சிந்தனைக்கு சில!

Nisha wrote:

பானுஷபானா wrote:

எத்தனை இலகுவாக் நம்பிக்கை தருவார்களோ அத்தனை இலகுவாய் வலிகளையும் தந்து விட்டு அமைதியாய் விலகி விடுவார்கள். அவர்கள் சொன்னதெல்லாம் உண்மையென நம்பிய நாம் தான் இறுதியில் வலி சுமப்போம்.

என்னைகேட்டால் யாரையும் நம்பக்கூடாது, யாரிடமும் அன்பை பெறவும் கொடுக்கவும் கூடாது,  தாமரை இலையும் தண்ணீரும் போல் ஒட்டாமல் வாழ்ந்து விட்டால் எந்த பிரச்சனையும் வராது.

இந்த உலகமும் மாயை, மாயையான் உலகத்தில் கிடைக்கும் எல்லாமே பொய்மையும், வேஷமுமாயே இருக்கின்றது. உண்மை அன்புக்கு இவ்வுலகில் இடமே இல்லை.

பானுஷபானா wrote:யாராரோ நண்பன் என்று ஏமாந்த நெஞ்சம் உண்டு
யாராரோ நண்பன் என்று ஏமாந்த நெஞ்சம் உண்டு
பூவென்று முல்லைக் கன்டு புரியாமல் நின்றேன் இன்று
பால் போலக் கல்லும் உண்டு நிறத்தாலே ரெண்டும் ஒன்று
பால் போலக் கள்ளும் உண்டு நிறத்தாலே ரெண்டும் ஒன்று
நான் என்ன கள்ளா பாலா நீ சொல்லு நந்தலாலா


உங்க பதிவைப் படித்ததும் இந்தப் பாடல் வரிகள் தான் நினைவு வந்தது

நம்மை நேசித்ததாய் நாம் நம்பியவர் நம்மை அசட்டை செய்யும் போது கிடைக்கும் நமக்கான இழப்புக்களை, வலிகளை விட நம் அன்பை அவர்கள் இழந்தபின் நாம் இந்தனை பொக்கிஷத்தையா இழந்தோம் எனும் உணர்வை தரும் படி நம் வாழ்க்கையை மாற்றி உயர்த்துவதே சிறந்தது. wrote:

சமீபத்தில் மீண்டும் சின்னதாய் தடுமாற்றம் வந்ததென்னமோ நிஜம் தான்! wrote:

Nisha wrote:எங்கிருந்து, எதனால், எவரால், நமக்கு சோர்வுகளும், கவலைகளும், வலிகளும் கிடைக்கின்றதோ அவ்விடத்தை விட்டு அச்சூழலிலிருந்து வில்கி அமைதியாய் இனி நாம் செய்யகூடியதென்ன என ஆராய்ந்தறிந்து...

நீயா.. நானா என  போட்டியிடாமல் நம்மை நாம் தாழ்த்தி ஈகோ வை கொழுத்தி  பிரச்சனையின் வேரை தேடி அதை களைய முனையலாம்.  அது இயலாத பட்சத்தில் சம்பந்தப்ட்டவர்  ஒத்துழைக்காது நம் அன்பை அசட்டை செய்தால்  முழுமையால் அச்சூழலிலிருந்து விலகி நம் மனதுக்கு மகிழ்ச்சியும் நிம்மதியும் தரும் வேறு காரியங்களில் சிந்தனையை செலுத்துவோம்.

வீணான மன அழுத்தங்களுக்கு  நம்மை ஆழாக்காதிருப்போம்.

பானுஷபானா wrote:

Nisha wrote:

பானுஷபானா wrote:

எத்தனை இலகுவாக் நம்பிக்கை தருவார்களோ அத்தனை இலகுவாய் வலிகளையும் தந்து விட்டு அமைதியாய் விலகி விடுவார்கள். அவர்கள் சொன்னதெல்லாம் உண்மையென நம்பிய நாம் தான் இறுதியில் வலி சுமப்போம்.

