சிந்தனைக்கு சில!

First topic message reminder :

சிந்தனைக்கு சில!


நன்றி பேஸ்புக்,

Nisha wrote:

இலங்கையில் சென்ற ஆட்சி பற்றிய கேலிச்சித்திரம்தான் இது

இலங்கையில் மட்டுமல்ல உலகம் முழுதும் இதே நிலை தான்.. வரி எனும் பெயரில் அக்காலம்  முதல் இக்காலம், எக்காலமும் கஷ்டப்பட்டு உழைப்பவர் நிலை இது தான். 

அதெல்லாம் சரி.. இலங்கையில் இக்காலம் மட்டும் என்னா வாழுதாம்?

Nisha wrote:இலங்கையில் மட்டுமல்ல உலகம் முழுதும் இதே நிலை தான்.. வரி எனும் பெயரில் அக்காலம்  முதல் இக்காலம், எக்காலமும் கஷ்டப்பட்டு உழைப்பவர் நிலை இது தான். 

அதெல்லாம் சரி.. இலங்கையில் இக்காலம் மட்டும் என்னா வாழுதாம்?

இலங்கையில் சற்று வித்தியாசம் வரிகளாக மட்டுமில்லை சுறண்டலாகவும் செய்தது திருட்டு குடும்ப அரசு
உரிமைகளை உடமைகளை சுருட்டியது

அது சரி! அதென்ன அக்காலம் மட்டும்,,, இக்காலத்தில் இந்த சுரண்டல் இல்லையா?

Nisha wrote:அது சரி! அதென்ன அக்காலம் மட்டும்,,, இக்காலத்தில் இந்த சுரண்டல் இல்லையா?

இனி நல்லது நடக்கும் என்று நான் நம்புகிறேன் இனி ஆண்டவன்தான் காப்பாற்றனும்

Nisha wrote:

HAA HAA SUPER

இந்த படம் போல தான் இன்று நடக்குது

உண்மைத்தான்... வாழ்வில் மிகமிக கஷ்டமான விஷயம் மற்றும் முடியாத விஷயம் எல்லோர்க்கும் நல்லவராக இருப்பது தான்.

கமாலுதீன் wrote:உண்மைத்தான்... வாழ்வில் மிகமிக கஷ்டமான விஷயம் மற்றும் முடியாத விஷயம் எல்லோர்க்கும் நல்லவராக இருப்பது தான்.

100'/. உண்மை

பிரிவதும் வெறுப்பதும் இலகு தான்.

நேசிக்கவும்,சேர்ந்திருக்கவும்  எடுக்கும் காலங்கள் பிரிதல்களுக்கு இல்லை. கண்ணாடியில் சிறிய விரிசல் எப்படி  பெரிய  உடைதல்களுக்கு வித்த்தாகின்றதோ!...... அப்படித்தான் உறவு களுக்குள்ளும் சிறு விரிசல் தான் மிகபெரிய பிளவுகளுக்கு வித்தாய் அமைகின்றது.  

சில நேரங்களில் சிலர்  நினைத்தால்  கலகலவென பேசுவார்கள்.  நேரமும் இருக்கும்.  சிலருக்கோ நேரமே நேரம் இருந்தாலும் மனசு இருக்காது.  

ஒருத்தரை அவாய்ட் பண்ணனும் என நினைத்தால் சொல்வதற்கு காரணங்களா நம்மிடம் இல்லை! 

எல்லோரும் நல்லா இருக்கட்டும்! 

யாருமே சொல்லல்லப்பா...  நிஷாவாகிய நான் தான் இதை சொல்கின்றேன்.

விலகி நிற்பவர்கள் வெல்லுவதில்லை
வெல்ல நினைப்பவர்கள் விலகுவதில்லை:


நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங்...
இவர் தான் நிலவில் முதன் முதலில் கால் வைத்தவர்...
ஆனால், முதன் முதலில் வைத்திருக்க வேண்டியவர் யார் தெரியுமா?...
பல பேருக்கு தெரியாது...
அவர், எட்வின் சி ஆல்ட்ரின்...
இவர் தான் நிலவுக்கு சென்ற அப்பல்லோ விண்கலத்தின் பைலட்... அதாவது விமானி...
ஆல்ட்ரின் அமெரிக்காவின் விமானப் படையில் பணிபுரிந்தவர். 
மேலும் விண் நடை அனுபவம் உள்ளவர். அதனால் அவர் பைலட்டாக
நியமிக்கப்பட்டார்...

நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங்க் அமெரிக்காவின் கப்பல் படையில் வேலைபார்த்தவர்.
மிகுந்த தைரியசாலி என்பதால்தான் இந்த பயணத்திற்கு தேர்ந்தெடுக்கப்
பட்டார்...
அவர் கோ-பைலட் அதாவது இணை விமானி...
இவர்கள் சென்ற அப்பல்லோ விண்கலம் நிலவை அடைந்ததும் நாசாவிலிருந்து, "பைலட் பர்ஸ்ட்"... என்று கட்டளை பிறப்பிக்கப்பட்டது.
ஆனால், ஆல்ட்ரினுக்கோ மனதில் சின்ன தயக்கம்.
இடது காலை எடுத்து வைப்பதா?... வலது காலை எடுத்து வைப்பதா?
என்றல்ல..
.
"‘நிலவில் முதன் முதலில்
கால் எடுத்து வைக்கிறோம்.
புவியீர்ப்பு விசையற்ற இடத்தில் இருக்கிறோம். கால் வைக்கும் இடம் எப்படி இருக்கும் என்று தெரியாது.
புதை மணலாக இருந்து உள்ளே இழுத்துவிட்டால், எரி மணலாக இருந்து காலை சுட்டுவிட்டால்’"...
தயக்கத்தில் மணிக்கணக்காக
தாமதிக்கவில்லை... 
சில நொடிகள்தான்
தாமதித்திருப்பார்...
அதற்குள் நாசாவில் இருந்து இரண்டாவது கட்டளை பிறப்பிக்கப்பட்டது, "கோ-பைலட் நெக்ஸ்ட்..."
நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங் கட்டளை வந்த அடுத்த நொடி காலடி எடுத்துவைத்தார்...
உலக வரலாறு ஆனார்...

உலக வரலாறு, ஒரு நொடி தயக்கத்தில் மாற்றி எழுதப்பட்டது... 
திறமையும் தகுதியும் இருந்தும்கூட தயக்கத்தின்
காரணமாக தாமதித்ததால்
இன்று ஆல்ட்ரினை யாருக்கும் தெரியவில்லை.

முதலாவது வருபவரைத்தான் இந்த உலகம் நினைவில் வைத்திருக்கும்
என்பது மட்டுமல்ல... தயக்கம், பயம் இவை எந்த அளவுக்கு நம் வெற்றியை பாதிக்கும் என்பதற்கு இதுவே உதாரணம்...

இனி நிலவை பார்க்கும்போதெல்லாம் இந்தச் சம்பவத்தை நினைவில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள்...
ஒரு நிமிடத் தயக்கம் நம்முடைய மிகப் பெரிய வெற்றிகளைத் தடுத்துவிடுகிறது...
நாம் எல்லோருமே மிகப்பெரும் சாதனைகளை படைக்கிற வல்லமை உடையவர்கள்தான். நம்முடைய தயக்கம், பயம், கூச்சம் இவைதான் நம் முதல் எதிரி...
பலருக்கு தன்னுடைய தவறுகளை கலைவதில் தயக்கம்...
தவறுகளை தட்டிக் கேட்க தயக்கம்...
அடுத்தவர்களை பாராட்டுவதில் தயக்கம்...
ஏன், சிலருக்கு இந்த தகவலை நண்பர்களுக்கு பகிர கூட தயக்கம்...
சரியானதை செய்ய தயங்கினால், தவறானதை தான் செய்ய கொண்டிருப்போம்...
எனவே, நல்ல விஷயங்களில்...

தயக்கத்தை தவிர்ப்போம்...
தலைநிமிர்ந்து நிற்போம்.

Thanks to Facebook

Nisha wrote:பிரிவதும் வெறுப்பதும் இலகு தான்.

நேசிக்கவும்,சேர்ந்திருக்கவும்  எடுக்கும் காலங்கள் பிரிதல்களுக்கு இல்லை. கண்ணாடியில் சிறிய விரிசல் எப்படி  பெரிய  உடைதல்களுக்கு வித்த்தாகின்றதோ!...... அப்படித்தான் உறவு களுக்குள்ளும் சிறு விரிசல் தான் மிகபெரிய பிளவுகளுக்கு வித்தாய் அமைகின்றது.  

சில நேரங்களில் சிலர்  நினைத்தால்  கலகலவென பேசுவார்கள்.  நேரமும் இருக்கும்.  சிலருக்கோ நேரமே நேரம் இருந்தாலும் மனசு இருக்காது.  

