துக் கொண்டே காந்திஜி ”இந்தத் தங்க நகைகள் உன்னை அலங்கரிப்பதில்லை. தங்க நகைகள் இல்லாமலேயே நீ மிகவும் நன்றாக இருக்கிறாய். இவைகளை என்னிட் கொடுத்துவடு. கஷ்ட்டபடும் மக்களுக்கு இதனைகொண்டு உதவி செய்கிறேன்” எனக்கூறினார்.
திரு.சிங் அவர்களின் மனைவி எல்லா அணிகலன்களையும் உடனே கழற்றி காந்திஜிக்கு முன் சமர்ப்பித்தாள். காந்திஜி கலகலவென்று சிரித்தார். நகை வாங்கிக்கொண்டு ”இதோ, பார்! நான் உன்னை நகைகளின் மீதே வெறுப்படையச் செய்துவட்டேனே! என்று திருமதி சிங்கிடம் கூறினார்.
”தாங்கள் எங்கள் வீட்டில் வருந்தாளியாக இருந்ததே நாங்கள் செய்த பாக்கியம். நகைகளைத் தங்களிடம் கொடுத்தப்பின் நான் மிக சந்தோஷமாக இருக்கிறேன்” என திருமதி சிங் கூறினாள்.
மூன்று மணிக்கு காந்திஜி ரயிலடிக்குச் செல்லவேண்டும்.நேரம் செல்ல செல்ல கூட்டம் மிகுந்து விட்டது. ரயிலடிவரை எங்கு பார்த்தாலும் ஜத்திரள். இந்தக்கூட்டத்தினிடையில் திரு.சிங் அவர்களின் குடுப்பத்தினர் காந்திஜீயிடமிருந்து விடுபட்டனர். ஆனால் வண்டியில் உட்கார்ந்தவுடன் தம் சிநேகிதர்களிடம் ”அடேய், மஹேஷ்பாபுவைத்தான் கூப்பிடுங்களேன். நான் அவருடைய மனைவிக்கு என்னுடைய நன்றியைத் தெரிவிக்க விரும்புகிறேன். மிக்க அன்புடன் அவள் என்னை உபசரித்திருக்கிறாள்” என்று காந்திஜி கூறினார்.
திரு. சிங்கின் மகளை முதுகில் அன்புடன் தட்டிக்கொடுத்து விட்டும், திருமதி சிங்கிற்குத் தம் ஆசிர்வாத்த்தைத் தெரிவித்த பிறகும் தான் காந்திஜி அவ்விடமிருந்து புறப்பட்டார்.
பீகார் பூகம்பத்தின்போது காந்திஜி முஜப்பூர் சென்று அங்கு புகழ் பெற்ற மகாராஜா திரு. மகேஷ்பிரவித்சிங் அவர்களின் வீட்டில் தங்கியிருந்தார்.
குளித்தப்பின் சாப்பிடும் நேரம் வந்தது. திரு. சிங் அவர்களின் மகள் எல்லாச்சாமான்களையும் மளமள வென்று கொண்டு வந்து பரப்பிக்கொண்டிருந்தாள். ”உன்னுடைய தாயாரை அனுப்பு” என்று காந்திஜி அந்தச் சிறுமியைப் பார்த்து கூறினார்.
வெள்ளாட்டுப்பால் எடுத்துக்கொண்டு திரு.சிங் அவர்களின் மனைவி வந்தாள். கையில் வளையல்களும் மோதிமும், கழுத்தில் தங்க அணிகலன்களும் இருந்தன. பாலை எடுத்துக் கொண்டே காந்திஜி ”இந்தத் தங்க நகைகள் உன்னை அலங்கரிப்பதில்லை. தங்க நகைகள் இல்லாமலேயே நீ மிகவும் நன்றாக இருக்கிறாய். இவைகளை என்னிட் கொடுத்துவடு. கஷ்ட்டபடும் மக்களுக்கு இதனைகொண்டு உதவி செய்கிறேன்” எனக்கூறினார்.
திரு.சிங் அவர்களின் மனைவி எல்லா அணிகலன்களையும் உடனே கழற்றி காந்திஜிக்கு முன் சமர்ப்பித்தாள். காந்திஜி கலகலவென்று சிரித்தார். நகை வாங்கிக்கொண்டு ”இதோ, பார்! நான் உன்னை நகைகளின் மீதே வெறுப்படையச் செய்துவட்டேனே! என்று திருமதி சிங்கிடம் கூறினார்.
”தாங்கள் எங்கள் வீட்டில் வருந்தாளியாக இருந்ததே நாங்கள் செய்த பாக்கியம். நகைகளைத் தங்களிடம் கொடுத்தப்பின் நான் மிக சந்தோஷமாக இருக்கிறேன்” என திருமதி சிங் கூறினாள்.
மூன்று மணிக்கு காந்திஜி ரயிலடிக்குச் செல்லவேண்டும்.நேரம் செல்ல செல்ல கூட்டம் மிகுந்து விட்டது. ரயிலடிவரை எங்கு பார்த்தாலும் ஜத்திரள். இந்தக்கூட்டத்தினிடையில் திரு.சிங் அவர்களின் குடுப்பத்தினர் காந்திஜீயிடமிருந்து விடுபட்டனர். ஆனால் வண்டியில் உட்கார்ந்தவுடன் தம் சிநேகிதர்களிடம் ”அடேய், மஹேஷ்பாபுவைத்தான் கூப்பிடுங்களேன். நான் அவருடைய மனைவிக்கு என்னுடைய நன்றியைத் தெரிவிக்க விரும்புகிறேன். மிக்க அன்புடன் அவள் என்னை உபசரித்திருக்கிறாள்” என்று காந்திஜி கூறினார்.
திரு. சிங்கின் மகளை முதுகில் அன்புடன் தட்டிக்கொடுத்து விட்டும், திருமதி சிங்கிற்குத் தம் ஆசிர்வாத்த்தைத் தெரிவித்த பிறகும் தான் காந்திஜி அவ்விடமிருந்து புறப்பட்டார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
5. இதே மாதிரி கிராமத்தாருக்குச் சேவை செய்வீர்களா?
திரு. கன்ஷியாமதாஸ் பிர்லா டெல்லியிலிருந்து சுமார் 5 மைல் தூரத்தில் ஓர் தோல் நிலையத்திற்காகவும் ஹரிஜன மாணவர்களின் விடுதி கட்டுவதற்காகவும் நிலம் வாங்கியிருந்தார். ஹரிஜன முன்னேற்றச் சங்கத்திற்கு இந்த நிலத்தை அன்பளிப்பாக்க்கொடுத்திருந்தார். இந்த நிலத்தில் மற்ற காரியங்களை தொடங்குவதற்கு முன் காந்திஜி முதன் முதலில் ஒரு இரவாவது தங்கியிருந்து ஓர் ஆரம்பவிழாவாக நடத்த வேண்டுமென்பது திரு. பிர்லா அவர்களின் ஆசை. காந்திஜி அவருடைய ஆசையை நிறைவேற்ற சம்மதித்தார். அங்கு சிறிய குடிசை ஒன்று கட்டப்பட்டது. குடிசையைப் பார்த்துவிட்டு ”இது குடிசையா அல்லது அரண்மனையா? இதை கட்டிமுடிக்கக் குறைந்துத் ஆயிரம் ரூபாயாவது ஆகியிருக்காதா? ஹரிஜனங்களின் பிரதிநிதி என்பதை நீங்கள் மறந்து பிர்லா அவர்களின் பிரதிநிதிய்யாகத் தென்படுகிறீர்கள். மண்சுவர் மேல் காய்ந்த சருகுகளைப் போட்டு கூரையாக வேய்ந்திருந்தால் ஏழை வசிக்கும் குடிசைக்குப் பொருத்தமாக இருந்திருக்குமே” என காந்திஜி கேட்டார்.
எப்படியோ அன்று நாள் கழிந்தது. மாலையில் காந்திஜீக்கு முன் பித்தளையினால் செய்யப்பட்ட ஓர் எச்சில் செம்பு வைக்கப்பட்டருந்தது. கிராமத்துநடப்புக்கு இந்த எச்சில் பாத்திரம் வேறு கேடா! ”இதை யார் வாங்கிவரச் சொன்னது?” என திரு. ப்ருஜ்கிருஷ்ணசாந்திவாலாவிடம் காந்திஜி கேட்டார்
”நான்தான் கேட்டு வாங்கிவரச்சொன்னேன் என் வீட்டிலேயே ஒன்று இருப்பதாக நினைவு. இல்லையென்றால் யாரிடமாவது வாங்கிவருவார் என எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் வாங்கின நண்பரோ ஓர் சிறு தவறு செய்துவிட்டார்” ப்ரூஜ்கிருஷ்ணஜி பதிலளித்தார்.
”பாத்திரம் எங்கும் கிடைக்கவில்லையென்றால் அந்த நண்பர் கடையிலிருந்து விலைக்கு வாங்கி அனுப்புவார் என்று உங்குளுக்கு தெரியாதா, என்ன? என காந்திஜி வினவினார்.
”தெரியும்தான்; ஆனால் பார்க்கவரும் நாலைந்து பேர்கள் சேர்ந்து வாங்கிக்கொடுத்தனுப்புவார்கள் என நினைத்தேன்” என்றார் ப்ரூஜ்கிருஷணாஜி.
”நான்குபேர்கள் ஒன்று சேர்ந்து வாங்கினால் மட்டும் இதன் விலை அதிகமாகிவிடாது என் நினைத்தீர்கள்; அப்படித்தானே? இதேமாதிரி கிராமத்திலுள்ள எல்லோருக்கும் சேவை செய்வீர்களா? இந்த கிராமத்திலோ ஒரு பைசா இரண்டுபைசாவுக்கு நல்ல பெரிய மண்பாத்திரம் கிடைக்கும். அதைவாங்கிவத்திருக்கலாம். சரி, சரி, இந்தப் பித்தளைப் பாத்திரத்தைத்த திருப்பி அனுப்பிவிட்டு மண்பாத்திரத்தைக் கொண்டு வாருங்கள்” என காந்திஜீ அன்புக்கட்டளையிட்டார்.
இரவானது. காந்திஜி தூங்குவதற்காக ஒரு மெத்தை கொண்டுவரப்பட்டது. ஆனால் அதன்மேல் தூங்குவதற்கு அவர் மறுத்துவிட்டார். மேலும், ”பாயின்மேல் விரித்திருக்கும் விரிப்பே எனக்குப் போதுமானது” என்றார்.
இதைக்கேட்டு எல்லோரும் திகிலடைந்தனர். ஒருவர் சிறிது தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு சொன்னார், ”பாபு, மிக ஏழையும் ஓர் சிறு மெத்தையை உபயோகப்படுத்துகிறான்”
”நானும் அறிவேன்; ஆனால் இந்த சிறு காரியத்தில் மட்டும் ஏழை கிராமவாசிகள், சம்ம் என்று எண்ணுகிறீர்களா? அப்படி ஏழை எண்ணுவதானால் உணவு, உடையைப் பொறுத்த விஷயங்களிலும் சம்மாக இருக்கட்டும். அவர்கள் மாதிரி சாப்பிடுங்கள், அவர்களைப்போல் உடையும் உடுத்துங்கள். நாம் பாய் மீதுபடுப்பதை விட்டுவிட்டால் ஏதோ நாமும் அவருக்காக சிறிது தியாகம் செய்தோம், என்று நிமிர்ந்து சொல்ல்லாம். இப்படியொரு கிராம்புனருத்தாரணம் செய்வதற்கு அநேக காலம் பிடிக்கும்” என்று காந்திஜி விரித்துரைத்தார்.
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
நன்றி ; முகநூல் ( காந்தியம் )
திரு. கன்ஷியாமதாஸ் பிர்லா டெல்லியிலிருந்து சுமார் 5 மைல் தூரத்தில் ஓர் தோல் நிலையத்திற்காகவும் ஹரிஜன மாணவர்களின் விடுதி கட்டுவதற்காகவும் நிலம் வாங்கியிருந்தார். ஹரிஜன முன்னேற்றச் சங்கத்திற்கு இந்த நிலத்தை அன்பளிப்பாக்க்கொடுத்திருந்தார். இந்த நிலத்தில் மற்ற காரியங்களை தொடங்குவதற்கு முன் காந்திஜி முதன் முதலில் ஒரு இரவாவது தங்கியிருந்து ஓர் ஆரம்பவிழாவாக நடத்த வேண்டுமென்பது திரு. பிர்லா அவர்களின் ஆசை. காந்திஜி அவருடைய ஆசையை நிறைவேற்ற சம்மதித்தார். அங்கு சிறிய குடிசை ஒன்று கட்டப்பட்டது. குடிசையைப் பார்த்துவிட்டு ”இது குடிசையா அல்லது அரண்மனையா? இதை கட்டிமுடிக்கக் குறைந்துத் ஆயிரம் ரூபாயாவது ஆகியிருக்காதா? ஹரிஜனங்களின் பிரதிநிதி என்பதை நீங்கள் மறந்து பிர்லா அவர்களின் பிரதிநிதிய்யாகத் தென்படுகிறீர்கள். மண்சுவர் மேல் காய்ந்த சருகுகளைப் போட்டு கூரையாக வேய்ந்திருந்தால் ஏழை வசிக்கும் குடிசைக்குப் பொருத்தமாக இருந்திருக்குமே” என காந்திஜி கேட்டார்.
எப்படியோ அன்று நாள் கழிந்தது. மாலையில் காந்திஜீக்கு முன் பித்தளையினால் செய்யப்பட்ட ஓர் எச்சில் செம்பு வைக்கப்பட்டருந்தது. கிராமத்துநடப்புக்கு இந்த எச்சில் பாத்திரம் வேறு கேடா! ”இதை யார் வாங்கிவரச் சொன்னது?” என திரு. ப்ருஜ்கிருஷ்ணசாந்திவாலாவிடம் காந்திஜி கேட்டார்
”நான்தான் கேட்டு வாங்கிவரச்சொன்னேன் என் வீட்டிலேயே ஒன்று இருப்பதாக நினைவு. இல்லையென்றால் யாரிடமாவது வாங்கிவருவார் என எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் வாங்கின நண்பரோ ஓர் சிறு தவறு செய்துவிட்டார்” ப்ரூஜ்கிருஷ்ணஜி பதிலளித்தார்.
”பாத்திரம் எங்கும் கிடைக்கவில்லையென்றால் அந்த நண்பர் கடையிலிருந்து விலைக்கு வாங்கி அனுப்புவார் என்று உங்குளுக்கு தெரியாதா, என்ன? என காந்திஜி வினவினார்.
”தெரியும்தான்; ஆனால் பார்க்கவரும் நாலைந்து பேர்கள் சேர்ந்து வாங்கிக்கொடுத்தனுப்புவார்கள் என நினைத்தேன்” என்றார் ப்ரூஜ்கிருஷணாஜி.
”நான்குபேர்கள் ஒன்று சேர்ந்து வாங்கினால் மட்டும் இதன் விலை அதிகமாகிவிடாது என் நினைத்தீர்கள்; அப்படித்தானே? இதேமாதிரி கிராமத்திலுள்ள எல்லோருக்கும் சேவை செய்வீர்களா? இந்த கிராமத்திலோ ஒரு பைசா இரண்டுபைசாவுக்கு நல்ல பெரிய மண்பாத்திரம் கிடைக்கும். அதைவாங்கிவத்திருக்கலாம். சரி, சரி, இந்தப் பித்தளைப் பாத்திரத்தைத்த திருப்பி அனுப்பிவிட்டு மண்பாத்திரத்தைக் கொண்டு வாருங்கள்” என காந்திஜீ அன்புக்கட்டளையிட்டார்.
இரவானது. காந்திஜி தூங்குவதற்காக ஒரு மெத்தை கொண்டுவரப்பட்டது. ஆனால் அதன்மேல் தூங்குவதற்கு அவர் மறுத்துவிட்டார். மேலும், ”பாயின்மேல் விரித்திருக்கும் விரிப்பே எனக்குப் போதுமானது” என்றார்.
இதைக்கேட்டு எல்லோரும் திகிலடைந்தனர். ஒருவர் சிறிது தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு சொன்னார், ”பாபு, மிக ஏழையும் ஓர் சிறு மெத்தையை உபயோகப்படுத்துகிறான்”
”நானும் அறிவேன்; ஆனால் இந்த சிறு காரியத்தில் மட்டும் ஏழை கிராமவாசிகள், சம்ம் என்று எண்ணுகிறீர்களா? அப்படி ஏழை எண்ணுவதானால் உணவு, உடையைப் பொறுத்த விஷயங்களிலும் சம்மாக இருக்கட்டும். அவர்கள் மாதிரி சாப்பிடுங்கள், அவர்களைப்போல் உடையும் உடுத்துங்கள். நாம் பாய் மீதுபடுப்பதை விட்டுவிட்டால் ஏதோ நாமும் அவருக்காக சிறிது தியாகம் செய்தோம், என்று நிமிர்ந்து சொல்ல்லாம். இப்படியொரு கிராம்புனருத்தாரணம் செய்வதற்கு அநேக காலம் பிடிக்கும்” என்று காந்திஜி விரித்துரைத்தார்.
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
நன்றி ; முகநூல் ( காந்தியம் )
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
6. என்னையே இதை செய்யவிடுங்கள்!
தென் ஆப்பிரிக்கச் சத்தியாக்கிரக இயக்கத்தில் தன் உடம்பு பூறாவும் நொய்ந்து தேய்ந்து சீரழிந்து மைத்திஸ்பர்க் சிறையிலிருந்து வெளியே வரும்போது அன்னை கஸ்தூரிபாவுக்கு வியாதி முற்றி படுத்தபடுக்கையில் இருக்க வேண்டியதாயிற்றுழ. சிறிதுசிறிதாக உடல் நலிந்து நாலாபக்கமும் மக்களை மிக்க துயரத்தில் ஆழ்த்திவிட்டது. அங்கோ டாக்டர் கூட இல்லை. ‘பா’வின் உடல் நிலையறிந்து எப்படியோ டர்பனிலிருந்து ஓர் டாக்டர் வரவழைக்கப்பட்டார்.
அப்பொழுது காந்திஜி டிரான்ஸ்வால் சென்றிருந்தார். அங்கிருந்து திரும்பியவுடன் காந்திஜி ‘பா’வின் உடல்நிலையைகவனிக்கும் முழுப்பொறுப்பையும் தானே ஏற்றுக்கொண்டார். இச்சமயம் நாட்டுப்பிரச்சனையோ, சத்தியாகிரக சம்மந்தமான விஷயமோ, ஆசிரமக்காரியங்களோ, அல்லது ணர்க்காருடன் நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் உடன்படிக்கைச் சம்பந்தமான பேச்சு வார்த்தைகளோ ‘பா’விற்குச் சேவை புரிவதில் குந்தகம் விளையாமல் பார்த்துக்கொண்டார். அப்படியிருந்தும் சகன்லால் காந்தியின் மனைவி எப்போதும் ‘பா’வின் பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்திருந்தாள். விஷயம் சிறிதோ, பெரிதோ எல்லாவற்றையும் அவளே கவனிக்கும் நிர்பந்தமும் இருந்தது. ஆனால் காந்திஜி அங்கு வந்தவுடன் அவளை எந்தக்காரியத்தையும் செய்யவிடமாட்டார். அவள் ஏதாவது வேலை செய்ய முயற்சிக்கும்போது காந்திஜி நெருங்கி, ”என்னையே இதைச் செய்யவிடுங்கள். ‘பா’வை எப்படிச் சந்தோஷப்படுத்துவது என்பதில் எல்லோரைக் காட்டிலும் எனக்கு மிக அக்கறை. இந்த நேரத்தை நான் ‘பா’வுக்குச் சேவை செய்யவேண்டுமென்பதற்காகவே ஒதுக்கிவிட்டு வந்திருக்கிறேன். நான் எப்பொழுத் வர முடியவில்லையோ, அப்பொழுது தாங்கள் செய்யலாம்” என்று பணிந்துரைப்பார்.
