ஒரு நண்டுக் கதை

by **பானுஷபானா** Mon 26 Dec 2011 - 14:48

மீரா 16 வயதிலேயே வேலைக்குப் போய்
விட்டாள். மாத சம்பளத்தில் வீட்டுக்குத் தேவையான ஏதாவது பொருளை வாங்கி
வருவது அவள் வழக்கம். பொருளின் விலை 50 ரூ என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.
மீராவின் அம்மா அதன் விலை என்ன என்று கேட்பாளா; மீரா “நீ சொல் விலையை?”
என்பாள். ”என்ன, 5 ரூபாய் கொடுக்கலாம்” என்பாள் மீராவின் அம்மா.
வாயடைத்துப் போவாள் மீரா. உண்மை விலையைச் சொன்னால் அம்மா அதிர்ச்சியில்
மூர்ச்சை அடைந்து விடக் கூடும். அதனால் 10 ரூபாய் என்பாள். அதற்கே அன்று
பூராவும் மீராவுக்கு அவள் அம்மாவிடமிருந்து பாட்டு விழும்.

இந்தக் கதையை அடிக்கடி பெருமாளிடம் சொல்லிச் சிரித்துக் கொண்டிருப்பாள் மீரா.

சென்ற வாரத்தில் ஒருநாள் சென்னை ராணி
மேரிக் கல்லூரிக்குப் பக்கத்திலுள்ள நடுக்குப்பம் மீன் சந்தைக்குப் போனான்
பெருமாள். ஏரியில் பிடித்த பெரிய பச்சை நண்டு இருந்தது. உயிர் நண்டு.
விலை கேட்டான். ஐந்து நண்டு 500 ரூ. ம்ஹும், சான்ஸே இல்லை.
எக்காரணத்தைக் கொண்டும் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டாள் மீரா. விலகி வந்து வேறு
மீன்களின் பக்கம் சென்றான் பெருமாள். இருந்தாலும் அவன் கவனமெல்லாம்
நண்டிலேயே இருந்தது.

ஒரு ஆள் வந்து நண்டை விலை கேட்டான். அதே
விலை. ஐந்து நண்டு 500 ரூ. முதலில் 200-இல் ஆரம்பித்து 400க்கு வந்து
முடிந்தது பேரம். ஐந்தோடு கொசுறாக இன்னொரு சிறிய நண்டும் போட்டாள்
மீன்காரப் பெண். எல்லாவற்றையும் கவனிக்காதது போல் கவனித்துக்
கொண்டிருந்தான் பெருமாள். அடுத்து இன்னொரு ஆள் வந்து பேரத்தை
ஆரம்பித்தான். கடைசி விலை 300 என்றான். ஆகாது என்று கையை விரித்தாள்
மீன்காரப்பெண். போய் விட்டான். இவளும் விட்டு விட்டாள். பிறகு அவனும்
கொஞ்ச நேரம் மற்ற மீன்களை நோட்டம் விட்டுவிட்டு அதே பச்சை நண்டுக்காரியிடம்
சென்று மீண்டும் பேசி 350க்கு வாங்கிக் கொண்டு போனான். முதல் ஆளுக்கும்
இரண்டாவது ஆளுக்கும் ஒரே வித்தியாசம், அந்தக் கொசுறு நண்டை கொஞ்சம் பெரிய
சைஸ் நண்டாக வாங்கிக் கொண்டு போனான் இரண்டாவது ஆள். அதைப் பார்த்த
பெருமாள் தானும் சென்று 350 ரூபாய் கொடுத்து ஆறு நண்டுகளை வாங்கினான்.
நண்டுகளைப் பார்த்து விட்டு விலை கேட்டாள் மீரா.

எவ்வளவு இருக்கும், சொல்லேன் பார்ப்போம்.

ம்… என்று சிறிது நேரம் யோசித்தவள்
“ஐம்பது ரூபாய்” என்றாள் மிகவும் தீர்மானமாக. அதற்கு மேல் ஒரு பைசா
கொடுத்தால் கூட அது ஏமாளித்தனம் என்ற உறுதி அவள் குரலில் தெரிந்தது.

”அது சரி, எவன் கொடுப்பான் ஐம்பது ரூபாய்க்கு? நூறு ரூபாய்” என்றான் பெருமாள்.

அன்று பூராவும் ஐம்பது ரூபாய் நண்டை நூறு
ரூபாய்க்கு வாங்கிய முட்டாள்தனத்தைப் பற்றி மாய்ந்து மாய்ந்து அரற்றிக்
கொண்டிருந்தாள் மீரா.

நன்றி தமிழ்

by **அப்துல்லாஹ்** Mon 26 Dec 2011 - 14:51

அப்டியா.... நல்ல கத தான்.... நீங்க இப்படி கதை சொல்லியே பாட்டியாப் போனீங்க தங்கச்சி... நெறைய குட்டிப் பசங்க கதைகளா படிக்கிறீங்க போல....
சும்மா தமாசு தான்.

by **பானுஷபானா** Mon 26 Dec 2011 - 14:53

அப்துல்லாஹ் wrote:அப்டியா.... நல்ல கத தான்.... நீங்க இப்படி கதை சொல்லியே பாட்டியாப் போனீங்க தங்கச்சி... நெறைய குட்டிப் பசங்க கதைகளா படிக்கிறீங்க போல....
சும்மா தமாசு தான்.