என்னைகேட்டால் யாரையும் நம்பக்கூடாது, யாரிடமும் அன்பை பெறவும் கொடுக்கவும் கூடாது,  தாமரை இலையும் தண்ணீரும் போல் ஒட்டாமல் வாழ்ந்து விட்டால் எந்த பிரச்சனையும் வராது.

இந்த உலகமும் மாயை, மாயையான் உலகத்தில் கிடைக்கும் எல்லாமே பொய்மையும், வேஷமுமாயே இருக்கின்றது. உண்மை அன்புக்கு இவ்வுலகில் இடமே இல்லை.

நண்பன் wrote:

Nisha wrote:

பானுஷபானா wrote:

எத்தனை இலகுவாக் நம்பிக்கை தருவார்களோ அத்தனை இலகுவாய் வலிகளையும் தந்து விட்டு அமைதியாய் விலகி விடுவார்கள். அவர்கள் சொன்னதெல்லாம் உண்மையென நம்பிய நாம் தான் இறுதியில் வலி சுமப்போம்.

என்னைகேட்டால் யாரையும் நம்பக்கூடாது, யாரிடமும் அன்பை பெறவும் கொடுக்கவும் கூடாது,  தாமரை இலையும் தண்ணீரும் போல் ஒட்டாமல் வாழ்ந்து விட்டால் எந்த பிரச்சனையும் வராது.

இந்த உலகமும் மாயை, மாயையான் உலகத்தில் கிடைக்கும் எல்லாமே பொய்மையும், வேஷமுமாயே இருக்கின்றது. உண்மை அன்புக்கு இவ்வுலகில் இடமே இல்லை.

நண்பனை வைத்துக்கொண்டு இப்படியெல்லாம் சொல்லலாமா அக்கா
சந்தேகப்படுங்கள் ஆனால் சந்தேகமே வாழ்க்கையாகி விடக்கூடாது
சில நேரங்களில் சில மாற்றங்கள்
ஆனால் மாறா அன்புடன் நண்பன்
என்றும் தொடர்வார் நண்பனோடு வேண்டாம் சந்தேகம்

பானுஷபானா wrote:யாராரோ நண்பன் என்று ஏமாந்த நெஞ்சம் உண்டு
யாராரோ நண்பன் என்று ஏமாந்த நெஞ்சம் உண்டு
பூவென்று முல்லைக் கன்டு புரியாமல் நின்றேன் இன்று
பால் போலக் கல்லும் உண்டு நிறத்தாலே ரெண்டும் ஒன்று
பால் போலக் கள்ளும் உண்டு நிறத்தாலே ரெண்டும் ஒன்று
நான் என்ன கள்ளா பாலா நீ சொல்லு நந்தலாலா


உங்க பதிவைப் படித்ததும் இந்தப் பாடல் வரிகள் தான் நினைவு வந்தது

Nisha wrote:

பானுஷபானா wrote:யாராரோ நண்பன் என்று ஏமாந்த நெஞ்சம் உண்டு
யாராரோ நண்பன் என்று ஏமாந்த நெஞ்சம் உண்டு
பூவென்று முல்லைக் கன்டு புரியாமல் நின்றேன் இன்று
பால் போலக் கல்லும் உண்டு நிறத்தாலே ரெண்டும் ஒன்று
பால் போலக் கள்ளும் உண்டு நிறத்தாலே ரெண்டும் ஒன்று
நான் என்ன கள்ளா பாலா நீ சொல்லு நந்தலாலா


உங்க பதிவைப் படித்ததும் இந்தப் பாடல் வரிகள் தான் நினைவு வந்தது

ம்ம்! உறவுகள், இரத்த சொந்தங்கள், ஏன் பதின்ம வயதில் வரும் காதல்தோல்விகள் கூட சோர்ந்து போக வைத்து இயலாது போய் நடைப்பிணம் எனும் உணர்வை தருவதில்லை. நட்புக்கு அந்த சக்தி், வலிமை உண்டு.  