ஒருத்தரை அவாய்ட் பண்ணனும் என நினைத்தால் சொல்வதற்கு காரணங்களா நம்மிடம் இல்லை! 

எல்லோரும் நல்லா இருக்கட்டும்! 

யாருமே சொல்லல்லப்பா...  நிஷாவாகிய நான் தான் இதை சொல்கின்றேன்.

ஹா ஹா இணையத்தில் இது வரை படிக்காத ஒரு கட்டுரையாக உள்ளதே 

நேரம் காலம் சேரும் போது வாழ்க்கை இனிக்கிறது 

Nisha wrote:விலகி நிற்பவர்கள் வெல்லுவதில்லை
வெல்ல நினைப்பவர்கள் விலகுவதில்லை:


நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங்...
இவர் தான் நிலவில் முதன் முதலில் கால் வைத்தவர்...
ஆனால், முதன் முதலில் வைத்திருக்க வேண்டியவர் யார் தெரியுமா?...
பல பேருக்கு தெரியாது...
அவர், எட்வின் சி ஆல்ட்ரின்...
இவர் தான் நிலவுக்கு சென்ற அப்பல்லோ விண்கலத்தின் பைலட்... அதாவது விமானி...
ஆல்ட்ரின் அமெரிக்காவின் விமானப் படையில் பணிபுரிந்தவர். 
மேலும் விண் நடை அனுபவம் உள்ளவர். அதனால் அவர் பைலட்டாக
நியமிக்கப்பட்டார்...

நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங்க் அமெரிக்காவின் கப்பல் படையில் வேலைபார்த்தவர்.
மிகுந்த தைரியசாலி என்பதால்தான் இந்த பயணத்திற்கு தேர்ந்தெடுக்கப்
பட்டார்...
அவர் கோ-பைலட் அதாவது இணை விமானி...
இவர்கள் சென்ற அப்பல்லோ விண்கலம் நிலவை அடைந்ததும் நாசாவிலிருந்து, "பைலட் பர்ஸ்ட்"... என்று கட்டளை பிறப்பிக்கப்பட்டது.
ஆனால், ஆல்ட்ரினுக்கோ மனதில் சின்ன தயக்கம்.
இடது காலை எடுத்து வைப்பதா?... வலது காலை எடுத்து வைப்பதா?
என்றல்ல..
.
"‘நிலவில் முதன் முதலில்
கால் எடுத்து வைக்கிறோம்.
புவியீர்ப்பு விசையற்ற இடத்தில் இருக்கிறோம். கால் வைக்கும் இடம் எப்படி இருக்கும் என்று தெரியாது.
புதை மணலாக இருந்து உள்ளே இழுத்துவிட்டால், எரி மணலாக இருந்து காலை சுட்டுவிட்டால்’"...
தயக்கத்தில் மணிக்கணக்காக
தாமதிக்கவில்லை... 
சில நொடிகள்தான்
தாமதித்திருப்பார்...
அதற்குள் நாசாவில் இருந்து இரண்டாவது கட்டளை பிறப்பிக்கப்பட்டது, "கோ-பைலட் நெக்ஸ்ட்..."
நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங் கட்டளை வந்த அடுத்த நொடி காலடி எடுத்துவைத்தார்...
உலக வரலாறு ஆனார்...

உலக வரலாறு, ஒரு நொடி தயக்கத்தில் மாற்றி எழுதப்பட்டது... 
திறமையும் தகுதியும் இருந்தும்கூட தயக்கத்தின்
காரணமாக தாமதித்ததால்
இன்று ஆல்ட்ரினை யாருக்கும் தெரியவில்லை.

முதலாவது வருபவரைத்தான் இந்த உலகம் நினைவில் வைத்திருக்கும்
என்பது மட்டுமல்ல... தயக்கம், பயம் இவை எந்த அளவுக்கு நம் வெற்றியை பாதிக்கும் என்பதற்கு இதுவே உதாரணம்...

