எங்கள் வீட்டுக்குட்டீஸின் சுட்டித்தனங்கள்!இது யாரென தெரிகின்றதா?

குழந்தைகள் என்றும் இனிய நினைவுகள் தரும் மலர்கள் தான்.

கள்ளமோ, கபடமோ, கவலையில்லாத துள்ளித்திரியும் குழந்தைகள் கண்டால் நம் கவலைகள் கூட பறந்தோடும்.

எங்க வீட்டு குட்டீஸின் சேட்டைத்தனங்களை நான் இங்கே உங்களுடன் பகிரபோகின்றேன்! நீங்களும் உங்கள் வீட்டு குட்டீஸின் சுட்டிதனங்களை பகிரலாமே!







இங்கிருந்து ஒரு வாரம் ஹாலிடேஸுக்கு ஜேர்மன் போனோம்! கூடவே என் தங்கை மகள் ஜெருசாவும் வந்தாள். அவளுக்கு போன இடத்தில் காது வலி வந்து டாகடரிடம் அழைத்து செல்ல டாக்டர் கிளினிக் வாசல் வரை இருந்த காது வலி வாசலில் கால் வைத்ததும் காணாமல் போய் ஜெருஷாவும் எப்சியுமே தங்களுக்குள் டாக்டர்களாகி விளையாடி டாக்டரையே சிரிக்க வைத்தார்கள்.

அதெப்படிப்பா நம்ம வீட்டு குட்டிஸுக்கு வீட்டில் இருக்கும் போது வரும் வலியும், காய்ச்சலும் டாக்டரிடம் போனது மருந்து மாத்திரை எடுக்காமலே குணமாகி விடும் என்பது இது வரை எனக்கு புரியாத புதிர் தான்!

ஊசி போடப்போனால் ஊரைக்கூட்டுவாள் என் மகள். அதற்கு பயந்தோ நோய்களும் ஓடி விடுகின்றது!

குறும்பில் அண்ணனும் தங்கையும் சளைத்தவரில்லை!
சண்டை பிடித்து மண்டை உடைந்தாலும் சடுதியில் சமாதானம் ஆகி நடந்ததை மறந்து ஒன்று படுவது எப்படி என்பதை இவர்களிடம் தான் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.

நீர்ச்சாரலில் நீராடி வெயிலில் குளிர் காய்ந்து
சுகமாய் இருக்கின்றார்களாம்

குளித்து முடித்து அடுத்த குறும்பு ஆரம்பமானது. இவள் ஒரு நொடி அமைதலாய் இருந்தால் சூரியனும் மேற்கிலிருந்து உதிப்பான்!

பாரடி குயிலே பாச மலர்களே

அடடா குட்டிகளின் சுட்டி ரொம்ப ரொம்ப ரசிக்கக் கூடியதாக உள்ளது அவர்களின் சுட்டிகளை பார்த்து ரசித்துக்கொண்டே இருக்கலாம்

அருமையான திரி ஆரம்பித்துள்ளீர்கள் அக்கா இருங்கள் நானும் தொடர்கிறேன்...

Nisha wrote: குழந்தைகள் என்றும் இனிய நினைவுகள் தரும் மலர்கள் தான்.

கள்ளமோ, கபடமோ, கவலையில்லாத துள்ளித்திரியும் குழந்தைகள் கண்டால் நம் கவலைகள் கூட பறந்தோடும்.

எங்க வீட்டு குட்டீஸின் சேட்டைத்தனங்களை நான் இங்கே உங்களுடன் பகிரபோகின்றேன்!  நீங்களும் உங்கள் வீட்டு குட்டீஸின் சுட்டிதனங்களை பகிரலாமே!







இங்கிருந்து  ஒரு வாரம் ஹாலிடேஸுக்கு ஜேர்மன் போனோம்!  கூடவே என் தங்கை மகள் ஜெருசாவும் வந்தாள்.  அவளுக்கு போன இடத்தில் காது வலி வந்து  டாகடரிடம் அழைத்து செல்ல டாக்டர் கிளினிக் வாசல் வரை இருந்த காது வலி  வாசலில் கால் வைத்ததும் காணாமல் போய்  ஜெருஷாவும் எப்சியுமே தங்களுக்குள் டாக்டர்களாகி  விளையாடி டாக்டரையே சிரிக்க வைத்தார்கள்.

அதெப்படிப்பா நம்ம வீட்டு குட்டிஸுக்கு வீட்டில் இருக்கும் போது வரும் வலியும், காய்ச்சலும் டாக்டரிடம் போனது மருந்து மாத்திரை எடுக்காமலே குணமாகி விடும் என்பது இது வரை எனக்கு புரியாத புதிர் தான்!

ஊசி  போடப்போனால் ஊரைக்கூட்டுவாள் என் மகள். அதற்கு பயந்தோ நோய்களும் ஓடி விடுகின்றது!