நாள் பூறாவும் உபயோகித்த எச்சில் பாத்திரத்தையும் மலஜலம் கழிக்கும் பாத்திரத்தையும் வெளியில் எடுத்துக்கொண்டு வந்து கொட்டி, பின் நன்றாக்க் கழுவி சுத்தம் செய்து கொண்டு போய் வைப்பார். யாராவது அந்த வேலையைச் செய்ய முற்பட்டால் அவர்களைத்தடுத்து விடுவிப்பார். குடிப்பதற்குச் சுடுதண்ணீர் ஆக்கவேண்டுமென்றாலோ அல்லது இம்மாதிரி வேறு ஏதாவது வேலை செய்யவேண்டியிருந்தாலோ அவைகளை காந்திஜி தாமே செய்வார். மேலும் தண்ணீரில் சிறிது அழுக்குத் தென்பாட்டாலோ, அலது பாத்திரத்தில் எண்ணைவழவழப்பு அல்லது கரைபடிந்திருந்தாலோ அவைகளை மறுபடியும் மிக ஜாக்கிரதையாக்க் கழுவிச்சுத்தப்படுத்துவார். எப்போதும் படுக்கையின் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருப்பார். நாற்காலிபெஞ்சு முதலியவை போட்டு உட்காரவும் மாட்டார்; முகத்தில் களைப்புக்குறியோ வேதனைக்குறியோ காட்டிக்கொள்ள மாட்டார்.
தென் ஆப்பிரிக்கச் சத்தியாக்கிரக இயக்கத்தில் தன் உடம்பு பூறாவும் நொய்ந்து தேய்ந்து சீரழிந்து மைத்திஸ்பர்க் சிறையிலிருந்து வெளியே வரும்போது அன்னை கஸ்தூரிபாவுக்கு வியாதி முற்றி படுத்தபடுக்கையில் இருக்க வேண்டியதாயிற்றுழ. சிறிதுசிறிதாக உடல் நலிந்து நாலாபக்கமும் மக்களை மிக்க துயரத்தில் ஆழ்த்திவிட்டது. அங்கோ டாக்டர் கூட இல்லை. ‘பா’வின் உடல் நிலையறிந்து எப்படியோ டர்பனிலிருந்து ஓர் டாக்டர் வரவழைக்கப்பட்டார்.
அப்பொழுது காந்திஜி டிரான்ஸ்வால் சென்றிருந்தார். அங்கிருந்து திரும்பியவுடன் காந்திஜி ‘பா’வின் உடல்நிலையைகவனிக்கும் முழுப்பொறுப்பையும் தானே ஏற்றுக்கொண்டார். இச்சமயம் நாட்டுப்பிரச்சனையோ, சத்தியாகிரக சம்மந்தமான விஷயமோ, ஆசிரமக்காரியங்களோ, அல்லது ணர்க்காருடன் நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் உடன்படிக்கைச் சம்பந்தமான பேச்சு வார்த்தைகளோ ‘பா’விற்குச் சேவை புரிவதில் குந்தகம் விளையாமல் பார்த்துக்கொண்டார். அப்படியிருந்தும் சகன்லால் காந்தியின் மனைவி எப்போதும் ‘பா’வின் பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்திருந்தாள். விஷயம் சிறிதோ, பெரிதோ எல்லாவற்றையும் அவளே கவனிக்கும் நிர்பந்தமும் இருந்தது. ஆனால் காந்திஜி அங்கு வந்தவுடன் அவளை எந்தக்காரியத்தையும் செய்யவிடமாட்டார். அவள் ஏதாவது வேலை செய்ய முயற்சிக்கும்போது காந்திஜி நெருங்கி, ”என்னையே இதைச் செய்யவிடுங்கள். ‘பா’வை எப்படிச் சந்தோஷப்படுத்துவது என்பதில் எல்லோரைக் காட்டிலும் எனக்கு மிக அக்கறை. இந்த நேரத்தை நான் ‘பா’வுக்குச் சேவை செய்யவேண்டுமென்பதற்காகவே ஒதுக்கிவிட்டு வந்திருக்கிறேன். நான் எப்பொழுத் வர முடியவில்லையோ, அப்பொழுது தாங்கள் செய்யலாம்” என்று பணிந்துரைப்பார்.
நாள் பூறாவும் உபயோகித்த எச்சில் பாத்திரத்தையும் மலஜலம் கழிக்கும் பாத்திரத்தையும் வெளியில் எடுத்துக்கொண்டு வந்து கொட்டி, பின் நன்றாக்க் கழுவி சுத்தம் செய்து கொண்டு போய் வைப்பார். யாராவது அந்த வேலையைச் செய்ய முற்பட்டால் அவர்களைத்தடுத்து விடுவிப்பார். குடிப்பதற்குச் சுடுதண்ணீர் ஆக்கவேண்டுமென்றாலோ அல்லது இம்மாதிரி வேறு ஏதாவது வேலை செய்யவேண்டியிருந்தாலோ அவைகளை காந்திஜி தாமே செய்வார். மேலும் தண்ணீரில் சிறிது அழுக்குத் தென்பாட்டாலோ, அலது பாத்திரத்தில் எண்ணைவழவழப்பு அல்லது கரைபடிந்திருந்தாலோ அவைகளை மறுபடியும் மிக ஜாக்கிரதையாக்க் கழுவிச்சுத்தப்படுத்துவார். எப்போதும் படுக்கையின் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருப்பார். நாற்காலிபெஞ்சு முதலியவை போட்டு உட்காரவும் மாட்டார்; முகத்தில் களைப்புக்குறியோ வேதனைக்குறியோ காட்டிக்கொள்ள மாட்டார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
6. என்னையே இதை செய்யவிடுங்கள்!
----------------
தென் ஆப்பிரிக்கச் சத்தியாக்கிரக இயக்கத்தில் தன் உடம்பு பூறாவும் நொய்ந்து தேய்ந்து சீரழிந்து மைத்திஸ்பர்க் சிறையிலிருந்து வெளியே வரும்போது அன்னை கஸ்தூரிபாவுக்கு வியாதி முற்றி படுத்தபடுக்கையில் இருக்க வேண்டியதாயிற்றுழ. சிறிதுசிறிதாக உடல் நலிந்து நாலாபக்கமும் மக்களை மிக்க துயரத்தில் ஆழ்த்திவிட்டது. அங்கோ டாக்டர் கூட இல்லை. ‘பா’வின் உடல் நிலையறிந்து எப்படியோ டர்பனிலிருந்து ஓர் டாக்டர் வரவழைக்கப்பட்டார்.
அப்பொழுது காந்திஜி டிரான்ஸ்வால் சென்றிருந்தார். அங்கிருந்து திரும்பியவுடன் காந்திஜி ‘பா’வின் உடல்நிலையைகவனிக்கும் முழுப்பொறுப்பையும் தானே ஏற்றுக்கொண்டார். இச்சமயம் நாட்டுப்பிரச்சனையோ, சத்தியாகிரக சம்மந்தமான விஷயமோ, ஆசிரமக்காரியங்களோ, அல்லது ணர்க்காருடன் நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் உடன்படிக்கைச் சம்பந்தமான பேச்சு வார்த்தைகளோ ‘பா’விற்குச் சேவை புரிவதில் குந்தகம் விளையாமல் பார்த்துக்கொண்டார். அப்படியிருந்தும் சகன்லால் காந்தியின் மனைவி எப்போதும் ‘பா’வின் பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்திருந்தாள். விஷயம் சிறிதோ, பெரிதோ எல்லாவற்றையும் அவளே கவனிக்கும் நிர்பந்தமும் இருந்தது. ஆனால் காந்திஜி அங்கு வந்தவுடன் அவளை எந்தக்காரியத்தையும் செய்யவிடமாட்டார். அவள் ஏதாவது வேலை செய்ய முயற்சிக்கும்போது காந்திஜி நெருங்கி, ”என்னையே இதைச் செய்யவிடுங்கள். ‘பா’வை எப்படிச் சந்தோஷப்படுத்துவது என்பதில் எல்லோரைக் காட்டிலும் எனக்கு மிக அக்கறை. இந்த நேரத்தை நான் ‘பா’வுக்குச் சேவை செய்யவேண்டுமென்பதற்காகவே ஒதுக்கிவிட்டு வந்திருக்கிறேன். நான் எப்பொழுத் வர முடியவில்லையோ, அப்பொழுது தாங்கள் செய்யலாம்” என்று பணிந்துரைப்பார்.
நாள் பூறாவும் உபயோகித்த எச்சில் பாத்திரத்தையும் மலஜலம் கழிக்கும் பாத்திரத்தையும் வெளியில் எடுத்துக்கொண்டு வந்து கொட்டி, பின் நன்றாக்க் கழுவி சுத்தம் செய்து கொண்டு போய் வைப்பார். யாராவது அந்த வேலையைச் செய்ய முற்பட்டால் அவர்களைத்தடுத்து விடுவிப்பார். குடிப்பதற்குச் சுடுதண்ணீர் ஆக்கவேண்டுமென்றாலோ அல்லது இம்மாதிரி வேறு ஏதாவது வேலை செய்யவேண்டியிருந்தாலோ அவைகளை காந்திஜி தாமே செய்வார். மேலும் தண்ணீரில் சிறிது அழுக்குத் தென்பாட்டாலோ, அலது பாத்திரத்தில் எண்ணைவழவழப்பு அல்லது கரைபடிந்திருந்தாலோ அவைகளை மறுபடியும் மிக ஜாக்கிரதையாக்க் கழுவிச்சுத்தப்படுத்துவார். எப்போதும் படுக்கையின் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருப்பார். நாற்காலிபெஞ்சு முதலியவை போட்டு உட்காரவும் மாட்டார்; முகத்தில் களைப்புக்குறியோ வேதனைக்குறியோ காட்டிக்கொள்ள மாட்டார்.
----------------
தென் ஆப்பிரிக்கச் சத்தியாக்கிரக இயக்கத்தில் தன் உடம்பு பூறாவும் நொய்ந்து தேய்ந்து சீரழிந்து மைத்திஸ்பர்க் சிறையிலிருந்து வெளியே வரும்போது அன்னை கஸ்தூரிபாவுக்கு வியாதி முற்றி படுத்தபடுக்கையில் இருக்க வேண்டியதாயிற்றுழ. சிறிதுசிறிதாக உடல் நலிந்து நாலாபக்கமும் மக்களை மிக்க துயரத்தில் ஆழ்த்திவிட்டது. அங்கோ டாக்டர் கூட இல்லை. ‘பா’வின் உடல் நிலையறிந்து எப்படியோ டர்பனிலிருந்து ஓர் டாக்டர் வரவழைக்கப்பட்டார்.
அப்பொழுது காந்திஜி டிரான்ஸ்வால் சென்றிருந்தார். அங்கிருந்து திரும்பியவுடன் காந்திஜி ‘பா’வின் உடல்நிலையைகவனிக்கும் முழுப்பொறுப்பையும் தானே ஏற்றுக்கொண்டார். இச்சமயம் நாட்டுப்பிரச்சனையோ, சத்தியாகிரக சம்மந்தமான விஷயமோ, ஆசிரமக்காரியங்களோ, அல்லது ணர்க்காருடன் நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் உடன்படிக்கைச் சம்பந்தமான பேச்சு வார்த்தைகளோ ‘பா’விற்குச் சேவை புரிவதில் குந்தகம் விளையாமல் பார்த்துக்கொண்டார். அப்படியிருந்தும் சகன்லால் காந்தியின் மனைவி எப்போதும் ‘பா’வின் பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்திருந்தாள். விஷயம் சிறிதோ, பெரிதோ எல்லாவற்றையும் அவளே கவனிக்கும் நிர்பந்தமும் இருந்தது. ஆனால் காந்திஜி அங்கு வந்தவுடன் அவளை எந்தக்காரியத்தையும் செய்யவிடமாட்டார். அவள் ஏதாவது வேலை செய்ய முயற்சிக்கும்போது காந்திஜி நெருங்கி, ”என்னையே இதைச் செய்யவிடுங்கள். ‘பா’வை எப்படிச் சந்தோஷப்படுத்துவது என்பதில் எல்லோரைக் காட்டிலும் எனக்கு மிக அக்கறை. இந்த நேரத்தை நான் ‘பா’வுக்குச் சேவை செய்யவேண்டுமென்பதற்காகவே ஒதுக்கிவிட்டு வந்திருக்கிறேன். நான் எப்பொழுத் வர முடியவில்லையோ, அப்பொழுது தாங்கள் செய்யலாம்” என்று பணிந்துரைப்பார்.
நாள் பூறாவும் உபயோகித்த எச்சில் பாத்திரத்தையும் மலஜலம் கழிக்கும் பாத்திரத்தையும் வெளியில் எடுத்துக்கொண்டு வந்து கொட்டி, பின் நன்றாக்க் கழுவி சுத்தம் செய்து கொண்டு போய் வைப்பார். யாராவது அந்த வேலையைச் செய்ய முற்பட்டால் அவர்களைத்தடுத்து விடுவிப்பார். குடிப்பதற்குச் சுடுதண்ணீர் ஆக்கவேண்டுமென்றாலோ அல்லது இம்மாதிரி வேறு ஏதாவது வேலை செய்யவேண்டியிருந்தாலோ அவைகளை காந்திஜி தாமே செய்வார். மேலும் தண்ணீரில் சிறிது அழுக்குத் தென்பாட்டாலோ, அலது பாத்திரத்தில் எண்ணைவழவழப்பு அல்லது கரைபடிந்திருந்தாலோ அவைகளை மறுபடியும் மிக ஜாக்கிரதையாக்க் கழுவிச்சுத்தப்படுத்துவார். எப்போதும் படுக்கையின் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருப்பார். நாற்காலிபெஞ்சு முதலியவை போட்டு உட்காரவும் மாட்டார்; முகத்தில் களைப்புக்குறியோ வேதனைக்குறியோ காட்டிக்கொள்ள மாட்டார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
7. கேலியாகவும் பொய் பேசக்கூடாது
1926ம் வருடத்தில் அப்பொழுதுதான் குடும்பஸ்தராகியிருக்கும் ஓர் இளைஞர் சபர்மதி ஆஸ்ரமத்தில் தங்க்வந்திருந்தார். குழந்தைகளிடத்தில் அவர் பிரபல்யமாகிவிட்டார்.
ஒரு நாள் அவர் எட்டுவயது பெண் குழந்தைக்கு வேடிக்கை காண்பித்துக் கொண்டிருந்தார். அவர் கையில் எலுமிச்சம் பழம் ஒன்று இருந்தது. அதைத்தான் எடுத்துக்கொள்ளலாமென்று அக்குழந்தை நினைத்தது. மேலும் கீழும் தடவிப்பார்த்தாள், சிரித்து கையிலுள்ளதை பிடுங்குவதற்கும் எத்தனித்தாள். ஆனாலும் வாலிபரிடமிருந்து அப்பழத்தை எடுத்துக் கொள்ளமுடியவில்லை. மிகவும் களைப்படைந்து அழ ஆரம்பித்துவிட்டாள். ஆஸ்ரமத்திலுள்ள ஓர்வியாதியஸ்தருக்காக அந்த எலுமிச்சம் பழம் இருந்தது. வாலிபருக்கு இப்பொழுது தர்மசங்கடமான நிலை. இந்தப்பழத்தை அக்குழந்தைக்கு கொடுத்துவிட்டால் வியாதியஸ்தரின் கதி என்ன ஆவது?
திடீரென்று நாடகபாணியில் அவ்வாலிபர் கையை சுழற்றினார். ‘பழத்தை நான் ந்தியில் வீசிவிட்டேன்” என்று குழந்தையிடம் கூறினார்.
அனால் உண்மையில் அப்பழ்த்தை தன் சாமர்த்தியத்தினால் சட்டைப்பையில் மறைத்துவைத்துக்கொண்டார். ”இப்பொழுது ந்தியில் அப்பழம் என்ன ஆகும்? நான் அதை தேடமுடியுமா?”
”இல்லை, அப்பழம் மூழ்கிவிட்டது” என்று வாலிபர் பதிலளித்தார்.
அவர்களுக்குள் மறுபடியும் சிநேகம் ஆகிவிட்டது. இருவரும் சேர்ந்தே வியாதியஸ்தர் தங்கியிருக்கும் குடிசை வரை சென்றனர். வழியில் வாலிபர் கைக்குட்டையை பையிலிருந்து எடுக்கும்போது எலுமிச்சம் பழமும் சேர்ந்து கீழே விழுந்து விட்டது. இதைப்பார்த்து குழந்தை அவரை கோபித்துக்கொள்ளவில்லை. மாறாக, துக்கமிகுதியால் அவரைப்பார்த்து ”நீங்கள் என்னிடம் பொய்பேசினீர்களா! பையில் பழத்தை மறைத்து வைத்துக்கொண்டு மூழ்கிவிட்டது என்று கூறினீர்களே! பாபுஜயிடம் நீங்கள் பொய்பேசுபவர் என்று சொல்வேன்” என்றாள்.
உண்மையாகவே காந்திஜியிடம் எல்லாவிஷயத்தையும் அக்குழந்தை கூறிவிட்டது. மாலைபிரார்த்தனைக்குப்பின் அவ்வாலிபரை காந்திஜி கூப்பிட்டார். விளையாட்டாக செய்த காரியம் இது என காந்திஜி புரிந்துகொண்டார். இருந்தாலும் வாலிபரிடம், ”நீ இவ்விஷயத்தில் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும். குழந்தைகளிடம் கேலியாக்க்கூட பொய் பேசிவிடக்கூடாது. சிரிப்பும் குதூகலத்தோடும் ஆரம்பமாகும் இச்சிறுவிஷயம் பின் வழக்கமாகவே ஆகிவிடக்கூடும்,” என அறிவுரை கூறினார்.
1926ம் வருடத்தில் அப்பொழுதுதான் குடும்பஸ்தராகியிருக்கும் ஓர் இளைஞர் சபர்மதி ஆஸ்ரமத்தில் தங்க்வந்திருந்தார். குழந்தைகளிடத்தில் அவர் பிரபல்யமாகிவிட்டார்.
ஒரு நாள் அவர் எட்டுவயது பெண் குழந்தைக்கு வேடிக்கை காண்பித்துக் கொண்டிருந்தார். அவர் கையில் எலுமிச்சம் பழம் ஒன்று இருந்தது. அதைத்தான் எடுத்துக்கொள்ளலாமென்று அக்குழந்தை நினைத்தது. மேலும் கீழும் தடவிப்பார்த்தாள், சிரித்து கையிலுள்ளதை பிடுங்குவதற்கும் எத்தனித்தாள். ஆனாலும் வாலிபரிடமிருந்து அப்பழத்தை எடுத்துக் கொள்ளமுடியவில்லை. மிகவும் களைப்படைந்து அழ ஆரம்பித்துவிட்டாள். ஆஸ்ரமத்திலுள்ள ஓர்வியாதியஸ்தருக்காக அந்த எலுமிச்சம் பழம் இருந்தது. வாலிபருக்கு இப்பொழுது தர்மசங்கடமான நிலை. இந்தப்பழத்தை அக்குழந்தைக்கு கொடுத்துவிட்டால் வியாதியஸ்தரின் கதி என்ன ஆவது?
திடீரென்று நாடகபாணியில் அவ்வாலிபர் கையை சுழற்றினார். ‘பழத்தை நான் ந்தியில் வீசிவிட்டேன்” என்று குழந்தையிடம் கூறினார்.
அனால் உண்மையில் அப்பழ்த்தை தன் சாமர்த்தியத்தினால் சட்டைப்பையில் மறைத்துவைத்துக்கொண்டார். ”இப்பொழுது ந்தியில் அப்பழம் என்ன ஆகும்? நான் அதை தேடமுடியுமா?”
”இல்லை, அப்பழம் மூழ்கிவிட்டது” என்று வாலிபர் பதிலளித்தார்.