இனி நிலவை பார்க்கும்போதெல்லாம் இந்தச் சம்பவத்தை நினைவில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள்...
ஒரு நிமிடத் தயக்கம் நம்முடைய மிகப் பெரிய வெற்றிகளைத் தடுத்துவிடுகிறது...
நாம் எல்லோருமே மிகப்பெரும் சாதனைகளை படைக்கிற வல்லமை உடையவர்கள்தான். நம்முடைய தயக்கம், பயம், கூச்சம் இவைதான் நம் முதல் எதிரி...
பலருக்கு தன்னுடைய தவறுகளை கலைவதில் தயக்கம்...
தவறுகளை தட்டிக் கேட்க தயக்கம்...
அடுத்தவர்களை பாராட்டுவதில் தயக்கம்...
ஏன், சிலருக்கு இந்த தகவலை நண்பர்களுக்கு பகிர கூட தயக்கம்...
சரியானதை செய்ய தயங்கினால், தவறானதை தான் செய்ய கொண்டிருப்போம்...
எனவே, நல்ல விஷயங்களில்...

தயக்கத்தை தவிர்ப்போம்...
தலைநிமிர்ந்து நிற்போம்.

இந்தக் கட்டுரையைப் படித்ததும் எண்ணினேன் என்னுள்ளும் சில பல தயக்கங்கள் என் வெற்றிக்கு தடையாக தெரிகிறது பயத்தை தூர விலக்கி வெற்றிக்கு முயற்சிப்போம் என்ற ஒரு எண்ணம் என் மனதில் உதிக்கிறது...

முதலாவது வருபவரைத்தான் இந்த உலகம் நினைவில் வைத்திருக்கும்
என்பது மட்டுமல்ல... தயக்கம், பயம் இவை எந்த அளவுக்கு நம் வெற்றியை பாதிக்கும் என்பதற்கு இதுவே உதாரணம்...

நேரம் எடுத்து இதை கேளுங்கள் சில தெளிவுகள் கிடைக்கும்.

ஒரு கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்தில் தரை துடைக்கும் வேலைக்கு ஒருவன் விண்ணப்பித்திருந்தான்.
தரை துடைத்துக் காட்டச் சொன்னார்கள். நன்றாகத் துடைத்தான். அடுத்து சின்னதாய் ஒரு இண்டர்வியூ. கடைசியில் அவனிடம் தகவல் சொல்வதற்காக ஈமெயில் முகவரி கேட்டார்கள்.
‘ஈ மெயிலா? எனக்கு ஈ மெயில் இண்டர்நெட்டெல்லாம் தெரியாதே’ என்றான் துடைக்க வந்தவன். ‘கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்தில் வேலை பார்க்க விரும்புகிறவனுக்கு ஈமெயில் முகவரி இல்லையா? ச்சே!’ என்று அவனை அனுப்பி விட்டார்கள்.
வேலை இல்லை என்றதும் அவனுக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்ல. கையில் 10 டாலர்கள் இருந்தன. அதைக் கொண்டு மார்க்கெட்டில் வெங்காயம் வாங்கினான். பக்கத்து குடியிருப்புப் பகுதியில் கூவிக் கூவி விற்றான் 10 டாலர் லாபம் கிடைத்தது. மீண்டும் வெங்காயம் மீண்டும் விற்பனை. இப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் விற்று சில வருடங்களில் பெரிய வெங்காய வியாபாரி ஆகிவிட்டார்.
இந்தச் சூழ்நிலயில் ஒரு வங்கிக் கணக்கு திறப்ப சம்பந்தமாக, ஒரு வங்கி ஊழியர் அவரிடம் பேச வந்திருந்தார். அவனுடய ஈமெயில் முகவரி கேட்டார்.
வியாபாரி, ‘ஈமெயில் முகவரி இல்லை’ என்று பதிலளிக்க, ‘ஈமெயில் இல்லாமலே இந்தக் காலத்தில் இவ்வளவு முன்னேறி விட்டீர்களா..? உங்களுக்கு மட்டும் ஈமெயில், இண்டர்நெட்டெல்லாம் தெரிந்திருந்தால்…?’ என்று ஆச்சர்யமாய்க் கேட்டார் வங்கி ஊழியர்.
‘அதெல்லாம் தெரிந்திருந்தால் ஒரு கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்தில் தரை துடைத்துக் கொண்டிருப்பேன்’ என்றார் வியாபாரி...!
நீதி: வாய்ப்புக்கள் விலகும்போது கவலைபடாதே..எல்லாம் நன்மைக்கே என்று எண்ணி தொடர்ந்து முயற்சி செய்தால் மிகபெரிய வெற்றி உனக்காக காத்திருக்கும்...!


dinakaran daily newspaper

அருமை.... நல்ல கருத்துள்ள சிந்தனை...