ஒன்றாம் கிளாஸில் படிக்கும் தோழியாகட்டும், ஒன்பதாம் வகுப்பில் படித்த தோழனாகட்டும் நட்பென பழகிய பின் அவர்கள் தரும் அசட்டை நம்மை சோரந்து போக வைக்கவே செய்யும்.

ஒரு இரு வருடம் முன்னால்  என்னை  உயிர்ப்பித்த உறவொன்று சொல்லாமல் கொள்ளாமல் காரணம் இன்றி தொடர்பின்றி போன போது ரெம்ப கஷ்டப்பட்டேன். அந்த நேரம் என் கணவர் தன என்னை புரிந்து அதிலிருந்து மீள  உதவினார். அன்பு தரும் வலி நானும் அறிவேன், உணர்வேன்.  அதுதான் என் வாழ்வில் முதல் நம்பிக்கையும் இறுதி நம்பிக்கையுமாய் இருக்கணும் என  தீர்மான்மாய் முடிவெடுத்தாலும் சமீபத்தில் மீண்டும் சின்னதாய் தடுமாற்றம் வந்ததென்னமோ நிஜம் தான்!

ஆனால் எதுவும் நம் கையை மீறி போககூடாது எனும் எல்லைகட்டுப்பாடு எனக்கு நானே விதித்து வாழ்வதால் எந்த கலக்கமுமின்றி  முடிவெடுக்க முடிகின்றது.

நான் என்றுமே சொல்லும் ஒனறு என்ன தெரியுமா..

நம்மை நேசித்ததாய் நாம் நம்பியவர் நம்மை அசட்டை செய்யும் போது கிடைக்கும் நமக்கான இழப்புக்களை, வலிகளை  விட நம் அன்பை அவர்கள் இழந்தபின்  நாம் இந்தனை பொக்கிஷத்தையா இழந்தோம் எனும் உணர்வை தரும் படி நம் வாழ்க்கையை மாற்றி உயர்த்துவதே சிறந்தது.


நாம் கொண்ட அன்பு நிஜம் என்றால் பழகிய நாட்கள் மறந்து பழிகள் சொ்ல்லி கோபமாய் வார்த்தைகளை விட்டு  சாபம் போடும்  உலகத்து அன்பு போல் அல்லாது  அமைதியாய் உன் அன்பால் நான் இழந்தது ஏதுவுமில்லை. ஆனால் என் அன்பை நீ இழந்ததால்  உன் இழப்புக்கள் தான் அனேகம் என புரிந்திடும் காலம் வரும் என  சொல்லி எல்லா கவலைகளையும் இறைவன் பாதம் வைத்து விடுவோம்!

Nisha wrote:எங்கிருந்து, எதனால், எவரால், நமக்கு சோர்வுகளும், கவலைகளும், வலிகளும் கிடைக்கின்றதோ அவ்விடத்தை விட்டு அச்சூழலிலிருந்து வில்கி அமைதியாய் இனி நாம் செய்யகூடியதென்ன என ஆராய்ந்தறிந்து...

நீயா.. நானா என  போட்டியிடாமல் நம்மை நாம் தாழ்த்தி ஈகோ வை கொழுத்தி  பிரச்சனையின் வேரை தேடி அதை களைய முனையலாம்.  அது இயலாத பட்சத்தில் சம்பந்தப்ட்டவர்  ஒத்துழைக்காது நம் அன்பை அசட்டை செய்தால்  முழுமையால் அச்சூழலிலிருந்து விலகி நம் மனதுக்கு மகிழ்ச்சியும் நிம்மதியும் தரும் வேறு காரியங்களில் சிந்தனையை செலுத்துவோம்.