அவர்களுக்குள் மறுபடியும் சிநேகம் ஆகிவிட்டது. இருவரும் சேர்ந்தே வியாதியஸ்தர் தங்கியிருக்கும் குடிசை வரை சென்றனர். வழியில் வாலிபர் கைக்குட்டையை பையிலிருந்து எடுக்கும்போது எலுமிச்சம் பழமும் சேர்ந்து கீழே விழுந்து விட்டது. இதைப்பார்த்து குழந்தை அவரை கோபித்துக்கொள்ளவில்லை. மாறாக, துக்கமிகுதியால் அவரைப்பார்த்து ”நீங்கள் என்னிடம் பொய்பேசினீர்களா! பையில் பழத்தை மறைத்து வைத்துக்கொண்டு மூழ்கிவிட்டது என்று கூறினீர்களே! பாபுஜயிடம் நீங்கள் பொய்பேசுபவர் என்று சொல்வேன்” என்றாள்.
உண்மையாகவே காந்திஜியிடம் எல்லாவிஷயத்தையும் அக்குழந்தை கூறிவிட்டது. மாலைபிரார்த்தனைக்குப்பின் அவ்வாலிபரை காந்திஜி கூப்பிட்டார். விளையாட்டாக செய்த காரியம் இது என காந்திஜி புரிந்துகொண்டார். இருந்தாலும் வாலிபரிடம், ”நீ இவ்விஷயத்தில் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும். குழந்தைகளிடம் கேலியாக்க்கூட பொய் பேசிவிடக்கூடாது. சிரிப்பும் குதூகலத்தோடும் ஆரம்பமாகும் இச்சிறுவிஷயம் பின் வழக்கமாகவே ஆகிவிடக்கூடும்,” என அறிவுரை கூறினார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
8. சந்தோஷம் மனதைப் பொருத்திருக்கும்
ஏர்வாடா சிறையில் தங்கியிருந்தபோது ஒரு சமயம் கனடாவிலிருந்து குல்சேன் லம்சுடேன் என்ற பெயருள்ள ஓர் மாதுவிடமிருந்து கடிதம் வந்தது. அவள் எழுதியிருந்தாள், சர் ஹென்ரி லாரன்ஸ் தம் நாட்டில் வந்து தங்களைப்பற்றிக்கூறும்போது பூனாவில் தங்களை அவர் சந்தித்ததாக்க் கூறினார். தங்களைத்தனி அறையல் பூட்டி வைத்திருந்ததாகவும், அறையின்முன் ஓர் தோட்டம் இருந்ததாகவும் அவர் கூறினார். அப்போது கிபன் எழுதிய ‘ரோமாபுரி சாம்ராஜ்யத்தின் எழுச்சியும் வீழ்ச்சியும்’ என்னும் பத்தகத்தைப்டித்துக்கொண்டிருந்தீர்களாம். தாங்கள் மிகவும் சந்தோஷமாகவும் இருந்ததாகவும் அவர் கூறினார். நான் அவரிடம் ‘இது கட்டுக்கதை போலிருக்கிறுது’ என்றேன். சர்ஹென்றி ‘நீ வேண்டுமானால் பத்துவருடத்திற்கு முன்னால் நடந்த இந்தச் சந்திப்பு உண்மைதானா இல்லையா என்று காந்திஜீக்கே கடிதம் எழுதிக் கேள், ஆம், ஒருவேளை காந்திஜீயின் ஞாபகசக்தி குறைந்து போயிருந்தால் அது வேறு விஷயம். ஏனென்றால் அவருக்கோ வயது 62 ஆகிவிட்டது’ என்று கூறினார். தங்களுடைய ஞாபகசக்தி எப்பொழுதும் குறைந்திருக்காது என்பது என் திடமான நம்பிக்கை. ஆகையால் சர் ஹென்றி லாரன்ஸ் சொன்ன செய்தி எவ்வளவு தூரம் உண்மை என தங்களைக் கேட்கிறேன்.”
காந்திஜி கடித்த்திற்கு பதில் எழுதச செய்தார். ‘தாங்கள் இந்தமனிதர் சொல்லும் உண்மையில் சந்தேகப்படகிறீர்களா?” என்றார் மகாதேவதேசாய்.
அப்போது சர்தார் வல்லபாய் படேல் அங்குதான் உட்கார்ந்திருந்தார். அவர், ”இந்த மனிதர் அங்கு பிரசாரம் செய்து கொண்டிருந்திருக்கலாம். இங்கு ஒன்றும் தோட்டம் கிடையாது. கைதிகள்தான் இருக்கிறார்கள்” என்று அந்த மாதுக்குப்பதில் எழுதிவிடுவோம். சம்பவம் நடந்த ஆண்டில் நான் இங்கு தனித்திருந்தேன். தாங்கள் புத்தகம் படித்துக்கொண்டும் நூற்றுக்கொண்டும் இருந்தீர்கள். ஞாபக சக்தியின் மீது சந்தேகப்பட வேண்டியது சர்ஹென்றி தான்; ஏனென்றால் அவருடைய வயது என்னைக்காட்டிலும் அதிகம்” என்று கூறினார்.
மகாதேவ தேசாய், ”இம்மாதிரியான பதில் பெர்னாட்ஷா கொடுக்கலாம். நாம் எழுதும் பதிலில் சந்தோஷ அறிகுறியே புலனாகக்கூடாது.
ஏர்வாடா சிறையில் தங்கியிருந்தபோது ஒரு சமயம் கனடாவிலிருந்து குல்சேன் லம்சுடேன் என்ற பெயருள்ள ஓர் மாதுவிடமிருந்து கடிதம் வந்தது. அவள் எழுதியிருந்தாள், சர் ஹென்ரி லாரன்ஸ் தம் நாட்டில் வந்து தங்களைப்பற்றிக்கூறும்போது பூனாவில் தங்களை அவர் சந்தித்ததாக்க் கூறினார். தங்களைத்தனி அறையல் பூட்டி வைத்திருந்ததாகவும், அறையின்முன் ஓர் தோட்டம் இருந்ததாகவும் அவர் கூறினார். அப்போது கிபன் எழுதிய ‘ரோமாபுரி சாம்ராஜ்யத்தின் எழுச்சியும் வீழ்ச்சியும்’ என்னும் பத்தகத்தைப்டித்துக்கொண்டிருந்தீர்களாம். தாங்கள் மிகவும் சந்தோஷமாகவும் இருந்ததாகவும் அவர் கூறினார். நான் அவரிடம் ‘இது கட்டுக்கதை போலிருக்கிறுது’ என்றேன். சர்ஹென்றி ‘நீ வேண்டுமானால் பத்துவருடத்திற்கு முன்னால் நடந்த இந்தச் சந்திப்பு உண்மைதானா இல்லையா என்று காந்திஜீக்கே கடிதம் எழுதிக் கேள், ஆம், ஒருவேளை காந்திஜீயின் ஞாபகசக்தி குறைந்து போயிருந்தால் அது வேறு விஷயம். ஏனென்றால் அவருக்கோ வயது 62 ஆகிவிட்டது’ என்று கூறினார். தங்களுடைய ஞாபகசக்தி எப்பொழுதும் குறைந்திருக்காது என்பது என் திடமான நம்பிக்கை. ஆகையால் சர் ஹென்றி லாரன்ஸ் சொன்ன செய்தி எவ்வளவு தூரம் உண்மை என தங்களைக் கேட்கிறேன்.”
காந்திஜி கடித்த்திற்கு பதில் எழுதச செய்தார். ‘தாங்கள் இந்தமனிதர் சொல்லும் உண்மையில் சந்தேகப்படகிறீர்களா?” என்றார் மகாதேவதேசாய்.
அப்போது சர்தார் வல்லபாய் படேல் அங்குதான் உட்கார்ந்திருந்தார். அவர், ”இந்த மனிதர் அங்கு பிரசாரம் செய்து கொண்டிருந்திருக்கலாம். இங்கு ஒன்றும் தோட்டம் கிடையாது. கைதிகள்தான் இருக்கிறார்கள்” என்று அந்த மாதுக்குப்பதில் எழுதிவிடுவோம். சம்பவம் நடந்த ஆண்டில் நான் இங்கு தனித்திருந்தேன். தாங்கள் புத்தகம் படித்துக்கொண்டும் நூற்றுக்கொண்டும் இருந்தீர்கள். ஞாபக சக்தியின் மீது சந்தேகப்பட வேண்டியது சர்ஹென்றி தான்; ஏனென்றால் அவருடைய வயது என்னைக்காட்டிலும் அதிகம்” என்று கூறினார்.
மகாதேவ தேசாய், ”இம்மாதிரியான பதில் பெர்னாட்ஷா கொடுக்கலாம். நாம் எழுதும் பதிலில் சந்தோஷ அறிகுறியே புலனாகக்கூடாது.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
9. இந்த பாஷை எனக்கு முற்றிலும் பிடிக்கவில்லை
இந்தியாவின் விடுதலை வரலாற்றில் ”யங் இந்தியாவின்” பங்கு மிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. ஆனால் காந்தியடிகளின் பொருப்பில்வருமுன் அது ‘பம்பாய் க்ரானிகல்’ என்னும் அச்சுக்கூடத்தில் அச்சிடப்பட்டது. அதன் பதிப்பாளர் அப்போது திரு. ஜனம்தாஸ் துவாரிகாதாஸ். உண்மையில் வெளியீட்டின் முழுப்பொறுப்பும் திரு. ஆர்.கே. பிரிபுவிடம் இருந்தது. ஒருநாள் தன் நண்பருடன் திரு. பிரபு காந்திஜியை சந்திக்கச் சென்ஆர். பம்பாயிலுள்ள ”மணி பவன்” கட்டிடத்தில் காந்திஜி தங்கியிருந்தார். தங்களை அறிமுகபடுத்திக்கொண்டு வெளியீட்டின் மாதிரிப் பிரதி ஒன்றை அவர்கள் காந்திஜியிடம் கொடுத்தார்கள். தலையங்கத்தின் மீடு தம்ஆர்வையைச் செலுத்தி, குறிப்பிட்ட ஓர் இடத்தைச் சுட்டிக்காட்டி காந்திஜி ”இது யார் எழுதினது?” எனக்கேட்டார். திரு. ஆர். கே. பிரபு ”இதை நான்தான் எழுதினேன்”
இரண்டாவது கட்டுரையைச் சுட்டிக்காட்டிக்கொண்டே ”இது யார் எழுதினது?” என வினவினார்.
ஆர்.கே.பிரபுவின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த நண்பர் ”நான் எழுதின கட்டுரை” என்றார்.
காந்திஜியும் ஒருகணம் திகைத்தார். ‘முதலாவது கட்டுரை எனக்குப் பிடித்திருக்ககிறது. ஆனால் இரண்டாவதோ, முற்றிலும் பிடிக்கவில்லை. முதலாவதில் தான் சொல்ல வேண்டியதை நேரிடையாக்க் கூறியிருக்கிறார். ஆனால் இரண்டாவதிலோ கட்டுரை ஆசிரியர் விதவிதமான ஏளன முறைகளால் விவரித்திருக்கிறார். யார் ஏளனமாகவும் குதர்க்கமாகவும் எழுதுகிறாரோ அவர் உண்மையைச் சொல்ல விரும்பவில்லை எனப்பொருள்படும்’ என்றார் காந்திஜி.
ஆர்.கே.பிரபுவின் நண்பர் பக்கம் காந்திஜி திரும்பி, ”நாங்கள் அஞ்சுகிறோம்’ என்று நீங்கள் எழுதியிருக்கிறீர்கள் எனக்கு இந்த பாஷை சிறிதும் பிடிக்கவில்லை. தங்களுக்கு உண்மையிலேயே பயம் இருக்கிறதென்பதை வாசகர்களுக்கு தெரிவிக்க நீங்கள் விரும்பவில்லை. எனவே நீங்கள் எழுதியுள்ளதற்கு நேர்மாறான பொருள் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறுத். இப்பேச்சு சரியில்லையா? உருட்டல் பிரட்டல் பேச்சுக்களை எப்போதும் வைத்துக்கொள்ளாதீர்கள். கடுமையான விஷயத்தை மென்மையாகச்சொல்லுதல், அல்லது சொல்லாமலே விட்டுவிடுதல் - இம்மாதிரியானவை செய்ய வேண்டாம். மாறாக, சொல்ல வேண்டியதை எளிமையாகவும், நேரிடையாகவும் சொல்லுங்கள்” என்று கூறினார்.
இந்தியாவின் விடுதலை வரலாற்றில் ”யங் இந்தியாவின்” பங்கு மிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. ஆனால் காந்தியடிகளின் பொருப்பில்வருமுன் அது ‘பம்பாய் க்ரானிகல்’ என்னும் அச்சுக்கூடத்தில் அச்சிடப்பட்டது. அதன் பதிப்பாளர் அப்போது திரு. ஜனம்தாஸ் துவாரிகாதாஸ். உண்மையில் வெளியீட்டின் முழுப்பொறுப்பும் திரு. ஆர்.கே. பிரிபுவிடம் இருந்தது. ஒருநாள் தன் நண்பருடன் திரு. பிரபு காந்திஜியை சந்திக்கச் சென்ஆர். பம்பாயிலுள்ள ”மணி பவன்” கட்டிடத்தில் காந்திஜி தங்கியிருந்தார். தங்களை அறிமுகபடுத்திக்கொண்டு வெளியீட்டின் மாதிரிப் பிரதி ஒன்றை அவர்கள் காந்திஜியிடம் கொடுத்தார்கள். தலையங்கத்தின் மீடு தம்ஆர்வையைச் செலுத்தி, குறிப்பிட்ட ஓர் இடத்தைச் சுட்டிக்காட்டி காந்திஜி ”இது யார் எழுதினது?” எனக்கேட்டார். திரு. ஆர். கே. பிரபு ”இதை நான்தான் எழுதினேன்”
இரண்டாவது கட்டுரையைச் சுட்டிக்காட்டிக்கொண்டே ”இது யார் எழுதினது?” என வினவினார்.
ஆர்.கே.பிரபுவின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த நண்பர் ”நான் எழுதின கட்டுரை” என்றார்.
காந்திஜியும் ஒருகணம் திகைத்தார். ‘முதலாவது கட்டுரை எனக்குப் பிடித்திருக்ககிறது. ஆனால் இரண்டாவதோ, முற்றிலும் பிடிக்கவில்லை. முதலாவதில் தான் சொல்ல வேண்டியதை நேரிடையாக்க் கூறியிருக்கிறார். ஆனால் இரண்டாவதிலோ கட்டுரை ஆசிரியர் விதவிதமான ஏளன முறைகளால் விவரித்திருக்கிறார். யார் ஏளனமாகவும் குதர்க்கமாகவும் எழுதுகிறாரோ அவர் உண்மையைச் சொல்ல விரும்பவில்லை எனப்பொருள்படும்’ என்றார் காந்திஜி.
ஆர்.கே.பிரபுவின் நண்பர் பக்கம் காந்திஜி திரும்பி, ”நாங்கள் அஞ்சுகிறோம்’ என்று நீங்கள் எழுதியிருக்கிறீர்கள் எனக்கு இந்த பாஷை சிறிதும் பிடிக்கவில்லை. தங்களுக்கு உண்மையிலேயே பயம் இருக்கிறதென்பதை வாசகர்களுக்கு தெரிவிக்க நீங்கள் விரும்பவில்லை. எனவே நீங்கள் எழுதியுள்ளதற்கு நேர்மாறான பொருள் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறுத். இப்பேச்சு சரியில்லையா? உருட்டல் பிரட்டல் பேச்சுக்களை எப்போதும் வைத்துக்கொள்ளாதீர்கள். கடுமையான விஷயத்தை மென்மையாகச்சொல்லுதல், அல்லது சொல்லாமலே விட்டுவிடுதல் - இம்மாதிரியானவை செய்ய வேண்டாம். மாறாக, சொல்ல வேண்டியதை எளிமையாகவும், நேரிடையாகவும் சொல்லுங்கள்” என்று கூறினார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
10. இவர்களே மனிதர்கள் ஆகட்டும்.
1924 - ஆம் வருடம் இந்து- முஸ்லீம் கலவரத்தினால் அதிருப்தி அடைந்து காந்திஜி டெல்லியில் மௌலானா முகம்மத் அலியின் வீட்டில் தங்கியிருந்தார். ஒரு நாள் மாலை நேரம் அலிகாரிலிருந்து வந்த நண்பர் காந்திஜியைப் பார்க்கலாமா என பண்டிட் சுந்தர்லால்ஜியிடம் கேட்டார்.
காந்திஜி அவ்வமயம் அறையில் தனியாக உட்கார்ந்து இருந்தார். கதவு மூடப்பட்டிருந்தது. சுந்தர்லாலும் அவர் நண்பரும் கதவைத் திறந்ததும், சுந்தர்லாலின் பார்வை காந்திஜியின் முகத்தில் பட்டது. அடிகள் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருக்கிறாரென்பதை அவர் உணர்ந்தார். அவர்களுடைய கால்கள் பின்சென்றன. அதேசமயம் ஓசைகேட்டு, காந்திஜி அவர்களைத் திரும்பி வருமாறு கூறினார். இருவரும் முன்னால் போய் உட்கார்ந்தனர். நாட்டில் நடைபெறும் இந்து முஸ்லீம் கலவரத்தினால் அவர் எழுப்பியவாறே சுந்தர்லால், ”பாபு, இந்த முறையில் தாங்கள் இந்து-முஸ்லீம்களை ஒன்றாக்க முடியம் என நினைக்கிறீர்களா?” எனக்கேட்டார்.
”நீ சொல்வதின் பொருள் என்ன?” என வினவினார் காந்திஜி.
பண்டிட்ஜீ, ”இந்து இந்துதான்; முஸ்லீம் முஸ்லீம்தான்; இவர்கள் எப்படி ஒன்று சேரமுடியும்?”
காந்திஜி பதில் கூறினார், ”உன் பொருள் என்ன என்பதை நான் அறிந்தேன். நீ ஜூஹூவில் கூட இதைத்தான் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாய், என்னிடம் கேட்பானேன்? எல்லோரும் நாஸதிகர்களாகிவிட்டால் மிக நன்றாக இருக்கு என்றதான் நான் சொல்ல வேண்டியிருக்கிறது. இவர்கள் மறுப்பதால் எந்தக் கடவுளரும் அழிந்து விடுவாரா, என்ன? ஆனால் இவர்களோ மனிதர்களாகட்டும்! நான் கூறுவதை யார்கேட்கிறார்கள்! கபீர் சொல்லிவிட்டுச் சென்றார். நானக் சொல்லிவிட்டுச் சென்றார். நான் சொல்லுவதை யார் கேட்கிறார்கள்? மேலும் நீ என்ன ஓர் சாதாரண வஸ்துதானே? உலகம் தன் பாதையிலேயே சென்றுகொண்டிருக்கிறது.”
இதைச் சொல்லி விட்டு காந்தியடிகள் மௌனமாகிப் பின் மறுபடியும் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் மூழ்கிவிட்டார். இருவரும் எழுந்து வெறியே வந்தார்கள். மௌலானா முகம்மது அலியும் ஹகீம் அஜ்மல்கானும் வெளியே இருந்தார்கள் பண்டிட்ஜி அவர்களிடம் ” காந்தியடிகள் ஆழ்ந்த சிந்தனையிலிருக்கிறார். ஏதோ மிக முக்கியமான முடிவு ஒன்று எடுப்பார்போல் தோன்றுகிறது.” என்றார்.
மறுதினமே காந்தியடிகள் இந்து முஸ்லீம் ஒற்றுமைக்காக இருபத்தோரு நாட்கள் உண்ணாவிரத்த்தை மேற்கொள்வதாக அறிக்கை வெளியிட்டார்.
1924 - ஆம் வருடம் இந்து- முஸ்லீம் கலவரத்தினால் அதிருப்தி அடைந்து காந்திஜி டெல்லியில் மௌலானா முகம்மத் அலியின் வீட்டில் தங்கியிருந்தார். ஒரு நாள் மாலை நேரம் அலிகாரிலிருந்து வந்த நண்பர் காந்திஜியைப் பார்க்கலாமா என பண்டிட் சுந்தர்லால்ஜியிடம் கேட்டார்.