சப்-இன்ஸ்பெக்டர்: “கடைசியா மொபைல எங்க யூஸ் பண்ணீங்க..?”
ஜகனாதன் : “வீனஸ் பார்மஸில.. என் பையன்தான் யூஸ் பண்ணிட்டிருந்தான்.. வீட்டுக்கு வந்து பாத்தா காணும்..! பார்மஸில விட்டுட்டோமோன்னு போய்க் கேட்டேன்.. நல்லா தெரிஞ்ச கடைதான்.. ! அங்க இல்லைன்னான்...”
சப்-இன்ஸ்பெக்டர்: “கடைல யாரு இருந்தான்னீங்க..?”
“கடைல வேல செய்ற பையன்.. குமார்னு... .!”
“என்ன வயசு இருக்கும் அவனுக்கு..?”
“ஒரு 16, 17 இருக்கும்.. ஏன்..?“
சப்-இன்ஸ்பெக்டர் கான்ஸ்டபிளை: “ பீட்டர்.. அந்த பார்மஸில குமார்னு இருப்பான்... ‘பதம்’ பாத்து கூட்டிட்டு வா..!”
“சார்..! ..எனக்கு அவன ரொம்ப நாளா தெரியும்..! நல்ல பையன்தான்..! அங்க விட்டிருந்தன்னா அவனே குடுத்திருப்பான் சார்..” உறுதியாகச் சொன்னார் ஜகனாதன்..
கொஞ்ச நேரத்தில், போலீஸ்காரரோடு குமார் வந்தான். முகம் வெளிறியிருந்தான்.. ” ஐயா..!. நான் பாக்கவேயில்ல ஐயா...! பாத்தா சார்ட்ட கொடுக்காம இருப்பனா..?“
சப்-இன்ஸ்பெக்டர் நிதானமாக எழுந்து இடி விழுவதைப் போல அவன் கன்னத்தில் ‘படார்’ என்று அறைந்தார்...! குமார், ஜகனாதன் காலில் விழுந்து ‘ஓ’வென்று கதறி அழ ஆரம்பித்தான். “மன்னிச்சிருங்க சார்.. ஒரு நாள் யூஸ் பண்ணி பாத்துட்டு குடுத்துல்லான்னு நினச்சேன் சார்...!”. மொபைலை எடுத்துக் கொடுத்தான்...
காண்ஸ்டபிள்: “போலீஸ பாத்ததுமே வெளிறிட்டான்..! நல்ல பையன்தான் சார்..! மொபைல் மேல அவ்ளோ ஆச..! கமுக்கமா வெச்கிக்கிட்டான்..!”
சப்-இன்ஸ்பெக்டர், ஜகனாதனிடம்: “இதுக்கு காரணம் யார் தெரியுமா..? உங்கள மாதிரி ஆளுங்க தான்..!.”
ஜகனாதன் : “நாங்களா..? என்ன சார் சொல்றீங்க..?”
“ஆமா சார்...!. சின்ன பசங்க மனசுல ஏத்தத் தாழ்வு தெரிஞ்சு, மனசு கெட்டுடக் கூடாதுன்னுதானே ஸ்கூலுக்கு யூனிஃபார்மே போட சொல்றோம்..? ஆனா நீங்கள்ளாம் ஸ்கூல் படிக்கிற உங்க பசங்களுக்கு மொபைல், டேப் (tab), கம்பூயுட்டர்னு லேட்டஸ்ட் gadgets வாங்கிக் கொடுக்கறீங்க..! பசங்களும் எப்பப் பாத்தாலும் அதையே நோண்டிக்கிட்டு தாட் பூட்னு பேசறது..! அதப் பாத்து, இவன மாதிரி இல்லாதப் பட்ட பசங்களுக்கும் அந்த லேட்டஸ்ட் கேட்ஜட்ஸ யூஸ் பண்ணனுன்னு வெறி வந்துடுது.... தப்பு பண்றானுங்க...! நான் சொல்றேன்- இன்னிக்கி ஜெனெரேஷன் கெட்டுப் போறதுக்கே இந்த எழவெடுத்த மொபைல்தான் காரணம்..! அந்தக் கருமத்த உங்க பசங்களுக்கு வாங்கிக் கொடுத்து, நீங்க அவங்கள மட்டும் கெடுக்கல.. சமூகத்தையே கெடுக்கறீங்க...! பேசி என்னத்த ஆகப் போவுது..? நீங்க கம்ப்ளைண்ட் கொடுத்தீங்கன்னா FIR போடுவேன்..”
ஜகனாதன்: “ வேணாம் சார்... விட்ருங்க..! திருந்த வேண்டியது அவன் மட்டும் இல்லைன்னு தோணுது...!.”
பேஸ்புக்கில் படித்தது!@