குழந்தைகளுக்கு மட்டுமில்லை எனக்கும் கூட ஆஸ்பத்திரி போகும் வரை நோய் இருக்கும் உள்ளே போக நினைத்து திரும்பி வந்த சம்பவங்களும் உள்ளது

பல் வலி தாங்க முடியாமல் டாக்டர் கிட்ட போய் டாக்டரைக் கண்டதும் வலி தீர்ந்து வீட்டுக்கு திரும்பிய சம்பவங்களும் எனக்கு நடந்துள்ளது ஊசி போட எனக்கும் சரியான பயம் பசுமையான நினைவுகள் அக்கா இன்னும் தொடருங்கள்...

Nisha wrote:

அட நம்ம ஹீரோ ஆழ்ந்த சிந்தனையில் கிளிக்கில் மாட்டிக்கொண்டார் சூப்பர்  *_ *_ 

Nisha wrote:தலைவாரி சூடி அழகாய்த்தான்  உடுத்தி விட்டாலும் தண்ணீரைகண்டால்  தடதடவென  ஓடி சென்று நனைவதில் என்ன  சுகமோ?





உங்களுக்கும் குளிருதா!?

ஆமா ரொம்பக் குளிருது ஆசையாக உள்ளது  ((( 

Nisha wrote:

பாரடி குயிலே பாச மலர்களே

அப்பாவை உரிச்சி வைச்சது போல் இரண்டு குழந்தைகளும்     

நண்பன் wrote: 
குழந்தைகளுக்கு மட்டுமில்லை எனக்கும் கூட ஆஸ்பத்திரி போகும் வரை நோய் இருக்கும் உள்ளே போக நினைத்து திரும்பி வந்த சம்பவங்களும் உள்ளது

பல் வலி தாங்க முடியாமல் டாக்டர் கிட்ட போய் டாக்டரைக் கண்டதும் வலி தீர்ந்து வீட்டுக்கு திரும்பிய சம்பவங்களும் எனக்கு நடந்துள்ளது ஊசி போட எனக்கும் சரியான பயம் பசுமையான நினைவுகள் அக்கா இன்னும் தொடருங்கள்...

அதுதான்  எல்லோரும் விரும்பும் கரும்புகட்டியாய் நீங்கள் இருக்கின்றீர்கள் போலும்!

நான் பெரும்பாலும் டாகடரிடம் உடனே போக மாட்டேன். தானாய் சரியாகட்டும்னு காத்திருந்து  முடியாது எனும் போது போவேன். அதற்குள் நோய் ரெம்ப   ஓவராய் பரவி இருக்கும். அப்புறம் என்ன ஆண்டிபயாடிக் மாத்திரைகள்  நான்கைந்து நாள் போட்டு தான் சுகமாகும்.




என் மகன் பிறந்து ஹாஸ்பிடலில் மூன்று நாள் மட்டும் இருந்தேன். அப்புறம் வீட்டில் தான். நான் தான் எல்லாம் எனக்கு செய்தேன். மகனை எப்படி குளிப்பாட்டணும்  எப்படி பம்மஸ் மாத்தணும் என காட்டி தர  மிட்வை வாரம் ஒரு தடவை வந்து சொல்லி தந்தா.... அடுத்த வீட்டில் இருந்த ஒரு வயதான குட்டிப்பையன்  சின்ன பேபிபார்க்கணும் என அழுதால் அவங்கம்மா தினம் கொண்டு வந்து என்னிடம் விடுவா..

ஒரு நாள் காலை பதினொரு மணிபோல் அவன் வர நான் அவனிடம் தம்பிப்பாப்பவை பார்த்துக்கோ விளையாடு என சொல்லி விட்டு கிச்சனில் சமைத்திட்டிருந்தேன். மகன் அழுத சத்தம் கேட்டது. அப்புறம் இல்லை.   மீன் கழுவிட்டிருந்த நான் கையெல்லாம் கழுவிட்டு  ஹாலுக்குள் போனால் அந்த குட்டிபையன்  பத்து நாளே ஆன கப்ரியேல் அழுதான்  என  நான் அவனுக்கு சாப்பிட கொடுத்த பிரெட் துண்டங்களை கப்ரியேலுக்கு ஊட்டி விட்டிருந்தான்..

கப்ரியேல் வாய் நிரமப் பிரெட்.. எப்படி இருக்கும்சொல்லுங்கள்.. இபப அந்தக்குட்டியும் வளர்ந்து அவ்னுக்கு வயது 18 ஆச்சு.  இன்னும் இதை சொல்லி கேலி செய்திட்டே இருக்கோம்

நண்பன் wrote:

அப்பாவை உரிச்சி வைச்சது போல் இரண்டு குழந்தைகளும்     

உருவத்தில்  மட்டும் அல்ல குண்மும், அறிவும்  அப்படியே அப்பா தான்.  அதை ஏன் கேட்கின்றீர்கள்.  இப்ப  எப்சி ஏதாவது குறும்பு செய்து அதை தட்டி கேட்டால்  அவள் அப்பா நான் உங்களை போல தான் இருக்கேன்  உங்க அறிவுதானே எனனிடம் இருக்கும்.  நீங்க செய்ததத்தானே நான் இப்ப செய்கின்றேன்.  அதனால் உங்களை திருத்திக்கோங்கப்பா. நான் உங்களை போலதான் இருப்பேன் என்னை திட்டாதிங்க பேசாதிங்க.. என்கிறாள்...