காந்திஜி அவ்வமயம் அறையில் தனியாக உட்கார்ந்து இருந்தார். கதவு மூடப்பட்டிருந்தது. சுந்தர்லாலும் அவர் நண்பரும் கதவைத் திறந்ததும், சுந்தர்லாலின் பார்வை காந்திஜியின் முகத்தில் பட்டது. அடிகள் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருக்கிறாரென்பதை அவர் உணர்ந்தார். அவர்களுடைய கால்கள் பின்சென்றன. அதேசமயம் ஓசைகேட்டு, காந்திஜி அவர்களைத் திரும்பி வருமாறு கூறினார். இருவரும் முன்னால் போய் உட்கார்ந்தனர். நாட்டில் நடைபெறும் இந்து முஸ்லீம் கலவரத்தினால் அவர் எழுப்பியவாறே சுந்தர்லால், ”பாபு, இந்த முறையில் தாங்கள் இந்து-முஸ்லீம்களை ஒன்றாக்க முடியம் என நினைக்கிறீர்களா?” எனக்கேட்டார்.
”நீ சொல்வதின் பொருள் என்ன?” என வினவினார் காந்திஜி.
பண்டிட்ஜீ, ”இந்து இந்துதான்; முஸ்லீம் முஸ்லீம்தான்; இவர்கள் எப்படி ஒன்று சேரமுடியும்?”
காந்திஜி பதில் கூறினார், ”உன் பொருள் என்ன என்பதை நான் அறிந்தேன். நீ ஜூஹூவில் கூட இதைத்தான் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாய், என்னிடம் கேட்பானேன்? எல்லோரும் நாஸதிகர்களாகிவிட்டால் மிக நன்றாக இருக்கு என்றதான் நான் சொல்ல வேண்டியிருக்கிறது. இவர்கள் மறுப்பதால் எந்தக் கடவுளரும் அழிந்து விடுவாரா, என்ன? ஆனால் இவர்களோ மனிதர்களாகட்டும்! நான் கூறுவதை யார்கேட்கிறார்கள்! கபீர் சொல்லிவிட்டுச் சென்றார். நானக் சொல்லிவிட்டுச் சென்றார். நான் சொல்லுவதை யார் கேட்கிறார்கள்? மேலும் நீ என்ன ஓர் சாதாரண வஸ்துதானே? உலகம் தன் பாதையிலேயே சென்றுகொண்டிருக்கிறது.”
இதைச் சொல்லி விட்டு காந்தியடிகள் மௌனமாகிப் பின் மறுபடியும் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் மூழ்கிவிட்டார். இருவரும் எழுந்து வெறியே வந்தார்கள். மௌலானா முகம்மது அலியும் ஹகீம் அஜ்மல்கானும் வெளியே இருந்தார்கள் பண்டிட்ஜி அவர்களிடம் ” காந்தியடிகள் ஆழ்ந்த சிந்தனையிலிருக்கிறார். ஏதோ மிக முக்கியமான முடிவு ஒன்று எடுப்பார்போல் தோன்றுகிறது.” என்றார்.
மறுதினமே காந்தியடிகள் இந்து முஸ்லீம் ஒற்றுமைக்காக இருபத்தோரு நாட்கள் உண்ணாவிரத்த்தை மேற்கொள்வதாக அறிக்கை வெளியிட்டார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
கவிப்புயல் இனியவன் wrote:என்னுடைய பசி இந்தியாவின் பசி
------------------
காந்திஜி வங்காளத்திலுள்ள சோதேபூரில் தங்கியிருந்தார். பலதரப்பட்ட மக்கள் இடைவிடாது அங்கு வந்து சந்தித்து அடிகளின் இயக்கத்திற்கு நன்கொடை வழங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். சில சமயம் விடுதலை இயக்கத்தைப் பற்றியும், சிற்சில சமயம் தீண்டாமை ஒழிப்பு சம்பந்தமாகவும் மற்றும் சில நேரங்களில் கதர்ப்பிரச்சாரம் சம்பந்தமாகவும் பேச்சுக்கள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன. அன்று கல்கத்தாவிலுள்ள பாகீரத்கனோடியா குடும்பத்திலுள்ள சில பெண்மணிகள் அவரைத் தரிசிக்க வந்திருந்தார்கள். முதலில் அவர்கள் காந்திஜிக்கு வணக்கம் செலுத்தினார்கள். பின், கொஞ்சம் பணத்தை கையில் எடுத்து அவருடைய காலடியில் சமர்ப்பித்தார்கள். காந்திஜி அப்பணத்தின் மேல் தன் பார்வையைச் செலுத்தி விட்டு ”இவ்வளவுதானா” என்றார்.
அனைவருக்கும் நன்கு அறிமுகமான சமூகத்தொண்டர் திரு. சீதாராம் ஸக்கஸேரியா, அந்தச் சமயம் அங்கேயே பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்தார். காந்திஜி கூறிய வார்த்தைகளைக் கேட்டு ”பாபு, நன்றாகப் பாருங்களேன். இவ்வளவு ரூபாய் குறைவாகவா தோன்றுகிறது? உங்களுடைய பசி அடங்குவதில்லையே!” எனக்கூறினார்.
உண்மையிலேயே அதில் போதுமான பணம் இருந்தது. ஆனால் காந்திஜி உடனே ‘நீ சரியாகவே சொன்னாய். என்னுடைய பசி எப்படி அடங்கும்? எனது பசி இந்தியாவின் பசி ஆயிற்றே” என்று பெருமிதத்துடன் கூறினார்.
---
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
நன்றி ; முகநூல் ( காந்தியம் )
மாமனிதரின் எண்ணத்தைப்போல் மதிக்கப்படுகிறார் இன்று வரை
நட்பு இல்லாத வாழ்க்கை சூரியன் இல்லாத வானம் போன்றது.
நண்பன்- தலைமை நடத்துனர்
- பதிவுகள்:- : 93923
மதிப்பீடுகள் : 5491
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
உண்மைதான்நண்பன் wrote:கவிப்புயல் இனியவன் wrote:என்னுடைய பசி இந்தியாவின் பசி
------------------
காந்திஜி வங்காளத்திலுள்ள சோதேபூரில் தங்கியிருந்தார். பலதரப்பட்ட மக்கள் இடைவிடாது அங்கு வந்து சந்தித்து அடிகளின் இயக்கத்திற்கு நன்கொடை வழங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். சில சமயம் விடுதலை இயக்கத்தைப் பற்றியும், சிற்சில சமயம் தீண்டாமை ஒழிப்பு சம்பந்தமாகவும் மற்றும் சில நேரங்களில் கதர்ப்பிரச்சாரம் சம்பந்தமாகவும் பேச்சுக்கள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன. அன்று கல்கத்தாவிலுள்ள பாகீரத்கனோடியா குடும்பத்திலுள்ள சில பெண்மணிகள் அவரைத் தரிசிக்க வந்திருந்தார்கள். முதலில் அவர்கள் காந்திஜிக்கு வணக்கம் செலுத்தினார்கள். பின், கொஞ்சம் பணத்தை கையில் எடுத்து அவருடைய காலடியில் சமர்ப்பித்தார்கள். காந்திஜி அப்பணத்தின் மேல் தன் பார்வையைச் செலுத்தி விட்டு ”இவ்வளவுதானா” என்றார்.
அனைவருக்கும் நன்கு அறிமுகமான சமூகத்தொண்டர் திரு. சீதாராம் ஸக்கஸேரியா, அந்தச் சமயம் அங்கேயே பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்தார். காந்திஜி கூறிய வார்த்தைகளைக் கேட்டு ”பாபு, நன்றாகப் பாருங்களேன். இவ்வளவு ரூபாய் குறைவாகவா தோன்றுகிறது? உங்களுடைய பசி அடங்குவதில்லையே!” எனக்கூறினார்.
உண்மையிலேயே அதில் போதுமான பணம் இருந்தது. ஆனால் காந்திஜி உடனே ‘நீ சரியாகவே சொன்னாய். என்னுடைய பசி எப்படி அடங்கும்? எனது பசி இந்தியாவின் பசி ஆயிற்றே” என்று பெருமிதத்துடன் கூறினார்.
---
காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
நன்றி ; முகநூல் ( காந்தியம் )
மாமனிதரின் எண்ணத்தைப்போல் மதிக்கப்படுகிறார் இன்று வரை
நன்றி நன்றி
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
11. அவரோ சுதந்திரப் பித்தனாயிற்றே!
--------
1928ம் வருடம் கல்கத்தாவில் தேசிய மகாசபைக்கூட்டம் நடந்தது. கூட்டத்தின் தலைவர் திரு மோதிலால் நேரு, கூட்டத்தில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மசோதாக்களில் ‘காலனி சுயாட்சி’யைக் கோரிப் பெறுவதென்பது இந்தியாவின் லக்ஷியம்என்ற தீர்மானமும் ஒன்று. இந்த மசோதாவைக் காங்கிரஸ் மகாசபை முன் வைத்து அங்கீகாரம் பெறும் சமயம் இளைஞர் கூட்டத்தின் இருதலைவர்களிடமிருந்தும் மசோதாவின் மீது ஒரு திருத்தம் கொண்டுவரப்பட்டது. ‘பூரணசுதந்திரம் அடைவதே காங்கிரஸின் லட்சியம்’ இதுதான் திருத்த மசோதா. இதைக் கொண்டு வந்த தலைவர்கள், பண்டிட் ஜவஹர்லால் நேருவும் ஸ்ரீ சுபாஷ் சந்திர போசும் ஆவர்.
காந்தியடிகளின் காங்கிரஸில் இருந்து பிரிந்து அப்போது சபர் மதி ஆஸ்மரத்தில் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தார். நெருக்கடியான சமயங்களில் எப்போதும் அழைப்பு வருவது போல் இச் சமயமும் காந்தியடிகளுக்கு வந்தது. குறித்த நேரத்தில் அவரும் கலகத்தா போய்ச் சேர்ந்தார். காங்கிரஸின் லட்சியத்தைப் பற்றி பேசும் பொழுது முதலில் காலனி சுயாட்சியின் உள்அர்த்தத்தையும் அதன் பலாபலன்களையும் விவரித்தார். கடைசியில் திருத்த மசோதாவைப்பற்றி வியாக்கியானம் செய்தார் மசோதாவைப் பற்றி விளக்கியதைக்காட்டிலும் அதைக்கொண்டு வந்தவர்களைப்பற்றியே அதிகமாகப் பேசினார். ”தனக்குக் காலனி சுயாட்சி மீது பிரியம் இல்லை என்று ஜவஹர்லால் சொல்கிறார். ஏன் அவர் விரும்பமாட்டார்? அவரோ சுதந்திரப் பித்தனாயிற்றே! அவருடைய தந்தையும் சுதந்திரப்பித்தர். ஜவஹரோ சுதந்திரப்பித்து முதிர்ந்தவர். கமலா உடம்பு சௌகரியமில்லாமல் இருக்கிறாளே; அவருக்கு இந்தக்கவலை யெல்லாம் எங்கே? தன்னைப்பற்றியும் கவலைப்படுவதில்லை; நாட்டுப்பற்றிலேயே மூழ்கியிருக்கிறார்….” இப்படி காந்திஜி பேசிக்கொண்டே போனார்.
பண்டிட் ஜவஹர்லால் நேரு தன் இடத்திலிருந்து எழுந்து தலைகுனிந்தவாலறே பந்தலைவிட்டு வெளியே போவதை குழுமியிருக்கும் ஜனங்கள் பார்க்கமும் வரைக்கும் காந்திஜி பேசிக்கொண்டே சென்றார். ”கிழவர், ஜவஹர்லாலைப் புகழ்ந்தே ஆளை கீழே தள்ளிவிட்டார்” என்று பலரும் பேசிக்கொண்டனர்.
அவர்கள் சொல்வதும் சரியே திருத்த மசோதாவை முன் மொழியும் போது ஜவஹர்லாலை அங்கு தேடினர். ஆனால் அவர் அங்கில்லை. பாவம், பச்சை நிறக்கதர்நிறத் தொப்பியும் வெள்ளைச் சட்டையும் வேஷ்டியும் அணிந்திருந்த சுபாஷ்பாபு மட்டும் அங்கு தனியே நின்றிருந்தார்.
--------
1928ம் வருடம் கல்கத்தாவில் தேசிய மகாசபைக்கூட்டம் நடந்தது. கூட்டத்தின் தலைவர் திரு மோதிலால் நேரு, கூட்டத்தில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மசோதாக்களில் ‘காலனி சுயாட்சி’யைக் கோரிப் பெறுவதென்பது இந்தியாவின் லக்ஷியம்என்ற தீர்மானமும் ஒன்று. இந்த மசோதாவைக் காங்கிரஸ் மகாசபை முன் வைத்து அங்கீகாரம் பெறும் சமயம் இளைஞர் கூட்டத்தின் இருதலைவர்களிடமிருந்தும் மசோதாவின் மீது ஒரு திருத்தம் கொண்டுவரப்பட்டது. ‘பூரணசுதந்திரம் அடைவதே காங்கிரஸின் லட்சியம்’ இதுதான் திருத்த மசோதா. இதைக் கொண்டு வந்த தலைவர்கள், பண்டிட் ஜவஹர்லால் நேருவும் ஸ்ரீ சுபாஷ் சந்திர போசும் ஆவர்.
காந்தியடிகளின் காங்கிரஸில் இருந்து பிரிந்து அப்போது சபர் மதி ஆஸ்மரத்தில் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தார். நெருக்கடியான சமயங்களில் எப்போதும் அழைப்பு வருவது போல் இச் சமயமும் காந்தியடிகளுக்கு வந்தது. குறித்த நேரத்தில் அவரும் கலகத்தா போய்ச் சேர்ந்தார். காங்கிரஸின் லட்சியத்தைப் பற்றி பேசும் பொழுது முதலில் காலனி சுயாட்சியின் உள்அர்த்தத்தையும் அதன் பலாபலன்களையும் விவரித்தார். கடைசியில் திருத்த மசோதாவைப்பற்றி வியாக்கியானம் செய்தார் மசோதாவைப் பற்றி விளக்கியதைக்காட்டிலும் அதைக்கொண்டு வந்தவர்களைப்பற்றியே அதிகமாகப் பேசினார். ”தனக்குக் காலனி சுயாட்சி மீது பிரியம் இல்லை என்று ஜவஹர்லால் சொல்கிறார். ஏன் அவர் விரும்பமாட்டார்? அவரோ சுதந்திரப் பித்தனாயிற்றே! அவருடைய தந்தையும் சுதந்திரப்பித்தர். ஜவஹரோ சுதந்திரப்பித்து முதிர்ந்தவர். கமலா உடம்பு சௌகரியமில்லாமல் இருக்கிறாளே; அவருக்கு இந்தக்கவலை யெல்லாம் எங்கே? தன்னைப்பற்றியும் கவலைப்படுவதில்லை; நாட்டுப்பற்றிலேயே மூழ்கியிருக்கிறார்….” இப்படி காந்திஜி பேசிக்கொண்டே போனார்.
பண்டிட் ஜவஹர்லால் நேரு தன் இடத்திலிருந்து எழுந்து தலைகுனிந்தவாலறே பந்தலைவிட்டு வெளியே போவதை குழுமியிருக்கும் ஜனங்கள் பார்க்கமும் வரைக்கும் காந்திஜி பேசிக்கொண்டே சென்றார். ”கிழவர், ஜவஹர்லாலைப் புகழ்ந்தே ஆளை கீழே தள்ளிவிட்டார்” என்று பலரும் பேசிக்கொண்டனர்.
அவர்கள் சொல்வதும் சரியே திருத்த மசோதாவை முன் மொழியும் போது ஜவஹர்லாலை அங்கு தேடினர். ஆனால் அவர் அங்கில்லை. பாவம், பச்சை நிறக்கதர்நிறத் தொப்பியும் வெள்ளைச் சட்டையும் வேஷ்டியும் அணிந்திருந்த சுபாஷ்பாபு மட்டும் அங்கு தனியே நின்றிருந்தார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
12. தாய் அன்பு குழந்தைகளுக்குத் தன்னம்பிக்கையைக் கற்பிக்காது
திருமதி சாரதா தேவி வர்மா மகளிர் இல்லத்தில் ஆசிரியையாக வேலைபார்த்து வந்தாள். தன் மகனின் உடம்பைப் பற்றி அவருக்கு மிகுந்த அக்கரை. ஒரு நாள் அவனைக் கூட்டிக்கொண்டு காந்திஜியிடம் சென்றாள். அச்சமயம் அவர் ஏதோ எழுதிக்கொண்டிருந்தார். நாலாபக்கமும் காகிதங்கள் சிதறிக்கிடந்தன. சிலவற்றின் மேல் துண்டுக்கற்கள் வைக்கப்பட்டிருந்தன. பக்கத்திலேயே பனை ஓலை விசிறி ஒன்றும் இருந்தது.
சாரதா தேவியின் மகனைப்பார்த்து காந்திஜி விசிறியை எடுக்குமாறு ஜாடை செய்தார். காந்திஜியின் குறிப்பைப் புரிந்துகொண்ட பையன் விசிறியை எடுத்து விசிற ஆரம்பித்தான்.
சில நிமிடங்கள் கழிந்தன. குளிர்ந்த காற்று வீசினவுடன் காந்திஜிக்கு லேசாகத் தூக்கம் வர ஆரம்பித்தது. அப்படியே பின்னாலிருந்த மெத்தையில் சாய்ந்தார். இதைப்பார்த்து சாரதாதேவி பையனிடமிருந்த விசிறியை எடுத்து தானே விசிற ஆரம்பித்தார். இரண்டு மூன்று நிமிடங்கள்தான் கழிந்திருக்கும்; அதற்குள் காந்திஜி விழித்துக்கொண்டார். சாரதாதேவியின் பக்கம் பார்த்தார். ”ஆம், தாயில்லையா! தாய் அன்பு மகன் பணிபுரிவதைத் தடுத்துவிட்டது. சிறுவனாயிற்றே; மேலும் பலவீனமானவனும்கூட; விசிறிவதினால் அவன் களைத்தல்லவா போய் விடுவான்” எனப் புன்முறுவலுடன் சொன்னார். ”இல்லை, பாபு! விசிறிக்கொண்டிருக்கையில் தவறி தங்கள் உடம்பின் மீது பட்டுவிடக்கூடாதே என்பதற்காகவே அவன் கையிலிருந்து வாங்கி நான் விசிற ஆரம்பித்தேன்” என்று பதிலுரைத்தாள் சாரதாதேவி.
”இல்லை, இது பொய்யான விவாதம். தாயன்பு குழந்தைக்குத் தன்னம்பிக்கையை வளர்க்காது கற்பிக்காது” என்றார் காந்திஜி.
திருமதி சாரதா தேவி வர்மா மகளிர் இல்லத்தில் ஆசிரியையாக வேலைபார்த்து வந்தாள். தன் மகனின் உடம்பைப் பற்றி அவருக்கு மிகுந்த அக்கரை. ஒரு நாள் அவனைக் கூட்டிக்கொண்டு காந்திஜியிடம் சென்றாள். அச்சமயம் அவர் ஏதோ எழுதிக்கொண்டிருந்தார். நாலாபக்கமும் காகிதங்கள் சிதறிக்கிடந்தன. சிலவற்றின் மேல் துண்டுக்கற்கள் வைக்கப்பட்டிருந்தன. பக்கத்திலேயே பனை ஓலை விசிறி ஒன்றும் இருந்தது.
சாரதா தேவியின் மகனைப்பார்த்து காந்திஜி விசிறியை எடுக்குமாறு ஜாடை செய்தார். காந்திஜியின் குறிப்பைப் புரிந்துகொண்ட பையன் விசிறியை எடுத்து விசிற ஆரம்பித்தான்.