Nisha wrote:ஒரு கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்தில் தரை துடைக்கும் வேலைக்கு ஒருவன் விண்ணப்பித்திருந்தான்.
தரை துடைத்துக் காட்டச் சொன்னார்கள். நன்றாகத் துடைத்தான். அடுத்து சின்னதாய் ஒரு இண்டர்வியூ. கடைசியில் அவனிடம் தகவல் சொல்வதற்காக ஈமெயில் முகவரி கேட்டார்கள்.
‘ஈ மெயிலா? எனக்கு ஈ மெயில் இண்டர்நெட்டெல்லாம் தெரியாதே’ என்றான் துடைக்க வந்தவன். ‘கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்தில் வேலை பார்க்க விரும்புகிறவனுக்கு ஈமெயில் முகவரி இல்லையா? ச்சே!’ என்று அவனை அனுப்பி விட்டார்கள்.
வேலை இல்லை என்றதும் அவனுக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்ல. கையில் 10 டாலர்கள் இருந்தன. அதைக் கொண்டு மார்க்கெட்டில் வெங்காயம் வாங்கினான். பக்கத்து குடியிருப்புப் பகுதியில் கூவிக் கூவி விற்றான் 10 டாலர் லாபம் கிடைத்தது. மீண்டும் வெங்காயம் மீண்டும் விற்பனை. இப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் விற்று சில வருடங்களில் பெரிய வெங்காய வியாபாரி ஆகிவிட்டார்.
இந்தச் சூழ்நிலயில் ஒரு வங்கிக் கணக்கு திறப்ப சம்பந்தமாக, ஒரு வங்கி ஊழியர் அவரிடம் பேச வந்திருந்தார். அவனுடய ஈமெயில் முகவரி கேட்டார்.
வியாபாரி, ‘ஈமெயில் முகவரி இல்லை’ என்று பதிலளிக்க, ‘ஈமெயில் இல்லாமலே இந்தக் காலத்தில் இவ்வளவு முன்னேறி விட்டீர்களா..? உங்களுக்கு மட்டும் ஈமெயில், இண்டர்நெட்டெல்லாம் தெரிந்திருந்தால்…?’ என்று ஆச்சர்யமாய்க் கேட்டார் வங்கி ஊழியர்.
‘அதெல்லாம் தெரிந்திருந்தால் ஒரு கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்தில் தரை துடைத்துக் கொண்டிருப்பேன்’ என்றார் வியாபாரி...!
நீதி: வாய்ப்புக்கள் விலகும்போது கவலைபடாதே..எல்லாம் நன்மைக்கே என்று எண்ணி தொடர்ந்து முயற்சி செய்தால் மிகபெரிய வெற்றி உனக்காக காத்திருக்கும்...!


dinakaran daily newspaper

உண்மைதான் மறந்து போயிருந்தேன் நினைவூட்டியதற்கு நன்றி அக்கா கிடைப்பதை இஸ்டப்பட்டு செய்து முடி அதிலே நீ வெற்றியடைவாய்

இங்கெல்லாம் அப்படித்தான் 60 வயசை 20 வயசு பெயர் சொல்லித்தான் அழைக்கும். நான் மிஸ்டர் எனச் சொன்னால்கூட எங்க ஆள் எதுக்குடா மிஸ்டர் போடுறே.... சும்மா பேரைச் சொல்லிக் கூப்பிடு என்பான். எனக்கென்னவோ மரியாதைக் குறைவாக தெரிவதால் பெரும்பாலும் பேசும் போது மிஸ்டர் போட்டுவிடுவேன். ஏன்னா எங்க பக்கத்துல சம வயதாக இருந்தாலும் நம்மைவிட கொஞ்சம் இளையவர்களாக இருந்தாலும் பேர் சொல்லி அழைப்பது, வாடா போடா என்பதெல்லாம் அரிது. எல்லாரையும் என்னய்யா என்றுதான் அழைப்பார்க்கள்.

ஆமாம்! 

 நானும் இந்த மாதிரி சார் என அழைத்தே பழகி விட்டேன். முன்னாடில்லாம் வயதில் பெரியவர்கள் எனில் அண்ணா, அங்கிள், ஐயா எனவும்,  சின்னவர்களை தம்பி எனவும் அழைத்திருக்கேன்.