மகன் கொஞ்சம் என் குணம் சுபாவம்  அறிவுடன் இப்ப இருக்கார்.பார்க்கலாம்.

இந்தபக்கம் பிரபா என்னிடம்  பசங்க கிட்ட என்னை பத்தி எல்லாம் சொல்லி கொடுத்து அதுகள் இப்ப என்னையே கிண்டல் செய்யிது பார் என எனக்கு திட்டு விழும்.

நான் சிரித்து கொண்டிருப்பேன்.  ஹாஹா  

Nisha wrote:

நண்பன் wrote: 
குழந்தைகளுக்கு மட்டுமில்லை எனக்கும் கூட ஆஸ்பத்திரி போகும் வரை நோய் இருக்கும் உள்ளே போக நினைத்து திரும்பி வந்த சம்பவங்களும் உள்ளது

பல் வலி தாங்க முடியாமல் டாக்டர் கிட்ட போய் டாக்டரைக் கண்டதும் வலி தீர்ந்து வீட்டுக்கு திரும்பிய சம்பவங்களும் எனக்கு நடந்துள்ளது ஊசி போட எனக்கும் சரியான பயம் பசுமையான நினைவுகள் அக்கா இன்னும் தொடருங்கள்...

அதுதான்  எல்லோரும் விரும்பும் கரும்புகட்டியாய் நீங்கள் இருக்கின்றீர்கள் போலும்!

நான் பெரும்பாலும் டாகடரிடம் உடனே போக மாட்டேன். தானாய் சரியாகட்டும்னு காத்திருந்து  முடியாது எனும் போது போவேன். அதற்குள் நோய் ரெம்ப   ஓவராய் பரவி இருக்கும். அப்புறம் என்ன ஆண்டிபயாடிக் மாத்திரைகள்  நான்கைந்து நாள் போட்டு தான் சுகமாகும்.




என் மகன் பிறந்து ஹாஸ்பிடலில் மூன்று நாள் மட்டும் இருந்தேன். அப்புறம் வீட்டில் தான். நான் தான் எல்லாம் எனக்கு செய்தேன். மகனை எப்படி குளிப்பட்டணும்  எப்படி பம்மஸ் மத்தணும் என காட்டி தர  மிட்வை வாரம் ஒரு தடவை வந்து சொல்லி தந்தா.... ஒரு நாள் காலை பதினொரு மணிபோல் அடுத்த வீட்டில் இருந்த ஒரு வயதான் குட்டிபையன்  சின்ன பேபிபார்க்கணும் என அழுதால் அவங்கம்மா தினம் கொண்டு வந்து என்னிடம் விடுவா..

அவன் வர நான் அவனிடம் தம்பிப்பாப்பவை பார்த்துக்கோ விளையாடு என சொல்லி விட்டு கிச்சனில் சமைத்திட்டிருந்தேந். மகன் அழுத சத்தம் கேட்டது. அப்புறம் இல்லை.   மீன் கழுவிட்டிருந்த நான் கையெல்லம கழுவிட்டு  ஹாலுக்குள் போனால் அந்த குட்டிபையன்  பத்து நாளே ஆன கப்ரியெலெ அழுதான்  என  நான் அவனுக்கு சாப்பிட கொடுத்த பிரெட் துண்டங்களை கப்ரியேலுக்கு ஊட்டி விட்டிருந்தான்..

கப்ரியேல் வாய் நிரமப் பிரெட்.. எப்படி இருக்கும்சொல்லுங்கள்.. இப்ப  அவன் குட்டியும் வளர்ந்து அவ்னுக்கு வயது 18 ஆச்சு.  இன்னும் இதை சொல்லி கேலி செய்திட்டே இருக்கோம்.

[/quote]
ஆஹா அருமை அருமை எங்க வீட்டயும் ஒரு தடவை இப்படி நடந்தது என் மகன் மகளுக்கு நீர் கொடுக்கிறார் குடிக்க மகளுக்கு ஓரிரு மாதம்தான் இருக்கும் ஏன் கொடுத்த என்று கேட்கவும் அழுதவ அதுக்குத்தான் கொடுத்தேன் என்று சமாளித்தார் நான்கு வயது மகன்..

இவைகள் எல்லாம் பார்க்கும் போது ஊருக்கு போகனும் போல் உள்ளது...

அட! உங்களுக்கு கவலை வரும்னால் தொடர்ந்து பதிய ல்லப்பா!

பார்த்தால் சந்தோஷப்டுவிங்கன்னு நினைத்தேன்.

இந்த விளையாட்டு தொங்கிய படியே கையால் மாறி மாறி இலக்கை அடையணும். கப்ரியேல் இரண்டு மூன்று தடவை முயற்சித்துதான் வென்றார். என் சின்ன வாலு ஒரே தடவையில் வென்றதுமின்றி மீண்டும் மீண்டும் பல தடவை விளையாடிட்டே இருந்தாள்.




அக்காவைபார்த்து தங்கையும் ஆசைப்பட அவளுக்கு காவலாய் பெரியப்பாவும் அண்ணாவும்..