சில நிமிடங்கள் கழிந்தன. குளிர்ந்த காற்று வீசினவுடன் காந்திஜிக்கு லேசாகத் தூக்கம் வர ஆரம்பித்தது. அப்படியே பின்னாலிருந்த மெத்தையில் சாய்ந்தார். இதைப்பார்த்து சாரதாதேவி பையனிடமிருந்த விசிறியை எடுத்து தானே விசிற ஆரம்பித்தார். இரண்டு மூன்று நிமிடங்கள்தான் கழிந்திருக்கும்; அதற்குள் காந்திஜி விழித்துக்கொண்டார். சாரதாதேவியின் பக்கம் பார்த்தார். ”ஆம், தாயில்லையா! தாய் அன்பு மகன் பணிபுரிவதைத் தடுத்துவிட்டது. சிறுவனாயிற்றே; மேலும் பலவீனமானவனும்கூட; விசிறிவதினால் அவன் களைத்தல்லவா போய் விடுவான்” எனப் புன்முறுவலுடன் சொன்னார். ”இல்லை, பாபு! விசிறிக்கொண்டிருக்கையில் தவறி தங்கள் உடம்பின் மீது பட்டுவிடக்கூடாதே என்பதற்காகவே அவன் கையிலிருந்து வாங்கி நான் விசிற ஆரம்பித்தேன்” என்று பதிலுரைத்தாள் சாரதாதேவி.
”இல்லை, இது பொய்யான விவாதம். தாயன்பு குழந்தைக்குத் தன்னம்பிக்கையை வளர்க்காது கற்பிக்காது” என்றார் காந்திஜி.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
13. சத்தியாக்கிரகி கடவுள் மீது நம்பிக்கை கொள்ள வேண்டும்
நாக்பூரில் சிலர் தனி நபர் சத்தியாக்கிரகம் செய்தனர். ஆனால் அரசாங்கம் அவர்களைக் கைது செய்யவில்லை. ”கைது ஆகாத சத்யாகிரகி கிராம்ம் கிராம்மாக சென்று பிரசாரம் செய்து கொண்டே டெல்லியை நோக்கி முன்னேறிகொண்டிருக்க வேண்டும்” - இது காந்திஜியின் கட்டளை.
ஆனால் இந்த நாக்பூர்வாசிகள் டெல்லி செல்வதற்குப் பதிலாக சேவாகிராம்ம் போய்ச் சேர்ந்தனர். காந்திஜியிடமிருந்து ஆசீர்வாதமும் டெல்லி செல்வதற்கு திட்டவட்டமான முழு விபரங்களும் கட்டளையும் பெற அவர்கள் விரும்பினர்.
அச்சமயம் காந்திஜி குளிப்பதற்காக்ச் சென்று கொண்டிருந்தார். குழுக்களாக வந்திருந்த இவர்களை சந்தித்தார். அவர்களிடம் ”தாங்கள் எல்லோரும் இப்பக்கம் எப்படி வந்தீர்கள்? தனித்தனியாக, அதுவும் கிராம்ம் கிராம்மாகச் சென்று பிரச்சாரம் செய்து கொண்டே டெல்லி செல்லவேண்டியவர்களாயிற்றே! நீங்கள் மக்களுக்கு சேவை செய்வதற்காக கிளம்பி இருக்கிறீர்கள். ஆகையால் மக்களின் உதவியையே நம்பியிருக்க வேண்டும். காங்கிரஸ் கமிட்டியில் உள்ள பணமோ சத்தியாக்கிரகிகள் தங்கள் வீட்டுப்பணத்தையும் செலவழிக்கக்கூடாது. கிராமத்தாரிடமிருந்து என்ன கிடைக்கிறதோ, அதை வைத்துக் கொண்டுதான் காலம் தள்ள வேண்டும்” என்று அறிவுரை கூறினார்.
‘டல்லிக்குப் போகவேண்டும் என்ற செய்தியை நாமெல்லோரும் கேள்விபட்டோம். இங்கே பூறா விபரமும் தெரிந்து கொள்ளவும் தங்களிடம் ஆசீர்வாதம் பெறவும் தான் வந்தோம்’ என வந்த ஜனங்கள் கூறினர்.
”இன்றைய உணவு நிச்சயமாகி விட்டதா?” - இது காந்திஜியின் கேள்வி.
பதில்: ‘இது வரை ஒன்றும் ஆகவில்லை. ஆனால் எப்படியோ ஆகிவிடும்.”
‘இங்கு உங்கள் எல்லோருக்கும் சாப்பாடு கிடைக்காது’ என காந்திஜி விளம்பினார்.
இதை சொல்லிவிட்டு அவர் குளிக்கச் சென்றுவிட்டார். உணவருந்தும் நேரமும் ஆகிவிட்டது. வந்தவர்களுக்கோ பசி கிள்ளிக் கொண்டிருந்தது. எப்படியும் காந்திஜியிடம் விடைப்பெற்று செல்ல விரும்பினர். அப்போது காந்திஜி குளித்உதவிட்டு உணவுக்கூடத்திற்குச் செல்வதைப் பார்த்தனர். மணி அடித்ததும் எல்லா ஆசிரமவாசிகளும் சாப்பிடுமிடதிற்குச் சென்றனர். அப்பொழுது காந்திஜியின் கட்டளைப்படி ஒருவர் இக்கூட்டத்தினரை அழைப்பதற்காக வந்தார்.
எல்லோரும் சாப்பிடுமிடத்திற்குச் சென்றனர். மிகுந்த பிரியத்துடன் காந்திஜி அவர்களைத் தம் பக்கத்தில் உட்காச் செய்து சைவ உணவை பரிமாறச் செய்தார். நன்றா வெந்ந காய்கறிகள், தக்காளி, கீரைக்கூட்டு, வெல்லம், தவிடுகலந்த கோதுமை மாவால் செய்த சிறு சிறு சப்பாத்திகள் முதலியவை பரிமாறப்பட்டன.
சாப்பிடும்போது காந்திஜி உண்மை சத்தியாகிரிகியின் லக்ஷணத்தைப்பற்றி விவரித்தார். ”நீங்கள் தனித்தனியாக ஒவ்வொரு கிராம்மாகச் சுற்றிக்கொண்டு டெல்லி செல்லுங்கள் உங்களுடைய வாழ்க்கையை பரிசுத்தமாக்கிக் கொள்ளுங்கள். கிராமத்தார் உங்களிடமிருந்து பாடம் கற்கட்டும்.” இது காந்தியின் அறிவுரைகள்.
கூட்டத்தில் பெண்களும் சிலர் இருந்தனர். அவர்களில் திருமதி சாந்திதேவி சர்மாவும் ஒருவர். அவள் ”பெண்கள் தனியாக்க் கிராம்ம் கிராம்மாக நடந்து செல்வது கடினம். உடம்பு அசௌகரியமாயிருக்கும் போது அவசியம் துணைக்கு இருக்கவேண்டும்” என்றாள்.
அதற்குக் காந்தியடிகள் சத்தியாகிரகி கடவுள் மீது நம்பிக்கை வைத்திருக்கவேண்டும். ஆண்டவன் தான் அவர்களுக்கு உதவுவார். கடவுள் எப்போதும் உங்கள் பக்கம் இருப்பார். நீங்கள் ஓர் புனிதமான காரியம் தொடங்கியிருக்கிறீர்கள் என நினைத்து முன்னேறுங்கள். உடம்பையும் பார்த்துக்கொண்டு சிறிது சிறிதாக நடந்து முன்னே செல்லுங்கள்” என அறிவுரை வழங்கினார்.
நாக்பூரில் சிலர் தனி நபர் சத்தியாக்கிரகம் செய்தனர். ஆனால் அரசாங்கம் அவர்களைக் கைது செய்யவில்லை. ”கைது ஆகாத சத்யாகிரகி கிராம்ம் கிராம்மாக சென்று பிரசாரம் செய்து கொண்டே டெல்லியை நோக்கி முன்னேறிகொண்டிருக்க வேண்டும்” - இது காந்திஜியின் கட்டளை.
ஆனால் இந்த நாக்பூர்வாசிகள் டெல்லி செல்வதற்குப் பதிலாக சேவாகிராம்ம் போய்ச் சேர்ந்தனர். காந்திஜியிடமிருந்து ஆசீர்வாதமும் டெல்லி செல்வதற்கு திட்டவட்டமான முழு விபரங்களும் கட்டளையும் பெற அவர்கள் விரும்பினர்.
அச்சமயம் காந்திஜி குளிப்பதற்காக்ச் சென்று கொண்டிருந்தார். குழுக்களாக வந்திருந்த இவர்களை சந்தித்தார். அவர்களிடம் ”தாங்கள் எல்லோரும் இப்பக்கம் எப்படி வந்தீர்கள்? தனித்தனியாக, அதுவும் கிராம்ம் கிராம்மாகச் சென்று பிரச்சாரம் செய்து கொண்டே டெல்லி செல்லவேண்டியவர்களாயிற்றே! நீங்கள் மக்களுக்கு சேவை செய்வதற்காக கிளம்பி இருக்கிறீர்கள். ஆகையால் மக்களின் உதவியையே நம்பியிருக்க வேண்டும். காங்கிரஸ் கமிட்டியில் உள்ள பணமோ சத்தியாக்கிரகிகள் தங்கள் வீட்டுப்பணத்தையும் செலவழிக்கக்கூடாது. கிராமத்தாரிடமிருந்து என்ன கிடைக்கிறதோ, அதை வைத்துக் கொண்டுதான் காலம் தள்ள வேண்டும்” என்று அறிவுரை கூறினார்.
‘டல்லிக்குப் போகவேண்டும் என்ற செய்தியை நாமெல்லோரும் கேள்விபட்டோம். இங்கே பூறா விபரமும் தெரிந்து கொள்ளவும் தங்களிடம் ஆசீர்வாதம் பெறவும் தான் வந்தோம்’ என வந்த ஜனங்கள் கூறினர்.
”இன்றைய உணவு நிச்சயமாகி விட்டதா?” - இது காந்திஜியின் கேள்வி.
பதில்: ‘இது வரை ஒன்றும் ஆகவில்லை. ஆனால் எப்படியோ ஆகிவிடும்.”
‘இங்கு உங்கள் எல்லோருக்கும் சாப்பாடு கிடைக்காது’ என காந்திஜி விளம்பினார்.
இதை சொல்லிவிட்டு அவர் குளிக்கச் சென்றுவிட்டார். உணவருந்தும் நேரமும் ஆகிவிட்டது. வந்தவர்களுக்கோ பசி கிள்ளிக் கொண்டிருந்தது. எப்படியும் காந்திஜியிடம் விடைப்பெற்று செல்ல விரும்பினர். அப்போது காந்திஜி குளித்உதவிட்டு உணவுக்கூடத்திற்குச் செல்வதைப் பார்த்தனர். மணி அடித்ததும் எல்லா ஆசிரமவாசிகளும் சாப்பிடுமிடதிற்குச் சென்றனர். அப்பொழுது காந்திஜியின் கட்டளைப்படி ஒருவர் இக்கூட்டத்தினரை அழைப்பதற்காக வந்தார்.
எல்லோரும் சாப்பிடுமிடத்திற்குச் சென்றனர். மிகுந்த பிரியத்துடன் காந்திஜி அவர்களைத் தம் பக்கத்தில் உட்காச் செய்து சைவ உணவை பரிமாறச் செய்தார். நன்றா வெந்ந காய்கறிகள், தக்காளி, கீரைக்கூட்டு, வெல்லம், தவிடுகலந்த கோதுமை மாவால் செய்த சிறு சிறு சப்பாத்திகள் முதலியவை பரிமாறப்பட்டன.
சாப்பிடும்போது காந்திஜி உண்மை சத்தியாகிரிகியின் லக்ஷணத்தைப்பற்றி விவரித்தார். ”நீங்கள் தனித்தனியாக ஒவ்வொரு கிராம்மாகச் சுற்றிக்கொண்டு டெல்லி செல்லுங்கள் உங்களுடைய வாழ்க்கையை பரிசுத்தமாக்கிக் கொள்ளுங்கள். கிராமத்தார் உங்களிடமிருந்து பாடம் கற்கட்டும்.” இது காந்தியின் அறிவுரைகள்.
கூட்டத்தில் பெண்களும் சிலர் இருந்தனர். அவர்களில் திருமதி சாந்திதேவி சர்மாவும் ஒருவர். அவள் ”பெண்கள் தனியாக்க் கிராம்ம் கிராம்மாக நடந்து செல்வது கடினம். உடம்பு அசௌகரியமாயிருக்கும் போது அவசியம் துணைக்கு இருக்கவேண்டும்” என்றாள்.
அதற்குக் காந்தியடிகள் சத்தியாகிரகி கடவுள் மீது நம்பிக்கை வைத்திருக்கவேண்டும். ஆண்டவன் தான் அவர்களுக்கு உதவுவார். கடவுள் எப்போதும் உங்கள் பக்கம் இருப்பார். நீங்கள் ஓர் புனிதமான காரியம் தொடங்கியிருக்கிறீர்கள் என நினைத்து முன்னேறுங்கள். உடம்பையும் பார்த்துக்கொண்டு சிறிது சிறிதாக நடந்து முன்னே செல்லுங்கள்” என அறிவுரை வழங்கினார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
14. மனிதனின் மதிப்பை அவன் ஏற்படுத்திய நிறுவனத்தினால் கணக்கிடவேண்டும்
-------------
காந்திஜி ஏர்வாடா சிறையில் இருந்தார். கரீம் நகரைச் சேர்ந்த மிஸ் மேரி பார் காந்தியடிகளை சந்திக்க வந்திருந்தார். அவள் கிராமத்திற்குச் செல்ல விரும்பினாள். இது சம்பந்தமாக அவள் சாந்திநிகேதனைப் பற்றிய ஓர் சந்தேகம் எழுந்தது. காந்தியடிகள் அதற்கு பதில் அளித்தார். ”இந்திய உப கண்டத்தில் சாந்திநிகேதனம் ஓர் தனிப்பட்ட இடம். ஒரு வேளை இது இவ்வுலகத்திலேயநே ஓர் தனிப்பட்ட இடமாகவும் இருக்கலாம். ஆம் அங்குள்ள சில விஷயங்கள் எனக்கு பிடித்தமில்லை. ஆனால் கிராமத்திலுள்ள வேலைகளை பார்க்க விரும்புபவர்களுக்குச் சாந்தி நிகேதனில் நடைபெறும் வேலையையும் பார்க்கவேண்டம் என்ற யோசனையை நான் கட்டாயம் சொல்வேன். அங்குள்ளவர்கள் நேர்மையுடன் முயல்கிறார்கள்”
அதன் பின் ஆஸ்ரமத்தின் உள்ளே சென்று பார்க்க்உம் யோசனையை கூறும்போது காந்திஜி சொன்னார். ஆஸ்ரமத்தைப் பார்க்கும்போது என்னைப்பற்றியும் தாங்கள் எடைபோட வேண்டும். என்னிடம் பொய்யான பணிவு கிடையாது. நான் எப்படி இருக்கிறேனோ, அதற்கு நேர்மாறாக என்னைப்பற்றி விவரிக்கும் நண்பர்களும் இருக்கிறார்கள். ஆனால் மனிதனுடைய உயர்வையும் பெருமையையும் அவன் ஏற்படுத்திய நிறுவனத்தினால் கணக்கிட வேண்டும். எபடி கவிதாகூரின் பெருமையைப் பற்றி எண்ணும்போது சாந்திநிகேதனைப்பற்றி நினைக்கிறோமோ அதேபோன்று என்னுடைய மதிப்பைக் கணக்கிடும்போது இந்த ஆஸ்ரமும் மனக்கண் முன் வரவேண்டும்.
நொடிப்பொழுதில் தோன்றி மறையும் எண்ணங்கள் கருத்துக்களாகா, சிந்தித்து தெளிந்து நிலையான வகையில் செயல்படுத்திக் காண்பிக்கக்கூடயவையே கருத்துக்களாகும். அகிம்சையைப்பற்றி எழுவதையெல்லாம் நடைமுறையில் நான் செயலாறிறிக் காண்பிக்கவேண்டும்.
ஈனத்தொழிலை நடத்தும் ஜனங்களைப்பற்றி கூறும்போது காந்திஜி சொன்னார், ஆஸ்ரமத்தின் பலவீனத்திற்கு ஒரு விசித்திரக் காரணம் உண்டு. ஈனத்தொழில் நடத்துபவர் திருடித்தான் ஆகவேண்டும். இப்பொழுத் நாம் இவர்கள் மத்தியல் தான் வாழவேண்டும் என்று முதலில் நிச்சயப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். போலீஸாரிடம் சென்று புகார் கூறவும் கூடாது. பலாத்கார வழியிலும் செல்லக்கூடாது. அவர்களை நாம் அப்படி அதிகமொன்றும் எதிர்ப்பதில்லை என்பற்காகவே அவர்கள் மிகவும் மரியாதைக் குறைவான செயலைச் செய்கிறார்கள். இதைத்தவிர்க்கவும் ஓர் வழி இருக்கிறது. நாம் எந்தப் பொருளும் வைத்துக்ள்ளக்கூடாது; இருக்கும் பொருட்களை யாராவது எடுத்துக்கொண்டு போக விரும்பினால் அவர்களை அவர்கள் இஷ்டப்படியே எடுத்துக்கொண்டு போக விட்டுவிட வேண்டும். அஹிம்சையைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டுமென்றால் இந்தப் பிரச்சனைக்கு உடனே வழி கண்டுபிடிக்கவேண்டும்.’
”எவ்விதக்கஷ்டமும் இல்லையென்றால் இப்புவியிலேயே சத்தியசாம்ராஜ்யம் தோன்றிவிடுமே” என்றாள் மிஸ் பார்.
”இப்படி சொல்வதற்கில்லை. பாலைவனத்தைச் சோலைவனமாக்க முடிகிறதென்றால், ஆசிரம்ம் அவ்வாறு உருவாகும் என்ற நம்பிக்கை வைத்திருக்கவேண்டும்” என்று பதிலளித்தார் காந்திஜி.
-------------
காந்திஜி ஏர்வாடா சிறையில் இருந்தார். கரீம் நகரைச் சேர்ந்த மிஸ் மேரி பார் காந்தியடிகளை சந்திக்க வந்திருந்தார். அவள் கிராமத்திற்குச் செல்ல விரும்பினாள். இது சம்பந்தமாக அவள் சாந்திநிகேதனைப் பற்றிய ஓர் சந்தேகம் எழுந்தது. காந்தியடிகள் அதற்கு பதில் அளித்தார். ”இந்திய உப கண்டத்தில் சாந்திநிகேதனம் ஓர் தனிப்பட்ட இடம். ஒரு வேளை இது இவ்வுலகத்திலேயநே ஓர் தனிப்பட்ட இடமாகவும் இருக்கலாம். ஆம் அங்குள்ள சில விஷயங்கள் எனக்கு பிடித்தமில்லை. ஆனால் கிராமத்திலுள்ள வேலைகளை பார்க்க விரும்புபவர்களுக்குச் சாந்தி நிகேதனில் நடைபெறும் வேலையையும் பார்க்கவேண்டம் என்ற யோசனையை நான் கட்டாயம் சொல்வேன். அங்குள்ளவர்கள் நேர்மையுடன் முயல்கிறார்கள்”
அதன் பின் ஆஸ்ரமத்தின் உள்ளே சென்று பார்க்க்உம் யோசனையை கூறும்போது காந்திஜி சொன்னார். ஆஸ்ரமத்தைப் பார்க்கும்போது என்னைப்பற்றியும் தாங்கள் எடைபோட வேண்டும். என்னிடம் பொய்யான பணிவு கிடையாது. நான் எப்படி இருக்கிறேனோ, அதற்கு நேர்மாறாக என்னைப்பற்றி விவரிக்கும் நண்பர்களும் இருக்கிறார்கள். ஆனால் மனிதனுடைய உயர்வையும் பெருமையையும் அவன் ஏற்படுத்திய நிறுவனத்தினால் கணக்கிட வேண்டும். எபடி கவிதாகூரின் பெருமையைப் பற்றி எண்ணும்போது சாந்திநிகேதனைப்பற்றி நினைக்கிறோமோ அதேபோன்று என்னுடைய மதிப்பைக் கணக்கிடும்போது இந்த ஆஸ்ரமும் மனக்கண் முன் வரவேண்டும்.