வீணான மன அழுத்தங்களுக்கு  நம்மை ஆழாக்காதிருப்போம்.

பானுஷபானா wrote:

நிறையவே காயப்பட்டிருக்கிங்க என உங்க பதிலில் தெரிகிறது .



என்ன தான் அடிபட்டாலும் விளக்கை தேடி வந்து விழும் விட்டில் பூச்சியாய் தான் பெண்களின் மனது இருக்கிறது. மீண்டும் ஒரு பொய்யான அன்பை நம்புகிறது.


நானும் இது போல ஒருவரிடம் சொல்லி இருக்கிறேன். என் நட்பு அன்பு உணமை என்றால் கண்டிப்பாக அதை இழந்ததற்கு வருத்தப்படுவாய்.  மீண்டும் தேடும்போது நான் உன்னை விட்டு வெகு தொலைவில் போயிருப்பேன் . என்னிடம் பேசாமல் இருந்தால் நஷடம் எனக்கல்ல. உனக்கு தான்.  என் அன்பு நிஜம் . அதை உன்னால் இழக்க முடியாது கண்டிப்பாக மீண்டும் தேடுவாய். ஆனால் அது கிடைக்காதபடி ஆண்டவன் என்னை வெகு தொலைவில் வைக்கனும். அப்போது அன்பு என்றால் என்ன அதை இழந்தால் எப்படி வலிக்கும் என புரியும். திரும்பவும் கிடைத்தால் அதன் மதிப்பு உனக்கு தெரியாது. கடைசி வரை  என் அன்பை தேடியே நீ இறக்கனும்னு சொன்னேன் .

பானுஷபானா wrote:

Nisha wrote:எங்கிருந்து, எதனால், எவரால், நமக்கு சோர்வுகளும், கவலைகளும், வலிகளும் கிடைக்கின்றதோ அவ்விடத்தை விட்டு அச்சூழலிலிருந்து வில்கி அமைதியாய் இனி நாம் செய்யகூடியதென்ன என ஆராய்ந்தறிந்து...

நீயா.. நானா என  போட்டியிடாமல் நம்மை நாம் தாழ்த்தி ஈகோ வை கொழுத்தி  பிரச்சனையின் வேரை தேடி அதை களைய முனையலாம்.  அது இயலாத பட்சத்தில் சம்பந்தப்ட்டவர்  ஒத்துழைக்காது நம் அன்பை அசட்டை செய்தால்  முழுமையால் அச்சூழலிலிருந்து விலகி நம் மனதுக்கு மகிழ்ச்சியும் நிம்மதியும் தரும் வேறு காரியங்களில் சிந்தனையை செலுத்துவோம்.

வீணான மன அழுத்தங்களுக்கு  நம்மை ஆழாக்காதிருப்போம்.

உண்மை தான் நிஷா. உன் நட்பு மேல் எனக்கிருக்கும் அக்கறை உனக்கு இல்லை என்றால் அப்படிப்பட்ட நட்பு தேவையே இல்லை என ஒதுங்கி இருக்கனும். இவர்கள் நிம்மதியாக இருக்க நாம் ஏன் மன அமைதி இழந்து நிற்கனும்

Nisha wrote:புரிந்து விட்டது அலல்வா?

எல்லாம் விட்டுத்தள்ளுங்க.. இரண்டு நாளா பழைய பானு மிஸ்ஸிங்க்.. எதையோ போட்டு குழப்பிட்டிருக்கிங்கம்மா..

விடுங்க.. மனம் தளராமல் பழைய படி கலகலகல எங்கள் எல்லோரையும் உற்சாகப்படுத்தி அடிக்கடி டீ போட்டு தந்து களைப்பெல்லாம் போக்க வைக்கும் பானுவா மாறுங்க..

kalainilaa wrote:_*  _* இருந்தாலும் , !_

kalainilaa wrote:_*  _* இருந்தாலும் , !_