இந்தக் காலத்துக் குழந்தை

.
‘’பிரதீஷா, வாரமெல்லாம் ஆபிஸூக்கு அலைந்து
மனசு வெறுத்துப் போச்சுடி. எங்காவது வெளியில்
ஜாலியா போயிடு வரலாமா?’’ கேட்ட என் வாயை
அவசரமாகப் பொத்தினாள் தோழி பிரதீஷா.
-
‘’ஏய்! சத்தம் போட்டுப் பேசாதே. வினோத்தோட காதில்
விழுந்துச்சுன்னா அவ்வளவுதான். நம்மளோடு அவனும்
வரேன்னு அடம் பிடிப்பான்.
-
கூட்டிப் போனால் போயிற்று. அதுக்காக இப்படி ஏன்
பயந்து சாகறே?
-
அவனை வெளியில் கூட்டிப் போனால் கடையில்
எந்தப் பொருளைப் பார்த்தாலும் வாங்கிக் கொடுக்கச்
சொல்லி ரகளை பண்ணுவான். அந்த வம்பே வேண்டாம்டி.
-
பிரதீஷாவின் மகன் வினோத்துக்கு நான்கு வயதுதான்
ஆகிறது. படு சுட்டி. வயதுக்கு மீறிய அறிவு. எந்த
விஷயத்திலும் அவனை ஏமாற்றிவிட்டுச் செய்வது
சற்று கடினமான விஷயம்தான்.
-
‘’கதை சொன்னால் தூங்கி விடுவான். நீ ஒரு மணி நேரம்
கழிச்சு வா,. நாம கிளம்பிடலாம்’’
-
பிரதீஷா சொன்னது போலவே ஒரு மணிநேரம் கழித்துச்
சென்றேன்.
-
வீட்டுக்கு முன்னால் வினோத் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான்
‘’வினோத்! என்ன தனியா விளையாடிட்டு இருக்கே? எங்கே உன்
அம்மா?
-
என்னப் படுக்க வச்சு கதை சொல்லிட்டு இருந்தா….எனக்கு
தூக்கம் வரலை. ஆனா, டயர்டுல அம்மா தூங்கிட்டா..!
-
——————————————–
>போளூர் சி.ரகுபதி
நன்றி: குமுதம்

^_ ^_ ^_ :/