நொடிப்பொழுதில் தோன்றி மறையும் எண்ணங்கள் கருத்துக்களாகா, சிந்தித்து தெளிந்து நிலையான வகையில் செயல்படுத்திக் காண்பிக்கக்கூடயவையே கருத்துக்களாகும். அகிம்சையைப்பற்றி எழுவதையெல்லாம் நடைமுறையில் நான் செயலாறிறிக் காண்பிக்கவேண்டும்.
ஈனத்தொழிலை நடத்தும் ஜனங்களைப்பற்றி கூறும்போது காந்திஜி சொன்னார், ஆஸ்ரமத்தின் பலவீனத்திற்கு ஒரு விசித்திரக் காரணம் உண்டு. ஈனத்தொழில் நடத்துபவர் திருடித்தான் ஆகவேண்டும். இப்பொழுத் நாம் இவர்கள் மத்தியல் தான் வாழவேண்டும் என்று முதலில் நிச்சயப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். போலீஸாரிடம் சென்று புகார் கூறவும் கூடாது. பலாத்கார வழியிலும் செல்லக்கூடாது. அவர்களை நாம் அப்படி அதிகமொன்றும் எதிர்ப்பதில்லை என்பற்காகவே அவர்கள் மிகவும் மரியாதைக் குறைவான செயலைச் செய்கிறார்கள். இதைத்தவிர்க்கவும் ஓர் வழி இருக்கிறது. நாம் எந்தப் பொருளும் வைத்துக்ள்ளக்கூடாது; இருக்கும் பொருட்களை யாராவது எடுத்துக்கொண்டு போக விரும்பினால் அவர்களை அவர்கள் இஷ்டப்படியே எடுத்துக்கொண்டு போக விட்டுவிட வேண்டும். அஹிம்சையைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டுமென்றால் இந்தப் பிரச்சனைக்கு உடனே வழி கண்டுபிடிக்கவேண்டும்.’
”எவ்விதக்கஷ்டமும் இல்லையென்றால் இப்புவியிலேயே சத்தியசாம்ராஜ்யம் தோன்றிவிடுமே” என்றாள் மிஸ் பார்.
”இப்படி சொல்வதற்கில்லை. பாலைவனத்தைச் சோலைவனமாக்க முடிகிறதென்றால், ஆசிரம்ம் அவ்வாறு உருவாகும் என்ற நம்பிக்கை வைத்திருக்கவேண்டும்” என்று பதிலளித்தார் காந்திஜி.
____
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
15. இந்தப் பெண் ஆசிரமத்தின் அழகை அதிகப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறாள்
சபர்மதி ஆஸ்ரமத்தில் ஆனந்தி என்னும் ஒருத்தி இருந்தாள். காந்திஜியை சந்திக்க அவர் ஏர்வாடா ஜெயிலுக்கு வந்தாள். பக்கத்தில் உட்காரவைத்து அவர் அவருடைய க்ஷேமலாபத்ததைப்பற்றி விசாரித்துக் கொண்டிருந்தார். சில நாட்களாக அவள் உடம்பு சௌகரியமில்லாமலிருந்தாள். அவள் வலது கை வலிக்கின்றது. நேற்றுப் பூறாவும் அது வலித்துக்கொண்டிருந்து. வலியில் களைத்துப்போய் தூங்கிவிட்டேன். சாயந்திரம் வலி குறைந்துத்ம சாப்பிட்டேன்” எனக்கூறினார்.
‘இன்று வலிக்கிறதா’ என்று காந்திஜி வினவினார்.
‘அவ்வளவு வலிக்கவில்லை’ என அவள் பதில் கூறினாள்.
கேலியாக காந்திஜி ‘அப்பெண்டிக்ஸ்’ ஆகியிருந்தால் அறுவை சிகிச்சை செய்யவேண்டியிருக்கும். ஒன்றும் செய்யாமலே குணமாகிவிட்டால் கவலையில்லை. இல்லையென்றால் வியாதி முற்றிக்கொண்டு போகும்” என்று சொன்னார்.
காந்திஜி உடனே காகாசாஹேப் காலேலேகரைக் கூப்பிட்டு, இவளை இன்றே பாடக் , கோகலே டாக்டர்களிடம் கொண்டு சென்று பரிசோதனை செய்யச் சொல்லுங்கள். ஆபரேஷன் செய்யவேண்டுமென யோசனை கூறினால் செய்துவிடலாம் என்று என் சார்பில் சொல்லிவாருங்கள்” என்றார்.
டாக்டர் பாடக் அந்தப் பெண்ணைப்பார்த்தார். ‘சிறிது வலி இருக்கிறது, மற்றபடி வேறு ஒன்றுமில்லை, என்றார்.
ஆனால் டாக்டர் கோகலே உடனே ஆபரேஷன் செய்ய வேண்டுமென்ற யோசனை கூறியதோடு தமே அதைச்செய்வதற்கும் தயாராகிவிட்டார். அவர் காந்திஜிக்கு ஆபரேஷன் செய்யும்போது ஒரு முறைப் பார்த்திருக்கிறார். ஒரு பைசா கூட கிடைக்காது என்பதையும் நன்றாக அறிவார். டாக்டர் ‘எனக்கு இங்கிருந்து மாற்றுதலாகியிருக்கிறது. நாளை புறப்படவேண்டியவன். ஆனால் இந்தக்காரியத்தை முடித்து விட்டே போகிறேன். சாயந்திரமே ஆபரேஷனும் செய்கிறேன் என்றனர்.
காகாசாஹேப் காந்திஜியிடம் வந்து விஷயத்தைச்சொன்னார் அவர் டாக்டருடைய யோசனையை ஏற்றுக் கொண்டார். ஆனால், இதை யாரேனும் மறுத்தாலோ அல்லது பெண்ணின் அத்தை இதற்கு பயப்பட்டாலோ என்ன செய்வது என்ற பிரச்னை எழுந்தது. அதற்குக் காந்தியடிகள் ” இந்தப் பெண்ணின் தாய்தகப்பன் எல்லாமே நான்தான் என்னுடைய யோசனையின் பேரில் தான் அறுவைச்சிகிச்சை செய்யபட்டது எனக் கூறிவிடவும்” என்று பதிலளித்தார்.
ஆபரேஷன் வெற்றிகரமாக முடிந்தது. பெண் மிக தைரியசாலி. இரவிலும் பக்கத்தில் யாருமில்லை. தாதிப் பெண்ணும் இல்லை. தண்ணீர் வேண்டுமானால் எடுத்துக் கொடுப்பதறக்கும் ஆளில்லை. ஆனால் அதற்காகப் பயப்படுகிறவள் அல்ல அவள். காலையில் காகாசஹேபிடம் அவள் அய்யோ! பாவம் தாதிப்பெண் ஒருத்திதானே, வியாதியஸ்தர்களோ அநேகம் பேர் அவள் எத்தனை பேரைத் தான் சமாளிக்க முடியும்? எனக் கூறினார்.
இதைக்கேட்டு காந்தியடிகள் மிகவும் சந்தோஷமடைந்தார். ‘அப்படியென்றால் இந்தப் பெண் ஆஸ்ரமத்தின் அழகை அழகை அதிகப்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறாள்’ய என்றார்.
சபர்மதி ஆஸ்ரமத்தில் ஆனந்தி என்னும் ஒருத்தி இருந்தாள். காந்திஜியை சந்திக்க அவர் ஏர்வாடா ஜெயிலுக்கு வந்தாள். பக்கத்தில் உட்காரவைத்து அவர் அவருடைய க்ஷேமலாபத்ததைப்பற்றி விசாரித்துக் கொண்டிருந்தார். சில நாட்களாக அவள் உடம்பு சௌகரியமில்லாமலிருந்தாள். அவள் வலது கை வலிக்கின்றது. நேற்றுப் பூறாவும் அது வலித்துக்கொண்டிருந்து. வலியில் களைத்துப்போய் தூங்கிவிட்டேன். சாயந்திரம் வலி குறைந்துத்ம சாப்பிட்டேன்” எனக்கூறினார்.
‘இன்று வலிக்கிறதா’ என்று காந்திஜி வினவினார்.
‘அவ்வளவு வலிக்கவில்லை’ என அவள் பதில் கூறினாள்.
கேலியாக காந்திஜி ‘அப்பெண்டிக்ஸ்’ ஆகியிருந்தால் அறுவை சிகிச்சை செய்யவேண்டியிருக்கும். ஒன்றும் செய்யாமலே குணமாகிவிட்டால் கவலையில்லை. இல்லையென்றால் வியாதி முற்றிக்கொண்டு போகும்” என்று சொன்னார்.
காந்திஜி உடனே காகாசாஹேப் காலேலேகரைக் கூப்பிட்டு, இவளை இன்றே பாடக் , கோகலே டாக்டர்களிடம் கொண்டு சென்று பரிசோதனை செய்யச் சொல்லுங்கள். ஆபரேஷன் செய்யவேண்டுமென யோசனை கூறினால் செய்துவிடலாம் என்று என் சார்பில் சொல்லிவாருங்கள்” என்றார்.
டாக்டர் பாடக் அந்தப் பெண்ணைப்பார்த்தார். ‘சிறிது வலி இருக்கிறது, மற்றபடி வேறு ஒன்றுமில்லை, என்றார்.
ஆனால் டாக்டர் கோகலே உடனே ஆபரேஷன் செய்ய வேண்டுமென்ற யோசனை கூறியதோடு தமே அதைச்செய்வதற்கும் தயாராகிவிட்டார். அவர் காந்திஜிக்கு ஆபரேஷன் செய்யும்போது ஒரு முறைப் பார்த்திருக்கிறார். ஒரு பைசா கூட கிடைக்காது என்பதையும் நன்றாக அறிவார். டாக்டர் ‘எனக்கு இங்கிருந்து மாற்றுதலாகியிருக்கிறது. நாளை புறப்படவேண்டியவன். ஆனால் இந்தக்காரியத்தை முடித்து விட்டே போகிறேன். சாயந்திரமே ஆபரேஷனும் செய்கிறேன் என்றனர்.
காகாசாஹேப் காந்திஜியிடம் வந்து விஷயத்தைச்சொன்னார் அவர் டாக்டருடைய யோசனையை ஏற்றுக் கொண்டார். ஆனால், இதை யாரேனும் மறுத்தாலோ அல்லது பெண்ணின் அத்தை இதற்கு பயப்பட்டாலோ என்ன செய்வது என்ற பிரச்னை எழுந்தது. அதற்குக் காந்தியடிகள் ” இந்தப் பெண்ணின் தாய்தகப்பன் எல்லாமே நான்தான் என்னுடைய யோசனையின் பேரில் தான் அறுவைச்சிகிச்சை செய்யபட்டது எனக் கூறிவிடவும்” என்று பதிலளித்தார்.
ஆபரேஷன் வெற்றிகரமாக முடிந்தது. பெண் மிக தைரியசாலி. இரவிலும் பக்கத்தில் யாருமில்லை. தாதிப் பெண்ணும் இல்லை. தண்ணீர் வேண்டுமானால் எடுத்துக் கொடுப்பதறக்கும் ஆளில்லை. ஆனால் அதற்காகப் பயப்படுகிறவள் அல்ல அவள். காலையில் காகாசஹேபிடம் அவள் அய்யோ! பாவம் தாதிப்பெண் ஒருத்திதானே, வியாதியஸ்தர்களோ அநேகம் பேர் அவள் எத்தனை பேரைத் தான் சமாளிக்க முடியும்? எனக் கூறினார்.
இதைக்கேட்டு காந்தியடிகள் மிகவும் சந்தோஷமடைந்தார். ‘அப்படியென்றால் இந்தப் பெண் ஆஸ்ரமத்தின் அழகை அழகை அதிகப்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறாள்’ய என்றார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
16. உனக்கு சுயராஜ்யம் கிடைத்தபொழுது….
பிரசித்திபெற்ற தண்டியாத்திரை தொடங்கும் சமயம் சபர்மதி ஆசிரமத்தைவிட்டு காந்தியடிகள் வெளியே வந்து ”இனி நான் சுயராஜ்யம் கிடைத்தப்பின்தான் ஆஸ்ரமத்திற்கு திரும்புவேன்” என்றார். ஆனால் 1935 ஆம் வருடத்தில் கான் அப்துல்கான் அபதுல் கபார்கானை சபர்மதி சிறையில் சந்திக்க சென்றபோது காந்தியடிகள் ஹரிஜன் ஆசிரம்த்திலுள்ள ஹரிஜனக் குழந்தைகளை பார்க்கச்சென்றார். வெகுநேரம் வரை அவர்களுடன் கேலியாகப் பேசிக்கொண்டிருந்தார்.
ஆசிரியைகளைப்பற்றி பேசும்போது குறிப்பிட்ட ஓர் ஆசிரியை என்ன கற்றுக்கொடுக்கிறாள் என குழந்தைகளிடம் கேட்டார் காந்திஜி.
‘பஞ்சு அடிக்க’ என பதில் வந்தது.
இதே மாதிரி ஒரு நூற்கவும் மற்றொருவர் பாடவும் சொல்லிக்கொடுக்கிறார்கள் என பதிலளித்தனர். ஆனால் மற்றும் ஒரு ஆசிரியைப் பற்றி காந்திஜி கேட்டபோது ”சிற்றுண்டி செய்ய”ச் சொல்லிக் கொடுக்கிறார்கள் என்று பதில் வந்தது.
இதைக்கேட்ட காந்தியடிகள் ”அப்படியென்றால் எல்லாரைக்காட்டிலும் சிற்றுண்டி செய்யக்கற்றுக்கொடுக்கும் ஆசிரியை உங்களுக்கு மிகவும் இனிமையானவளாயிருப்பாளே” என்று கூறினார். ”நிச்சயமாக” என்று மிகுந்த சந்தோஷத்துடன் குழந்தைகள் சொன்னார்கள்.
”நல்லது உங்களிங் யார் போக்கிரிப் பெண்? சொல்லுவீர்களா? எனக்கேட்டார் காந்திஜி.
உடனே அநேகருடைய பெயர்கள் அவர் முன் வந்தன. ‘உங்களில் பொய் பேசுபவர்களும் இருக்கிறார்களா? என காந்திஜி வினவினார்.
”ஆம், ஆம், வேலை செய்யாமல் தட்டிக்கழிக்கும்போது பொய் பேசுவதுதான்” என்றனர் குழந்தைகள்.
”பெயர் சொல்லுங்கள், பார்க்கலாம்” என்றார் காந்திஜி.
சிரித்துக்கொண்டே ‘நான்தான்’ என்று பதில் கூறினாள் ஒரு பெண்.
‘அப்படியானால் இது கெட்ட விஷயம். அல்லவா? எப்பொழுதுமே பொய் பேசாதவாறு செய்துகொள்ள நீங்கள் முயற்சிக்க வேண்டும்’ என்று காந்திஜி கூறினார்.
‘முயற்சிதானே செய்கிறேனே. ஆனால் நான் அதில் எப்பொழுதுமே தவறி விடுகிறேன். பொய்ப்பேச்சு வாயிலிருந்து வந்துவிடுகிறது. என்னுடைய முயற்சியில் எப்படி வெற்றி பெறுவது என்றே எனக்குத் தெரியவில்லை’ என்றாள் அப்பெண்.
‘நான் சொல்லட்டுமா? நல்லது, நீ தினமும் காலையில் எழுந்தவுடன் ராமனை மனதில் நினைத்துக்கொண்டு ”கடவுளே! நான் பொய் பேசாமலிருப்பதற்கு எனக்கு உதவி செய்” என்று முறையிடு. அதே மாதிரி தினமும் படுக்கைக்குப் போகுமுன், ”கடவுளே! நான் இன்று இத்தனை தடவை உண்மை பேசத்தவறிவிட்டேன். என்னுடைய ஒரே வேண்டுகோள் என்ன வென்றால் நான் உண்மை பேச உதவி புரிவாயாக” என்று பிரார்த்திக்க வேண்டும். இனிமேல் நீங்கள் தான் சொன்னபடி செய்வீர்களா?” எனக்கேட்டார் காந்திஜி.
எல்லாக் குழந்தைகளும் ஏகோபித்த குரலில் ‘செய்வோம் ஐயா’ என்று முழங்கினர்.
‘மிகவும் நல்லது. உங்களுடைய வார்த்தையைக் காப்பாற்றுங்கள். சரி, இப்பொழுத் நம் விளையாட்டு முடிந்துவிட்டது. நான் விடை பெறுகிறேன். என்ன, போகட்டுமா இப்போது! என்றார் காந்திஜி.
வேண்டாம், வேண்டாம்’ என அநேக்க்குழந்தைகள் கூறினர்.
‘ஏன்? இன்னும் என்னிடம் ஏதாவது கேட்கவேண்டுமா? அப்படியென்றால் கேளுங்கள்’ என்று சொன்னார் காந்திஜி.
‘தாங்கள் ஏன் எங்களுடன் தங்குவதில்லை? எனக் குழந்தைகள் கேட்டனர்.
‘ஏனென்றால் நீங்கள் எனக்கு அழைப்பு அனுப்பவில்லையே. புத் பாய்தானே அனுப்பினார்.’ என்றார் காந்திஜி.
‘எங்களிடமிருந்து கூடத் தங்களுக்கு அழைப்புக் கிடைக்கும். ஆனாலும் தாங்கள் எங்களுடன் தங்கமாட்டீர்கள். இப்பொழுது சொல்லுங்கள் இதற்கு என்ன காரணம்?’ எனக் குழந்தைகள் கேட்டனர்.
‘நீங்கள் எல்லோரும் எப்போது விடுதலை பெருவீர்களோ அப்போதுதான் நான் உங்களுடன் தங்குவேன்’ என்று பதலளித்தார் காந்திஜி.
பிரசித்திபெற்ற தண்டியாத்திரை தொடங்கும் சமயம் சபர்மதி ஆசிரமத்தைவிட்டு காந்தியடிகள் வெளியே வந்து ”இனி நான் சுயராஜ்யம் கிடைத்தப்பின்தான் ஆஸ்ரமத்திற்கு திரும்புவேன்” என்றார். ஆனால் 1935 ஆம் வருடத்தில் கான் அப்துல்கான் அபதுல் கபார்கானை சபர்மதி சிறையில் சந்திக்க சென்றபோது காந்தியடிகள் ஹரிஜன் ஆசிரம்த்திலுள்ள ஹரிஜனக் குழந்தைகளை பார்க்கச்சென்றார். வெகுநேரம் வரை அவர்களுடன் கேலியாகப் பேசிக்கொண்டிருந்தார்.
ஆசிரியைகளைப்பற்றி பேசும்போது குறிப்பிட்ட ஓர் ஆசிரியை என்ன கற்றுக்கொடுக்கிறாள் என குழந்தைகளிடம் கேட்டார் காந்திஜி.
‘பஞ்சு அடிக்க’ என பதில் வந்தது.
இதே மாதிரி ஒரு நூற்கவும் மற்றொருவர் பாடவும் சொல்லிக்கொடுக்கிறார்கள் என பதிலளித்தனர். ஆனால் மற்றும் ஒரு ஆசிரியைப் பற்றி காந்திஜி கேட்டபோது ”சிற்றுண்டி செய்ய”ச் சொல்லிக் கொடுக்கிறார்கள் என்று பதில் வந்தது.
இதைக்கேட்ட காந்தியடிகள் ”அப்படியென்றால் எல்லாரைக்காட்டிலும் சிற்றுண்டி செய்யக்கற்றுக்கொடுக்கும் ஆசிரியை உங்களுக்கு மிகவும் இனிமையானவளாயிருப்பாளே” என்று கூறினார். ”நிச்சயமாக” என்று மிகுந்த சந்தோஷத்துடன் குழந்தைகள் சொன்னார்கள்.
”நல்லது உங்களிங் யார் போக்கிரிப் பெண்? சொல்லுவீர்களா? எனக்கேட்டார் காந்திஜி.
உடனே அநேகருடைய பெயர்கள் அவர் முன் வந்தன. ‘உங்களில் பொய் பேசுபவர்களும் இருக்கிறார்களா? என காந்திஜி வினவினார்.
”ஆம், ஆம், வேலை செய்யாமல் தட்டிக்கழிக்கும்போது பொய் பேசுவதுதான்” என்றனர் குழந்தைகள்.
”பெயர் சொல்லுங்கள், பார்க்கலாம்” என்றார் காந்திஜி.
சிரித்துக்கொண்டே ‘நான்தான்’ என்று பதில் கூறினாள் ஒரு பெண்.
‘அப்படியானால் இது கெட்ட விஷயம். அல்லவா? எப்பொழுதுமே பொய் பேசாதவாறு செய்துகொள்ள நீங்கள் முயற்சிக்க வேண்டும்’ என்று காந்திஜி கூறினார்.
‘முயற்சிதானே செய்கிறேனே. ஆனால் நான் அதில் எப்பொழுதுமே தவறி விடுகிறேன். பொய்ப்பேச்சு வாயிலிருந்து வந்துவிடுகிறது. என்னுடைய முயற்சியில் எப்படி வெற்றி பெறுவது என்றே எனக்குத் தெரியவில்லை’ என்றாள் அப்பெண்.
‘நான் சொல்லட்டுமா? நல்லது, நீ தினமும் காலையில் எழுந்தவுடன் ராமனை மனதில் நினைத்துக்கொண்டு ”கடவுளே! நான் பொய் பேசாமலிருப்பதற்கு எனக்கு உதவி செய்” என்று முறையிடு. அதே மாதிரி தினமும் படுக்கைக்குப் போகுமுன், ”கடவுளே! நான் இன்று இத்தனை தடவை உண்மை பேசத்தவறிவிட்டேன். என்னுடைய ஒரே வேண்டுகோள் என்ன வென்றால் நான் உண்மை பேச உதவி புரிவாயாக” என்று பிரார்த்திக்க வேண்டும். இனிமேல் நீங்கள் தான் சொன்னபடி செய்வீர்களா?” எனக்கேட்டார் காந்திஜி.
எல்லாக் குழந்தைகளும் ஏகோபித்த குரலில் ‘செய்வோம் ஐயா’ என்று முழங்கினர்.
‘மிகவும் நல்லது. உங்களுடைய வார்த்தையைக் காப்பாற்றுங்கள். சரி, இப்பொழுத் நம் விளையாட்டு முடிந்துவிட்டது. நான் விடை பெறுகிறேன். என்ன, போகட்டுமா இப்போது! என்றார் காந்திஜி.
வேண்டாம், வேண்டாம்’ என அநேக்க்குழந்தைகள் கூறினர்.
‘ஏன்? இன்னும் என்னிடம் ஏதாவது கேட்கவேண்டுமா? அப்படியென்றால் கேளுங்கள்’ என்று சொன்னார் காந்திஜி.
‘தாங்கள் ஏன் எங்களுடன் தங்குவதில்லை? எனக் குழந்தைகள் கேட்டனர்.
‘ஏனென்றால் நீங்கள் எனக்கு அழைப்பு அனுப்பவில்லையே. புத் பாய்தானே அனுப்பினார்.’ என்றார் காந்திஜி.
‘எங்களிடமிருந்து கூடத் தங்களுக்கு அழைப்புக் கிடைக்கும். ஆனாலும் தாங்கள் எங்களுடன் தங்கமாட்டீர்கள். இப்பொழுது சொல்லுங்கள் இதற்கு என்ன காரணம்?’ எனக் குழந்தைகள் கேட்டனர்.
‘நீங்கள் எல்லோரும் எப்போது விடுதலை பெருவீர்களோ அப்போதுதான் நான் உங்களுடன் தங்குவேன்’ என்று பதலளித்தார் காந்திஜி.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
17. இவ்வளவு செய்து பாருங்கள் வித்தியாசம் தெரியும்
1932 ஆம் வருடத்தில் காந்தியடிகள் ஏர்வாடா சிறையில் இருந்தார். அப்பொழுதும் பல மாதிரியான கடிதங்கள் அவருக்கு வந்து கொண்டிருக்கத் தான் செய்தன. இரவெல்லாம் உட்கார்ந்து அவைகளுக்கு பதில் எழுதச் செய்வார். ஒரு ஓய்வுப் பெற்ற அரசாங்க ஊழியர் ஒருவருடைய கடிதம் வந்தது. அவருக்கு வயதோ 70. இளைப்பால் மிகவும் அவதிப்பட்டுக்கொண்டிருந்தார். அவர் எழுதியிருந்தார் ‘எத்தனையோ ஆராய்ச்சிகளைச் செய்தும் , இயற்கை முறையிலும் தாங்கள் பலப்பல வியாதிகளைக் குணப்படுத்தியிருக்கிறீர்கள். எனக்கு ஒன்றும் சொல்லமாட்டீர்களா?’
மகாதேவதேசாய் ‘இம்மாதிரி எத்தனைக் கடிதங்களுக்குத் தான் பதில் எழுதுவீர்கள் என்று கேட்டார்.
‘சரி, நிறுத்திக்கொள்கிறேன்’ என்றார் காந்திஜி.
இதைச்சொல்லிவிட்டு காந்திஜி கடித்த்தைக் கிழித்துவிட்டார். ஆனால் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த வல்லபாய் படேல், தேசாயைப் பார்த்துச் சொன்னார், ‘அடே! இப்படி எழுதுவது தானே -உபவாசம் இரு, கீரைகளைச் சாப்பிடு, பூசணிக்காய் சாப்பிடு; சோடா சாப்பிடு.’ காந்திஜி கலகலவென்று சிரித்து, ‘மகாதேவ்! இந்தக் காகிதத்தை எடு, அதற்குப் பதில் எழுத வேண்டும்’ என்று கூறினார்.
உண்மையாகவே அக்கடித்த்திற்கு பதில் எழுதச் செய்தார் அடிகள். அதன் சுருக்கம் இது தான்- ‘தாங்கள் டாக்டர் முத்துவுக்கு எழுத வேண்டும். நம்முடைய அனுபவ யோசனை என்னவென்றால் தாங்கள் மும்முறை உபவாணம் இருக்க வேண்டும். பால், ஆரஞ்சுச்சாறு இவைகளுடம் தான் உண்ணாவிரத்த்தை ஒவ்வொரு முறையும் முடித்தல் வேண்டும். இவ்வளவு செய்து பாருங்கள், வித்தியாசம் தெரியத்தான் செய்யும்.
அதன்பின், தாம் தென்னாப்பிரிக்காவிலிருந்த போது பெற்ற அனுபவங்களைப்பற்றியும், அப்போதுதாம் எவ்வாறு பலருடைய நோய்களை இயற்கை முறையில் குணப்படுத்தினார் என்பதைப்பற்றியும் கூறலானார்.
1932 ஆம் வருடத்தில் காந்தியடிகள் ஏர்வாடா சிறையில் இருந்தார். அப்பொழுதும் பல மாதிரியான கடிதங்கள் அவருக்கு வந்து கொண்டிருக்கத் தான் செய்தன. இரவெல்லாம் உட்கார்ந்து அவைகளுக்கு பதில் எழுதச் செய்வார். ஒரு ஓய்வுப் பெற்ற அரசாங்க ஊழியர் ஒருவருடைய கடிதம் வந்தது. அவருக்கு வயதோ 70. இளைப்பால் மிகவும் அவதிப்பட்டுக்கொண்டிருந்தார். அவர் எழுதியிருந்தார் ‘எத்தனையோ ஆராய்ச்சிகளைச் செய்தும் , இயற்கை முறையிலும் தாங்கள் பலப்பல வியாதிகளைக் குணப்படுத்தியிருக்கிறீர்கள். எனக்கு ஒன்றும் சொல்லமாட்டீர்களா?’
மகாதேவதேசாய் ‘இம்மாதிரி எத்தனைக் கடிதங்களுக்குத் தான் பதில் எழுதுவீர்கள் என்று கேட்டார்.
‘சரி, நிறுத்திக்கொள்கிறேன்’ என்றார் காந்திஜி.
இதைச்சொல்லிவிட்டு காந்திஜி கடித்த்தைக் கிழித்துவிட்டார். ஆனால் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த வல்லபாய் படேல், தேசாயைப் பார்த்துச் சொன்னார், ‘அடே! இப்படி எழுதுவது தானே -உபவாசம் இரு, கீரைகளைச் சாப்பிடு, பூசணிக்காய் சாப்பிடு; சோடா சாப்பிடு.’ காந்திஜி கலகலவென்று சிரித்து, ‘மகாதேவ்! இந்தக் காகிதத்தை எடு, அதற்குப் பதில் எழுத வேண்டும்’ என்று கூறினார்.
உண்மையாகவே அக்கடித்த்திற்கு பதில் எழுதச் செய்தார் அடிகள். அதன் சுருக்கம் இது தான்- ‘தாங்கள் டாக்டர் முத்துவுக்கு எழுத வேண்டும். நம்முடைய அனுபவ யோசனை என்னவென்றால் தாங்கள் மும்முறை உபவாணம் இருக்க வேண்டும். பால், ஆரஞ்சுச்சாறு இவைகளுடம் தான் உண்ணாவிரத்த்தை ஒவ்வொரு முறையும் முடித்தல் வேண்டும். இவ்வளவு செய்து பாருங்கள், வித்தியாசம் தெரியத்தான் செய்யும்.
அதன்பின், தாம் தென்னாப்பிரிக்காவிலிருந்த போது பெற்ற அனுபவங்களைப்பற்றியும், அப்போதுதாம் எவ்வாறு பலருடைய நோய்களை இயற்கை முறையில் குணப்படுத்தினார் என்பதைப்பற்றியும் கூறலானார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
17. இவ்வளவு செய்து பாருங்கள் வித்தியாசம் தெரியும்
1932 ஆம் வருடத்தில் காந்தியடிகள் ஏர்வாடா சிறையில் இருந்தார். அப்பொழுதும் பல மாதிரியான கடிதங்கள் அவருக்கு வந்து கொண்டிருக்கத் தான் செய்தன. இரவெல்லாம் உட்கார்ந்து அவைகளுக்கு பதில் எழுதச் செய்வார். ஒரு ஓய்வுப் பெற்ற அரசாங்க ஊழியர் ஒருவருடைய கடிதம் வந்தது. அவருக்கு வயதோ 70. இளைப்பால் மிகவும் அவதிப்பட்டுக்கொண்டிருந்தார். அவர் எழுதியிருந்தார் ‘எத்தனையோ ஆராய்ச்சிகளைச் செய்தும் , இயற்கை முறையிலும் தாங்கள் பலப்பல வியாதிகளைக் குணப்படுத்தியிருக்கிறீர்கள். எனக்கு ஒன்றும் சொல்லமாட்டீர்களா?’
மகாதேவதேசாய் ‘இம்மாதிரி எத்தனைக் கடிதங்களுக்குத் தான் பதில் எழுதுவீர்கள் என்று கேட்டார்.
‘சரி, நிறுத்திக்கொள்கிறேன்’ என்றார் காந்திஜி.
இதைச்சொல்லிவிட்டு காந்திஜி கடித்த்தைக் கிழித்துவிட்டார். ஆனால் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த வல்லபாய் படேல், தேசாயைப் பார்த்துச் சொன்னார், ‘அடே! இப்படி எழுதுவது தானே -உபவாசம் இரு, கீரைகளைச் சாப்பிடு, பூசணிக்காய் சாப்பிடு; சோடா சாப்பிடு.’ காந்திஜி கலகலவென்று சிரித்து, ‘மகாதேவ்! இந்தக் காகிதத்தை எடு, அதற்குப் பதில் எழுத வேண்டும்’ என்று கூறினார்.
உண்மையாகவே அக்கடித்த்திற்கு பதில் எழுதச் செய்தார் அடிகள். அதன் சுருக்கம் இது தான்- ‘தாங்கள் டாக்டர் முத்துவுக்கு எழுத வேண்டும். நம்முடைய அனுபவ யோசனை என்னவென்றால் தாங்கள் மும்முறை உபவாணம் இருக்க வேண்டும். பால், ஆரஞ்சுச்சாறு இவைகளுடம் தான் உண்ணாவிரத்த்தை ஒவ்வொரு முறையும் முடித்தல் வேண்டும். இவ்வளவு செய்து பாருங்கள், வித்தியாசம் தெரியத்தான் செய்யும்.
அதன்பின், தாம் தென்னாப்பிரிக்காவிலிருந்த போது பெற்ற அனுபவங்களைப்பற்றியும், அப்போதுதாம் எவ்வாறு பலருடைய நோய்களை இயற்கை முறையில் குணப்படுத்தினார் என்பதைப்பற்றியும் கூறலானார்.
1932 ஆம் வருடத்தில் காந்தியடிகள் ஏர்வாடா சிறையில் இருந்தார். அப்பொழுதும் பல மாதிரியான கடிதங்கள் அவருக்கு வந்து கொண்டிருக்கத் தான் செய்தன. இரவெல்லாம் உட்கார்ந்து அவைகளுக்கு பதில் எழுதச் செய்வார். ஒரு ஓய்வுப் பெற்ற அரசாங்க ஊழியர் ஒருவருடைய கடிதம் வந்தது. அவருக்கு வயதோ 70. இளைப்பால் மிகவும் அவதிப்பட்டுக்கொண்டிருந்தார். அவர் எழுதியிருந்தார் ‘எத்தனையோ ஆராய்ச்சிகளைச் செய்தும் , இயற்கை முறையிலும் தாங்கள் பலப்பல வியாதிகளைக் குணப்படுத்தியிருக்கிறீர்கள். எனக்கு ஒன்றும் சொல்லமாட்டீர்களா?’
மகாதேவதேசாய் ‘இம்மாதிரி எத்தனைக் கடிதங்களுக்குத் தான் பதில் எழுதுவீர்கள் என்று கேட்டார்.
‘சரி, நிறுத்திக்கொள்கிறேன்’ என்றார் காந்திஜி.
இதைச்சொல்லிவிட்டு காந்திஜி கடித்த்தைக் கிழித்துவிட்டார். ஆனால் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த வல்லபாய் படேல், தேசாயைப் பார்த்துச் சொன்னார், ‘அடே! இப்படி எழுதுவது தானே -உபவாசம் இரு, கீரைகளைச் சாப்பிடு, பூசணிக்காய் சாப்பிடு; சோடா சாப்பிடு.’ காந்திஜி கலகலவென்று சிரித்து, ‘மகாதேவ்! இந்தக் காகிதத்தை எடு, அதற்குப் பதில் எழுத வேண்டும்’ என்று கூறினார்.
உண்மையாகவே அக்கடித்த்திற்கு பதில் எழுதச் செய்தார் அடிகள். அதன் சுருக்கம் இது தான்- ‘தாங்கள் டாக்டர் முத்துவுக்கு எழுத வேண்டும். நம்முடைய அனுபவ யோசனை என்னவென்றால் தாங்கள் மும்முறை உபவாணம் இருக்க வேண்டும். பால், ஆரஞ்சுச்சாறு இவைகளுடம் தான் உண்ணாவிரத்த்தை ஒவ்வொரு முறையும் முடித்தல் வேண்டும். இவ்வளவு செய்து பாருங்கள், வித்தியாசம் தெரியத்தான் செய்யும்.
அதன்பின், தாம் தென்னாப்பிரிக்காவிலிருந்த போது பெற்ற அனுபவங்களைப்பற்றியும், அப்போதுதாம் எவ்வாறு பலருடைய நோய்களை இயற்கை முறையில் குணப்படுத்தினார் என்பதைப்பற்றியும் கூறலானார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
18. பீடி குடிக்காலிருப்பதில்தான் உனக்கு நன்மை இருக்கிறது
சமய, பொருளாதார, உடல்நலக் கண்ணோட்டத்துடன் உணவுவகையில் பல சீர்த்திருத்தங்கள்மு, ஆராய்ச்சிகளும் செய்வதில் காந்திஜீக்கு அலாதப்பிரியம். இந்த ஆராய்ச்சிகளோடு கூட, மருந்துகளின் உதவியில்லாமல் இயற்கை வைத்திய முறையில் வியாதிகளைக் குணமாக்கும் ஆராய்ச்சிகளையும் காந்திஜி நடத்திவந்தார்.. தென் ஆப்பிரிக்காவில் வக்கீல் தொழில் நடத்தும் போத்துதம் கட்சிக்காரம் அனைவருடனும் குடும்ப உறுப்பினர் போன்றே பழகி வந்தார். எல்லா சுகதுக்கங்களிலும் அவர்கள் காந்திஜியை ஒரு தலைவராக மதித்தனர். அடிகள் மேற்கொண்டுவரும் மருத்துவ ஆராய்ச்சியைப் பற்றியறிந்தவர்கள் இவரிடம் மருத்துவ ஆலோசனை கேட்டனர். அவ்வப்போது சிலர் டால்ஸ்தாய் பண்ணையிலும் அவரைப் பார்த்து யோசனைக் கேட்க வருவர். வட இந்தியாவிலிருந்து தடாவன் என்ற பெயருள்ள ஓர் கிழவர் ஒப்பந்தக் கூலியாகத் தென்னாப்பிரிக்கா வந்திருந்தார். 70க்கு மேல் வயதிருக்கும். வருடக்கணக்காக அவருக்கு இளைப்பும் இருமலும் இருந்தன. பல மருத்துவர்களைப் பார்த்திருப்பார். ஆனாலும் வியாதி குறையவில்லை. காந்திஜி அவரிடம் தாங்கள் என்னுடைய எல்லா நிபந்தனைகளுக்கும் உட்பட்டு நடப்பதாயருந்தால் நான் என்னுடைய வைத்தியத்தை சொல்லுகிறேன்’ எனக்கூறினார்.
அந்தக் கிழவர் காந்திஜியின் எல்லா நிபந்தனைகளையும் ஏற்றார். அவருக்கு புகையிலை போட்டு நன்றாகப் பழக்கமாயிருந்தது. அதையும் அவர் விட்டுவிட ஒத்துகொண்டார்.
இப்பொழுது காந்திஜி சிகிச்சைசெய்ய முற்பட்டார். உபவாசம், இடுப்பு ஸ்நானம், வெயிலில் உட்காருதல் முதலியவை நடைப்பெற்றன். அவருக்குத் தட்டில் சிறிது சாதம், கொஞ்சம் ஆலிவ் எண்ணெய், தேன், சிற்சில சமயங்களில் கஞ்சி, ருசியான
ஆரஞ்சுப் பழமோ அல்லது திராஷையோ, கோதுமைக் காப்பி இவை கொடுக்கப்பட்டது. உப்பும் மசாலாவும் அறவே ஒதுக்கப்பட்டன.
காந்திஜி தூங்கும் அறையில் ஒருபுறத்தில் லூடாவனுக்கும்படுக்கை விரிக்கப்பட்டது. மருத்தவம் ஒருவாரம் நடைபெற்றது. அவருடைய உடம்பு சிறிது தேறியது. இளைப்பு சிறிது குறைந்தது; இருமலும் சிறிது கட்டுப்பட்டது. ஆனால் இரவில் மட்டும் இவ்விரு நோய்கள் அவரை மிகவும் பாதித்தன. ஒருவேளை தனக்குத் தெரியாமல் மறைத்து வைத்துக்கொண்டு அவர் சுருட்டு குடிக்கிறாரோ என்ற சந்தேகம் காந்திஜிக்கு எழுந்தது. இதைப்பற்றி அவரிடம் கேட்டபோது ‘இல்லை’ எனக்கூறிவிட்டார்.
ஓரிரு நாட்கள் கழிந்தன. ஆனால் எந்தவிதமான முன்னேற்றமும் இல்லை. இரகசியமாகவே இவருடைய நடவடிக்கைகளை கண்காணிக்க வேண்டுமென காந்திஜி திட்டமிட்டார். அவரிடம் டார்ச்லைட் இருந்தது. ஓரிரவு பூறாவும் அயராது விழித்துக்கொண்டிருந்தார். திண்ணையில் படுக்கையை விரித்துக் கொண்டார் காந்திஜி. உள்ளே தான் லுடாவனுடைய படுக்கை.
நள்ளிரவில் லூடாவனுக்கு இருமல் வந்தது. தீக்குச்சியால் பற்றவைத்து பீடி குடிக்க ஆரம்பித்தார. காந்திஜிதான் இதையெல்லாம் கவனித்து கொண்டிருக்கிறாரே.மெதுவாக உள்ளே சென்று டார்ச் லைட்டின் பொத்தானை அழுத்தினார். லுடாவன் திடீரென பயந்துவிட்டார். பீடியை அமர்த்தி விட்டு காந்திஜியின் காலை பிடித்துக்கொண்டு ‘நான் மிகப்பெரிய தவறு செய்துவிட்டேன்’ என்றார். ‘நான் இனி எப்போதும் பீடி குடிக்க மாட்டேன்; தாங்களை நான் ஏமாற்றிவிட்டேன். என்னை மன்னியுங்கள்’ எனவும் கூறினார்.
இப்படி சொல்லும்போதே அவருக்கு அழுகையும் வந்துவிட்டது. காந்திஜி அவருக்கு ஆறுதல் அளித்தார், பீடி குடிக்காமலிருந்தால் தான் தாங்கள் உடம்பு தேறும். என்னுடைய கணக்குப்பிரகாரம் தங்களுக்கு எப்போதோ இந்த நோய் குணமாயிருக்க வேண்டும். எப்பொழுது குணமாகவில்லையோ அப்போதே எனக்கு சந்தேகம் ஏற்பட்டுவிட்டது.” என்றார்.
அதன்பிறகு பீடி குடிப்பதையும் லுடாவன் நிறுத்தினார். அத்துடன் அவருடைய நோயும் குணமாகத்தொடங்கியது. ஒரு மாத்திற்குள்ளாகவே அவருடைய இரு வியாதிகளும் குணமாயின. ஆரோக்கியமானவுடன் அவர் காந்திஜியிடமிருந்து விடை பெற்றார்.
சமய, பொருளாதார, உடல்நலக் கண்ணோட்டத்துடன் உணவுவகையில் பல சீர்த்திருத்தங்கள்மு, ஆராய்ச்சிகளும் செய்வதில் காந்திஜீக்கு அலாதப்பிரியம். இந்த ஆராய்ச்சிகளோடு கூட, மருந்துகளின் உதவியில்லாமல் இயற்கை வைத்திய முறையில் வியாதிகளைக் குணமாக்கும் ஆராய்ச்சிகளையும் காந்திஜி நடத்திவந்தார்.. தென் ஆப்பிரிக்காவில் வக்கீல் தொழில் நடத்தும் போத்துதம் கட்சிக்காரம் அனைவருடனும் குடும்ப உறுப்பினர் போன்றே பழகி வந்தார். எல்லா சுகதுக்கங்களிலும் அவர்கள் காந்திஜியை ஒரு தலைவராக மதித்தனர். அடிகள் மேற்கொண்டுவரும் மருத்துவ ஆராய்ச்சியைப் பற்றியறிந்தவர்கள் இவரிடம் மருத்துவ ஆலோசனை கேட்டனர். அவ்வப்போது சிலர் டால்ஸ்தாய் பண்ணையிலும் அவரைப் பார்த்து யோசனைக் கேட்க வருவர். வட இந்தியாவிலிருந்து தடாவன் என்ற பெயருள்ள ஓர் கிழவர் ஒப்பந்தக் கூலியாகத் தென்னாப்பிரிக்கா வந்திருந்தார். 70க்கு மேல் வயதிருக்கும். வருடக்கணக்காக அவருக்கு இளைப்பும் இருமலும் இருந்தன. பல மருத்துவர்களைப் பார்த்திருப்பார். ஆனாலும் வியாதி குறையவில்லை. காந்திஜி அவரிடம் தாங்கள் என்னுடைய எல்லா நிபந்தனைகளுக்கும் உட்பட்டு நடப்பதாயருந்தால் நான் என்னுடைய வைத்தியத்தை சொல்லுகிறேன்’ எனக்கூறினார்.
அந்தக் கிழவர் காந்திஜியின் எல்லா நிபந்தனைகளையும் ஏற்றார். அவருக்கு புகையிலை போட்டு நன்றாகப் பழக்கமாயிருந்தது. அதையும் அவர் விட்டுவிட ஒத்துகொண்டார்.
இப்பொழுது காந்திஜி சிகிச்சைசெய்ய முற்பட்டார். உபவாசம், இடுப்பு ஸ்நானம், வெயிலில் உட்காருதல் முதலியவை நடைப்பெற்றன். அவருக்குத் தட்டில் சிறிது சாதம், கொஞ்சம் ஆலிவ் எண்ணெய், தேன், சிற்சில சமயங்களில் கஞ்சி, ருசியான
ஆரஞ்சுப் பழமோ அல்லது திராஷையோ, கோதுமைக் காப்பி இவை கொடுக்கப்பட்டது. உப்பும் மசாலாவும் அறவே ஒதுக்கப்பட்டன.
காந்திஜி தூங்கும் அறையில் ஒருபுறத்தில் லூடாவனுக்கும்படுக்கை விரிக்கப்பட்டது. மருத்தவம் ஒருவாரம் நடைபெற்றது. அவருடைய உடம்பு சிறிது தேறியது. இளைப்பு சிறிது குறைந்தது; இருமலும் சிறிது கட்டுப்பட்டது. ஆனால் இரவில் மட்டும் இவ்விரு நோய்கள் அவரை மிகவும் பாதித்தன. ஒருவேளை தனக்குத் தெரியாமல் மறைத்து வைத்துக்கொண்டு அவர் சுருட்டு குடிக்கிறாரோ என்ற சந்தேகம் காந்திஜிக்கு எழுந்தது. இதைப்பற்றி அவரிடம் கேட்டபோது ‘இல்லை’ எனக்கூறிவிட்டார்.
ஓரிரு நாட்கள் கழிந்தன. ஆனால் எந்தவிதமான முன்னேற்றமும் இல்லை. இரகசியமாகவே இவருடைய நடவடிக்கைகளை கண்காணிக்க வேண்டுமென காந்திஜி திட்டமிட்டார். அவரிடம் டார்ச்லைட் இருந்தது. ஓரிரவு பூறாவும் அயராது விழித்துக்கொண்டிருந்தார். திண்ணையில் படுக்கையை விரித்துக் கொண்டார் காந்திஜி. உள்ளே தான் லுடாவனுடைய படுக்கை.
நள்ளிரவில் லூடாவனுக்கு இருமல் வந்தது. தீக்குச்சியால் பற்றவைத்து பீடி குடிக்க ஆரம்பித்தார. காந்திஜிதான் இதையெல்லாம் கவனித்து கொண்டிருக்கிறாரே.மெதுவாக உள்ளே சென்று டார்ச் லைட்டின் பொத்தானை அழுத்தினார். லுடாவன் திடீரென பயந்துவிட்டார். பீடியை அமர்த்தி விட்டு காந்திஜியின் காலை பிடித்துக்கொண்டு ‘நான் மிகப்பெரிய தவறு செய்துவிட்டேன்’ என்றார். ‘நான் இனி எப்போதும் பீடி குடிக்க மாட்டேன்; தாங்களை நான் ஏமாற்றிவிட்டேன். என்னை மன்னியுங்கள்’ எனவும் கூறினார்.
இப்படி சொல்லும்போதே அவருக்கு அழுகையும் வந்துவிட்டது. காந்திஜி அவருக்கு ஆறுதல் அளித்தார், பீடி குடிக்காமலிருந்தால் தான் தாங்கள் உடம்பு தேறும். என்னுடைய கணக்குப்பிரகாரம் தங்களுக்கு எப்போதோ இந்த நோய் குணமாயிருக்க வேண்டும். எப்பொழுது குணமாகவில்லையோ அப்போதே எனக்கு சந்தேகம் ஏற்பட்டுவிட்டது.” என்றார்.
அதன்பிறகு பீடி குடிப்பதையும் லுடாவன் நிறுத்தினார். அத்துடன் அவருடைய நோயும் குணமாகத்தொடங்கியது. ஒரு மாத்திற்குள்ளாகவே அவருடைய இரு வியாதிகளும் குணமாயின. ஆரோக்கியமானவுடன் அவர் காந்திஜியிடமிருந்து விடை பெற்றார்.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
19. நான் பூமாதேவியின் புதல்வன்.
1927ம் வருடம் சேட் ஜம்னாலால் பஜாஜ் சபர்மதி ஆசிரமத்திற்கு வந்தார். காந்திஜிக்குத் தேவையான அமைதியும் ஓய்வும் கிடைக்கவில்லை என்பதை அறிந்தார். எனவே அடிகள் அலுவல்களை அமைதியுடன் கவனிக்கவும், நேரந்தவறி வரும் பார்வையாளர்களுடைய தொல்லையிலிருந்து தப்பியிருக்கவும் வேண்டி, ஆசிரமத் திறந்தவெளியில் சிறிய ஒற்றைமாடி வீடொன்றைக்கட்டும் தனது விருப்பத்தை காந்திஜியிடம் தெரிவித்தார் ஜம்னாலால் அவர்கள். காந்திஜியும் இதற்கு தன் சம்மதத்தை அளித்தார். மக்களும் இந்த யோசனையை மிகவும் வரவேற்றனர். ஆனால் மறுநாளே மாலை பிரார்த்தனைக்குப்பின் காந்திஜி, ‘நான் இதைப்பற்றி எண்ணிபாராது என்னுடைய சம்மத்த்தைக்கொடுத்து விட்டேன். அப்போதிருந்து மன அமைதி இழந்திருக்கிறேன்’ என்று சொன்னார். ‘இந்தப் பூமியிலே நானும் ஒரு ஜீவன் தானே பூமாதேவியின் புதல்வன் நான். அது மட்டுமலாமல் ஒரு குடியானவனோ நெசவாளியோ அல்லது மக்களுக்குச் சேவை செய்யும் தொண்டனோ மாடி வீட்டில் போய் வசிப்பதும் இவ்வாறு பூமாதேவியிடம் தனக்குள்ள உறவை முறித்துக் கொள்வதும் அழகல்ல. ஆகவே என்னுடைய முந்திய எண்ணத்தை மாற்றிக்கொள்கிறேன். ஆசிரமத்தில் நான் இதுவரை வசித்து வரும் சிறு அறையிலேயே தங்கி சந்தோஷமாக இருந்து வருவேன் என்றார் காந்திஜி.
1927ம் வருடம் சேட் ஜம்னாலால் பஜாஜ் சபர்மதி ஆசிரமத்திற்கு வந்தார். காந்திஜிக்குத் தேவையான அமைதியும் ஓய்வும் கிடைக்கவில்லை என்பதை அறிந்தார். எனவே அடிகள் அலுவல்களை அமைதியுடன் கவனிக்கவும், நேரந்தவறி வரும் பார்வையாளர்களுடைய தொல்லையிலிருந்து தப்பியிருக்கவும் வேண்டி, ஆசிரமத் திறந்தவெளியில் சிறிய ஒற்றைமாடி வீடொன்றைக்கட்டும் தனது விருப்பத்தை காந்திஜியிடம் தெரிவித்தார் ஜம்னாலால் அவர்கள். காந்திஜியும் இதற்கு தன் சம்மதத்தை அளித்தார். மக்களும் இந்த யோசனையை மிகவும் வரவேற்றனர். ஆனால் மறுநாளே மாலை பிரார்த்தனைக்குப்பின் காந்திஜி, ‘நான் இதைப்பற்றி எண்ணிபாராது என்னுடைய சம்மத்த்தைக்கொடுத்து விட்டேன். அப்போதிருந்து மன அமைதி இழந்திருக்கிறேன்’ என்று சொன்னார். ‘இந்தப் பூமியிலே நானும் ஒரு ஜீவன் தானே பூமாதேவியின் புதல்வன் நான். அது மட்டுமலாமல் ஒரு குடியானவனோ நெசவாளியோ அல்லது மக்களுக்குச் சேவை செய்யும் தொண்டனோ மாடி வீட்டில் போய் வசிப்பதும் இவ்வாறு பூமாதேவியிடம் தனக்குள்ள உறவை முறித்துக் கொள்வதும் அழகல்ல. ஆகவே என்னுடைய முந்திய எண்ணத்தை மாற்றிக்கொள்கிறேன். ஆசிரமத்தில் நான் இதுவரை வசித்து வரும் சிறு அறையிலேயே தங்கி சந்தோஷமாக இருந்து வருவேன் என்றார் காந்திஜி.
Re: காந்திஜி வாழ்வில் சுவையான நிகழ்ச்சிகள்
20. யாரிடம் நான் கலந்தாலோசிப்பேன்?
1920 ஆம் வருடம் ஜூலை 31ந்தேதி, அந்த பயங்கர இரவு இன்னும் கழியவில்லை, அதற்குள் சுயராஜ்ய மந்திரத்தைக் கண்டுபிடித்தவரான லோகமான்ய பால கங்காதர திலகர் இறையடி சேர்ந்தார். டெலிபோனில் இந்தச் சோகச் செய்தியைக் கேட்டதும் மிக்க வருத்தமடைந்தார் இரவு முழுவதும் படுக்கையிலேயே உட்கார்ந்திருந்தார். விளக்கும் அப்படியே எரிந்து கொண்டிருந்தது. அந்த விளக்கைப் பார்த்தப்படியே யோசனையில் மூழ்கியிருந்தார் காந்தியடிகள். இரவு வெகு நேரம் கழித்து மகாதேவ தேசாய் கண் திறந்து பார்த்த பொழுது காந்திஜி படுக்கையில் வழித்துக்கொண்டிருப்பதைக் கண்டார். மகாதேவதேசாய் மெதுவாக காந்திஜியிடம் சென்றார். அவரைப்பார்த்ததும், ‘இனி நான் சிக்கலில் மாட்டிக்கொண்டால் யாரிடம் கலந்தாலோசிப்பேன்? மஹாராஷ்ட்ரம் முழுவதின் உதவி தேவைப்பட்டால் யாரை நாடுவேன்? என்று காந்திஜி நாத்தழுதழுக்கக் கூறினார்.
ஒரு வினாடி கழித்து மறுபடியும் காந்திஜி, ”இன்றைவரை சுயராஜ்யம் என்ற பெயரை முடிந்தவரை மறுத்துவந்தேன். இன்றுமுதல் லோகமான்யருடைய சுயராஜ்ய மந்திரத்தைத் தொடர்ந்து ஓத வேண்டும். இம்மாவீரரின் கரங்களிளலிருந்த சுதந்திரக்கொடி ஒருகண நேரமும் கீழே சாயக்கூடாது” என்று முழங்கினார்.
மறுநாள் அவர் லோகமான்ய திலகரின் இறுதி யாத்திரையில் கலந்துகொண்டார். தம் தோள்களில் சுமந்தார். இப்பேர்பட்ட சந்தர்ப்பங்களில் எவ்வளவு அமைதியும் கம்பீரமும் உள்ள சூழல் உருவாகவேண்டுமோ, அது உருவாகாததைக் கண்டு அடிகளுடைய மனம் புண்பட்டது; அவர் மிகவும் வருத்தமடைந்தார்.
பின்னால் இதே விஷயத்தை அவர் ஓர் புதிய கோணத்தில் எண்ணிப்பார்த்தார். ஆமதாபாத் திரும்பியபின் பிரார்த்தனைக் கூட்டத்தில் இதைப்பற்றி குறிப்பிடுகையில், ”அன்று இரங்கற் கூட்டத்தில் கூடியிருந்தவர்கள் துக்கம் கொண்டாட வரவில்லை. தம் தேசத்தலைவருக்கு மரியாதை செலுத்தத்தானே அவர்கள் வந்திருந்தார்கள். அவர்களிடமிருந்து நாம் ஏன் துக்கத்தை எதிர்பார்க்கவேண்டும்?” என்று அவரே விளக்கினார்.
1920 ஆம் வருடம் ஜூலை 31ந்தேதி, அந்த பயங்கர இரவு இன்னும் கழியவில்லை, அதற்குள் சுயராஜ்ய மந்திரத்தைக் கண்டுபிடித்தவரான லோகமான்ய பால கங்காதர திலகர் இறையடி சேர்ந்தார். டெலிபோனில் இந்தச் சோகச் செய்தியைக் கேட்டதும் மிக்க வருத்தமடைந்தார் இரவு முழுவதும் படுக்கையிலேயே உட்கார்ந்திருந்தார். விளக்கும் அப்படியே எரிந்து கொண்டிருந்தது. அந்த விளக்கைப் பார்த்தப்படியே யோசனையில் மூழ்கியிருந்தார் காந்தியடிகள். இரவு வெகு நேரம் கழித்து மகாதேவ தேசாய் கண் திறந்து பார்த்த பொழுது காந்திஜி படுக்கையில் வழித்துக்கொண்டிருப்பதைக் கண்டார். மகாதேவதேசாய் மெதுவாக காந்திஜியிடம் சென்றார். அவரைப்பார்த்ததும், ‘இனி நான் சிக்கலில் மாட்டிக்கொண்டால் யாரிடம் கலந்தாலோசிப்பேன்? மஹாராஷ்ட்ரம் முழுவதின் உதவி தேவைப்பட்டால் யாரை நாடுவேன்? என்று காந்திஜி நாத்தழுதழுக்கக் கூறினார்.
ஒரு வினாடி கழித்து மறுபடியும் காந்திஜி, ”இன்றைவரை சுயராஜ்யம் என்ற பெயரை முடிந்தவரை மறுத்துவந்தேன். இன்றுமுதல் லோகமான்யருடைய சுயராஜ்ய மந்திரத்தைத் தொடர்ந்து ஓத வேண்டும். இம்மாவீரரின் கரங்களிளலிருந்த சுதந்திரக்கொடி ஒருகண நேரமும் கீழே சாயக்கூடாது” என்று முழங்கினார்.
மறுநாள் அவர் லோகமான்ய திலகரின் இறுதி யாத்திரையில் கலந்துகொண்டார். தம் தோள்களில் சுமந்தார். இப்பேர்பட்ட சந்தர்ப்பங்களில் எவ்வளவு அமைதியும் கம்பீரமும் உள்ள சூழல் உருவாகவேண்டுமோ, அது உருவாகாததைக் கண்டு அடிகளுடைய மனம் புண்பட்டது; அவர் மிகவும் வருத்தமடைந்தார்.
பின்னால் இதே விஷயத்தை அவர் ஓர் புதிய கோணத்தில் எண்ணிப்பார்த்தார். ஆமதாபாத் திரும்பியபின் பிரார்த்தனைக் கூட்டத்தில் இதைப்பற்றி குறிப்பிடுகையில், ”அன்று இரங்கற் கூட்டத்தில் கூடியிருந்தவர்கள் துக்கம் கொண்டாட வரவில்லை. தம் தேசத்தலைவருக்கு மரியாதை செலுத்தத்தானே அவர்கள் வந்திருந்தார்கள். அவர்களிடமிருந்து நாம் ஏன் துக்கத்தை எதிர்பார்க்கவேண்டும்?” என்று அவரே விளக்கினார்.
Page 1 of 2 • 1, 2
Similar topics
» சீன தொலைக்காட்சிகளில் பொழுதுபோக்கு நிகழ்ச்சிகள் குறைப்பு
» செல்வாக்கை இழக்கும் கலை நிகழ்ச்சிகள்...
» தொலைக்காட்சிகளின் புலனாய்வு நிகழ்ச்சிகள் ந்டப்பது என்ன?
» நெல்லை நிகழ்ச்சிகள்: கவிஞர் லதாராணி பங்கேற்பு
» லிஸ்பனில் காந்திஜி சிலை…
» செல்வாக்கை இழக்கும் கலை நிகழ்ச்சிகள்...
» தொலைக்காட்சிகளின் புலனாய்வு நிகழ்ச்சிகள் ந்டப்பது என்ன?
» நெல்லை நிகழ்ச்சிகள்: கவிஞர் லதாராணி பங்கேற்பு
» லிஸ்பனில் காந்திஜி சிலை…
Page 1 of 2
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum
|
|